Op de dag dat het Nederlands elftal vanuit een kansloze positie nog probeert zich voor het EK te kwalificeren en Max Verstappen eveneens vanuit een kansloze startpositie wat punten bijeen probeert te rijden met 58 rondes op het circuit van Monza, rijden 2 teams van El Toro door het Brabantse Landschap.
Mr El Toro senior en junior (Rob en Kevin) proberen 150 rondjes rond de kerk van Woensdrecht te rijden op de Rijzende weg Chalange, daarbij vergeleken stelt de prestatie van Max Verstappen niet zoveel voor.
Maickel, Joop, Boudewijn, Leo en Bart gingen de uitdaging aan om een rondje Tholen tegen de klok in te rijden. Dat kon geen kansloze actie genoemd worden op deze herfstachtige dag voor deze afgetrainde fietsers (tenminste het grootste deel van die groep). Om 9:00 uur stonden deze bikkels in het herfsttenue, dus met arm- en beenstukken, weer gereed bij het Strandhuys waar ter plekke de route werd bedacht.
Al snel gingen de beentjes in een lekker traptempo rond en kon er uitgebreid worden bijgepraat over de diverse vakanties terwijl de kilometers asfalt onder de tot 8 bar opgepompte bandjes doorschoten. Net na Nieuw Vossemeer reed onze stoemper Leo echter lek en kon hij zijn nieuwe CO2 pompje demonstreren. Helaas had Leo de gebruiksaanwijzing thuis laten liggen en was het toch best lastig om 4 onderdelen tot een CO2 pompje om te bouwen. De eerste versie kostte behalve een gaspatroon ook bijna Boudewijn zijn vingers maar versie 2 werkte wonderbaarlijk goed.
Nog even over de in wielertermen bekende term stoemper waarmee Leo werd gekwalificeerd; Wie stoempt fietst puur op kracht en doorzettingsvermogen. Sierlijk is het over het algemeen niet: een stoemper zwiept en schudt nogal. Het van oorsprong Vlaamse stoempen hangt samen met stampen ‘de voet met kracht neerstoten’: wie stoempt, stampt op de pedalen. Een vergelijkbare klinkervariatie is te zien bij stoemp ‘stamp(pot)’.
Maar deze stoemper bleek nadat hij weer met harde bandjes rondreed ook nog eens een sluwe vos; loerend op zijn kans om elk sprintpunt op zijn naam te schrijven waarbij geen enkele afleidingsmanoeuvre werd geschuwd. Het is je gegund hoor.
Na St. Philipsland draaide de fietsrichting uiteindelijk in zuidelijke richting waardoor de wind eindelijk op een positieve manier het fietstempo beïnvloedde.
Op richting de Oesterdam om daar met een lekker windje in de rug overheen te vliegen. Dat tempo scheurde de groep even in tweeën, niet iedereen kon de 47 km/h van Boudewijn volgen. De dam was ook de plaats waar de 2e lekke band van de ochtend werd gereden, dit keer was Bart de ongelukkige.
Daarna een stukje richting Goes gereden, dat schijnt toch onze Heimat te zijn. Onderweg werden we vandaag als ‘ de mannen uit Goes’ toegesproken. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met de aanwezigheid van een discotheek met de naam El Toro. Wellicht kunnen we die nog eens benaderen voor een sponsor contract. Dan hebben we gelijk onze vaste plek voor de stierenavond!
Via Stationsbuurt en Rilland dan toch naar Woensdrecht waarbij Maickel toch een paar keer een sprintje wist te winnen. In Woensdrecht werden Rob en Kevin luidkeels aangemoedigd die ondertussen al zo’n 50 rondjes rond de kerk hadden gereden en daardoor enigszins draaierig op ons overkwamen.
Verkleumd en stram werd er toen weer op de fiets gestapt om even later bij onze thuishaven aan het bier te gaan.
Een mooie tocht waarbij we slechts een klein buitje op onze kop kregen. Hoe het afliep met het Nederlands elftal op deze dag? Dat proberen we maar snel te vergeten.
