6 Toro’s staan aan de start van weer een gewoon ritje op de MTB. Er was even een kleine twijfel, doen we wel of geen toertocht. Nu was er in de buurt een toertocht met als startplaats Putte, dit betekent dan 18km heen en weer fietsen en dan moet de tocht zelf er nog beginnen. Nu was Joop afgelopen week ziek geweest dus die voelde er weinig voor, Kevin vond het ook een slecht idee, Maickel was voor en verder waren de reacties een beetje koeltjes. Kortom we kozen ervoor om gewoon weer lekker met ons eigen clubje een tochtje te rijden.
Tom dacht er helaas anders over, die ging met een aantal bandleden toch naar Putte. Later vernamen we dat het toch wel ver weg was en Sebas eerder was afgehaakt met een honger klop. Heren je kunt ook beter met de Toro’s meefietsen. Ook wij weten hele mooie routes in het bos, en als ons navigatiesysteem een keer geen zin heeft zetten we iemand anders op kop.
Wie gaat er navigeren?
Zo hadden we deze keer een nav. systeem met de naam Maickel Maickel, en zo moesten voordat we de plaat afreden gelijk een bergje naar boven knallen. Alle diesels onder de Toro’s waren hier niet blij mee, we waren nog niet eens warm gefietst. Maickel knalde gewoon door en is niet gewent om achterom te kijken en deed dat dan ook niet. Ook bij de Kraaienberg reden we ongebruikelijke lusjes, deze manier van fietsen werd de gehele rit volgehouden. We verlaten de kraaienberg en rijden langst het spoor richting landgoed Mattemburgh.
Bij het beklimmen van de eerste berg was Joop laatste en Leo een-na-laatste. Joop is nooit zo goed bij het klimmen dus dat is verder niets bijzonders, maar Leo was een beetje stilletjes. Aangekomen bij Mattemburgh reed iedereen de lange route behalve boven genoemde heren, ze waren allebei nog niet op bedrijfstemperatuur. Joop had zich voorgenomen, echt rustig aan te doen. Hier is hij trouwens heel goed in en luistert altijd naar zijn lichaam. Leo had last van zijn maag, te veel bier, vet eten, zwanger of een buikgriepje. De echte oorzaak weten we nog steeds niet, gewoon even rustig aan en volgen.
Gaan we voor mee of minder klim kilometers.
We rijden naar vliegbasis Woensdrecht langst de gebruikelijke route. Maickel en Rob hebben inmiddels samen bekokstooft om zo veel mogelijk klim kilometers te maken, zo reden we richting de Nootjes berg welke we langst verschillende kanten zullen beklimmen. We maakte een paar mooie lussen en waren aan het genieten. Ook kwamen we weer op plaatsen waar we nog niet geweest waren, hoe is het mogelijk. Soms zijn we elkaar even kwijt maar dit is van korte duur. We verlaten de Nootjesberg en rijden naar de Tiestenberg, we pakken hem langst achter. Rob voorop, hij weet de route, en de rest in zijn wiel. Ook hij vergeet soms achterom te kijken en zo komen we allemaal via een andere route boven, maar we zijn weer samen !
We zijn al een tijdje aan het fietsen en verwachten dat we al veel kilometers afgelegd hebben, wat valt dit tegen. Dit betekent dat we vooral technische paadjes aan het bedwingen zijn, we gaan nog even naar België. Het volgende doel is het grenspad, Maickel voorop we zijn in de buurt en hij weet de weg. Na een tijdje fietsen blijkt maar weer dat we niet zonder onze Leo Leo kunnen, waar is het grenspad? Maickel geeft het op en we schakelen Leo weer in, hij weet echt overal de weg. Gelukkig heeft het nog niet veel geregeld en ligt het pad er mooi bij, even roepen voor wat tegenliggers en fietsen lekker door. Uiteindelijk komen we toch uit in Putte en hebben nog maar 26km gefietst, heel veel bochten werk en weinig lange rechte stukken. Maar hier gaat verandering in komen.
Onze teddybeer is echt ziek !
Met onze Leo gaat het echt niet goed, steeds meer last van zijn buik en futloos. Nu had hij op zaterdag ook 38km gefietst dus dit kost ook energie maar verder is hij gewoon op. Wat doen we nu? We moeten een beetje zuinig zijn op onze teddybeer dus we kiezen ervoor om over de weg terug te fietsen. Het is alweer 11uur en we krijgen zin in een biertje, Kevin is ineens wakker.. biertje, gas erop! We kiezen voor de kortste weg naar het Strandhuys met Bou en Rob voorop. De rest lekker uit de wind en volgen, maar zelfs dat is voor Leo teveel. Maar “we leave no one behind” dus ook Leo niet. De snelheid gaat iets naar beneden en geven af en toe een duwtje, samen komen we er wel ! Aan het einde pakken we toch nog even de Kraaienberg mee en sommige kiezen voor de berg in het Beatrix bos.
Aangekomen bij het Stranhuys beginnen we aan de finale maar eerst moet (mag) er gezoend worden. Carlijn en Rian staan al te wachten, we wensen ze gelukkig nieuwjaar en gaan zitten. O … shit we vergeten Frank, bij deze wensen we het voltallige Strandhuys het beste toe voor 2020 ! Zo dan zij we niemand vergeten, we bestellen wat Kwaremontjes, trippeltjes en een paar cola’s. Ook een paar kip tosti’s en een broodje bal vliegen over tafel. De finale is weer goed, Rob wordt bij gepraat over de lopende zaken. We nemen nog maar een rondje, wat moet je anders doen op zondag als het regent. Leo krijgt weer een beetje praatjes dus dat is een goed teken. Het was weer een heerlijk rondje !
Mannen bedankt, op de plaats rust.
Joop
