Eindelijk was het dan zover het langverwachte rondje Zeelandbrug was een feit weleens waar op Moederdag maar het kwam nu eenmaal weer eens zo uit, aan de start melden zich Joop, Boudewijn, Lisette, Maickel, Kevin, Tom, Rob en Leo was een weekendje naar Texel, uitwaaien.
Toen we vertrokken vanuit het Standhuys met bestemming Philipsdam was het weer nog enigszins regenachtig maar dat mocht de pret niet drukken. Eenmaal aangekomen bij de Philipsdam gaven Rob en Tom te kennen vroeg in de middag andere verplichtingen te hebben derhalve sloegen zij af met als bestemming de Oesterdam. Na afscheid genomen te hebben van het tweetal riep Rob nog ‘succes met de wind’ en jawel hoor we hebben behoorlijk wat stukken de wind tegen gehad op Philipsdam en uiteraard hebben we ons op de hoogtemeters die de dam te bieden heeft weer eens flink uitgeleefd.
Eenmaal weer aan land gekomen bij Bruinisse had Joop zoiets we gaan het eens anders doen, klein lusje maar de moeite waard, deze leidde ons via het watersnood museum naar het begin van de Zeelandbrug, een mooie route met beschut karakter voor Zeelandse begrippen dan en heerlijk rijden na alle wind tegen gehad te hebben. Welke talenten er allemaal wel niet boven komen drijven als je je Tom Tom er niet bij de hand hebt.
Bij het het naderen van de de Zeelandbrug zagen we al dat deze open aan gaan was wat voor sommige een aangename kans was om eventjes te pauzeren. Na het zakken van de brug zijn we toch met een gemiddelde van 42 kms per uur over de brug gegaan waarbij we op het einde even moesten inhouden om wat teamleden te laten bijtrekken, blijft een dingentje dat voor de wind rijden. Aan het einde van brug werd koers gezet richting Goese Sas waar we de tussenstop van die dag zouden houden. Onderweg daarheen passeerden we ook nog de plaats waar Joop vorige jaar zo genadeloos onderuit gegaan was nadat hij even zijn bidon wilde pakken, over een kleihobbel reed en vervolgens de macht over zijn stuur verloor, denk dat dit wel goed zijn verwerkingsproces geweest is.
Aan gekomen bij onze tussenstop café ‘het loze vissertje’ werd er door een ieder een cola, koffie en een taartje besteld welke we overigens intussen meer dan verdiend hadden na ons harde werken. Na nog wat lokale diersoorten bewonderd te hebben wat overigens ook nog leerzaam was vanwege de nieuwe terminologieën zoals een combi van ‘stuiter’ en ‘juin’ was het alweer tijd om te gaan, je moet erbij geweest zijn zullen we maar zeggen.
Bij de hervatting van onze rit viel het op de ketting van Maickel nogal begon te piepen en kraken, oorzaken hiervan waren de natte omstandigheden aan het begin de rit een de gebruikte kettingspray welke oplosbaar in water is zo bleek. Het duurde echter niet lang alvorens Maickel bezoek kreeg van ons nieuwe vrouwelijke teamlid met de opmerking ‘je moet je fiets poetsen’ hoezo hij zich af? ‘je ketting piept’. Nu zijn piepjes, kraakjes, rateltjes niet echt het ding van ons nieuwe lid, dus wees gewaarschuwd geen bijgeluiden op uw fietsen bewust of onbewust, ben hier overigens zelf ook niet zo’n fan van hoor. Inmiddels begon het einde alweer in zicht te komen en hadden we de wind weer lekker tegen op de oude Zeeuwse weg, eindelijk rechtsaf binnendoor richting het laatste klimmetje van de dag achter Mattemburgh op de Vossenweg waarbij Kevin zoals gebruikelijk met groot machtsvertoon de sprint bergop aantrok, Bou en Maickel er achteraan, helaas geen houden meer aan, hij is rap onze Kev. Bij het naderen van het Strandhuys werd deze keer bij wijze van uitzondering besloten een gebaar te maken richting het thuisfront om in het kader van Moederdag om de gebruikelijke bier(tjes) maar eens over te slaan.
Al met al weer leuke rit van een kleine 125 km die ik nog wel een paar dagen gevoeld heb, op naar de volgende.
Groetjes
Maickel
