Iedere wielrenner met enig aanzien heeft een eigen classic. Neem Bauke Mollema, Marianne Vos, Koos Moerenhout en Erik Dekker als voorbeeld. In de omgeving van Bergen op Zoom en Wormer draait het echter maar om één classic, de El Torro Classic, van El Torro himself Rob Halter!
Nadat vorig jaar de editie helaas niet kon doorgaan, was het afgelopen zondag eindelijk weer zover. De vijfde editie van de El Torro Classic was een feit, een waar jubileum. Al vijf jaar lang komen de `Fietsvrienden Wormer´ richting Bergen op Zoom om hier een mooie ronde, opgezet door Rob, te komen fietsen.
Zondagochtend in alle vroegte vertrokken de mannen uit Wormer dus richting huize Halter, waar de wekker ook aardig vroeg was gezet. De hele familie was vroeg uit de veren om alles klaar te zetten voor de in totaal 23 man die zouden meefietsen. Zes man van de El Toro Cycling Club en de overige zeventien van de Fietsvrienden Wormer.
Rond een uurtje of acht was het Fons die als eerste aanwezig was gevolgd door Kevin. Een klein kwartiertje later arriveerden de vrienden uit het Noorden waarna er kon worden genoten van de saucijzenbroodjes, appelflapjes en Zeeuwse bolussen. De groep was helemaal compleet toen Sjel, Bou en Tom zich nog aansloten. Bijna klaar voor vertrek…
De 23 mannen die het moesten doen!
Nadat de mannen allemaal omgekleed waren en de dames kennis hadden gemaakt met het inpoederen en insmeren van de edele delen, kon de El Torro Classic 2015 zo goed als beginnen. Terwijl de 23 renners opgesteld stonden voor de groepsfoto en start, was het Jeroen Knuppe, die nog even zijn bandjes moest oppompen waardoor de renners niet om 9:00 werden weggeschoten, maar iets later. Al snel zou blijken dat deze kostbaar verloren tijd op de fiets goedgemaakt zal worden.
Met Rob en Bou op kop vertrok het peleton aan een 175 km lange rit. Na een paar kilometer werd Rob afgelost door Jaap en reden de mannen met een tempo van rond de dertig per uur langs de bossen van Bergen op Zoom richting Halsteren. In deze bossen kan goed gemountainbiket worden, wat niet onopgemerkt bleef bij de vrienden uit Wormer. Het plan is dan ook al gemaakt om een keer een mountainbike tochtje te komen doen…
Na Halsteren reden de mannen richting Nieuw- Vosmeer. Door de polder was het een mooi gezicht met al die oranje helmen van de Wormer fietsvrienden (op enkele uitzonderingen na, of niet Hans…). Daar stonden dan ook de privé sportfotograven van de dag om mooie kiekjes te schieten. Conny en Annet voor de foto’s en Joyce voor de support. Marco had nog wat mooie worden over voor de drie zoals te horen is op het filmpje.
Na deze doorkomst reden de 23 renners richting de Philipsdam. Met wat wind op de kop bleef het tempo toch rond de 30 km/u, soms iets harder. Zoals gezegd zouden we de verloren tijd bij de start in moeten halen.
Na de Philipsdam was het tijd voor een grootschalige sanitaire stop. Op het moment van de stop zaten we op zo een 40 kilometer, al bijna op een kwart van de rit dus! Na allemaal weer wat vocht kwijt te zijn geraakt kon er koers worden gezet richting Bruinisse. Uit sommige monden hoorde ik komen dat ze wel trek hadden in een lekkere natte mossel. Ik ben er alleen nog niet achter of dat nu kwam doordat we in de richting van mosseldorp Bruinisse reden, of dat de mannen iets anders bedoelden…
Door Bruinisse en langs het watersnoodmuseum zo richting Zierikzee. In dit toeristisch Zeeuws stadje was het opletten geblazen met een 23 mans peleton. Door de smalle straatjes en over de drukke dijkjes fietsen was hierdoor een echte uitdaging. Maar met zoveel ervaring in het peleton kon dit niet anders dan goed gaan!
Eenmaal fietsend over de dijkjes was links het hoogtepunt van de rit al te zien, Neeltje Jans! In de tweede etappe van Le Tour finishten de renners er nog, en nu ruim een maand later was het onderdeel van de El Torro Classic. Op de dijkjes was het met wind tegen en in de zij soms goed doortrappen om wat gaatjes dicht te rijden. Gelukkig scheen het zonnetje en was het heerlijk droog.
Aangekomen bij Neeltje Jans leek het erop dat sommigen het te langzaam vonden gaan. Hier ging de gashendel bij een paar ineens flink open en werd er even lekker ‘gek’ gedaan. Buiten het sneller rijden door een aantal was het bovenal gewoon genieten op Neeltje Jans! Zoals gezegd met een lekker zonnetje, en ondertussen wind van achter.
Na Neeltje Jans was het bijna tijd voor koffie met gebak. Helaas was de exacte tijd niet meer doorgegeven op onze koffielocatie wat zorgde voor enige stres bij de gastvrouw. De tafels moesten we laten staan en we kwamen er ook achter dat vragen om een extra colaatje terwijl nog niet alle taart was uitgeserveerd not done was! Na een goeie punt appeltaart en een lekker bakkie en een cola was het tijd om weer langzaam aan richting Brabant te fietsen.
Na de stop reed de groep onder aanvoering van Rob een beetje richting huiswaarts. Omdat we bij de koffie een halfuur eerder dan gepland waren (zoals gezegd moest er enige tijd worden goedgemaakt) werd het tempo ondanks wind in de rug op 30 km/u gehouden.
Toen bij Goes Sjel zich met het kopwerk ging bemoeien ging het mis. Eerst reden we verkeerd waardoor we afreden op een onverharde weg, wat omkeren betekende. Later bij Krabbendijke werd er wederom door Sjel verkeerd gereden, laten we het houden op gebrekkige parcourskennis.
Waar we bij de verkenningsronde de kortst mogelijke weg naar huis reden, had El Torro vandaag nog een verrassing voor de mannen uit Wormer. Aangezien de Eneco Tour vorige week een tijdrit bij ons in de buurt had, werd er besloten nog een stukje van dit parcours te rijden. Het uiteindelijke toetje zou de Rijzende weg worden.
Via de stationsbuurt bij Rilland werd er richting de Bathse brug gereden. Net voor dit viaduct probeerde Rob de mannen te wijzen op een prachtig kraanschip. Terwijl de mannen rechts keken kwam er van links belachelijk hard een auto aangereden waardoor iedereen vol in de remmen moest, inclusief de autorijder. Laat vooropstaan dat wij voorrang hadden, maar de kraanschepen kunnen we voortaan beter links laten liggen, of rechts..het is maar hoe je het bekijkt.
Op de Bathse brug was het Sjel die tempo begon te maken waarna Kevin eroverheen kwam. Jaap kwam echter nog ruim voor de streep eerder boven en pakte hiermee de Bathse brug! Daarna was het bijna tijd voor het toetje van de dag, de Rijzende weg.
Na nog een viaduct op gesprint te zijn (Sjel was eerst boven) reden we Woensdrecht binnen. Toen we de bocht inreden van de Rijzende weg stond het alleen vol met auto’s en blokkeerde een auto en camper de weg. Hierdoor was het lastig sprinten maar uiteindelijk was het Bou die als eerste met zijn fiets over de streep kwam. De mannen uit Wormer hadden hun eerste kennismaking met deze ‘pukkel’ achter de rug.
Na de Rijzende weg was het nog maar een klein stukje richting Bergen op Zoom. De Brabantse wal werd nog mee gepakt waarna de mannen uiteindelijk na 175 kilometer weer terug aankwamen bij huize Halter. Een lange mooie rit met een gemiddelde van zo een 30 kilometer per uur, en vooral genieten!
Bij terugkomst konden de bombardino en limoncello natuurlijk niet ontbreken, evenals een duik in het zwembad. Marco gaf het goede voorbeeld door er als eerst in te springen, gevolgd door Rob en Kevin. Daarna volgden er nog meer, niet iedereen. Volgend jaar heel het zwembad vol a.u.b.!
Onder genot van een drankje werd er nagepraat over de rit. Moe maar voldaan waren de meesten. Conny en Annet hadden de hele middag het eten voorbereid en toen de mannen er waren werden ze geholpen door Joyce en Lisa. De 23 bikkels kwamen niks te kort! Nadat de meesten hadden gedoucht werd de barbecue aangestoken!
Zoals iedere editie worden de mannen niet zonder aandenken naar huis gestuurd. Dit jaar was natuurlijk een speciale editie (5e keer) en daar hoorde dan ook een zeer mooi aandenken bij. Conny heeft voor iedere deelnemer een echte Torro geboetseerd en kan als een ware trofee zo de trofeeën kast in!
Rond een uur of acht, toen iedereen helemaal vol zat van de drank en eten dat er in overvloed aanwezig was, gingen de Fietsvrienden Wormer weer richting huis. Zo kwam er een eind aan een zeer geslaagde mooie dag en editie van de El Torro Classic. Om terug te komen op de classics van Marianne Vos, Bauke Mollema, Koosmoerenhout en ga zo maar door. Zo goed verzorgd en zo gezellig als de El Torro Classic krijg je ze niet! Via deze weg dan ook (als ik mag spreken namens iedereen) hartstikke bedankt voor de leuke dag en rit familie Halter en tot volgend jaar!
