Daar de zondagochtend in alle vroegte zeer zonnig begon waren een aantal Torro’s reeds in een min of meer zomertenue aangetreden bij het Strandhuis waarvan een zelfs in korte broek. Dit alles terwijl het kwik toch echt nog maar 2 graden klokte maar goed de zon scheen. De aanwezigen waren Leo, Joop, Tom, Edwin, Bart, Maickel, Fons, Rob en als afwezige onze rots in branding Boudewijn welke al ziek werd bij de gedachte iets van de F-1 te missen.
Na een wat gesteggel omtrent de te rijden route werd het uiteindelijk toch een rondje banaan daar alle alternatieven ruimschoots boven de 100 km uit zouden komen. Zo gezegd zo gedaan vertrok de kudde Toro’s richting de Philipsdam, al vrij snel ging het met het weer al fout in de polder voor Vossemeer. De Toro’s werden daar namelijk getrakteerd op een flinke hagelbui, waarbij door de schaars geklede renners onder ons het peloton gemaand werd tot stoppen om voor degene die zo slim waren geweest een regenjas mee te nemen deze aan te trekken. Dit alles tot ongenoegen van Bart, die geen regenjas bij zich had, maar wel tijdens het stilstaan door de in zijn ogen beter geklede renners als levend schild tegen de hagel gebruikt werd. Ter hoogte van de Heen viel het eerste slachtoffer van de veranderende weersomstandigheden. Fons met zijn korte broek, die al redelijk op weg was om onderkoeld te raken, koos zo net voor de Philipsdam voor de verkorte route richting het Roosendaalse.
Maar goed, the show must go on, eenmaal op de philipsdam werd er stevig doorgetrokken waarbij Tom vooral op het laatste omhooggaande stuk met wind tegen fantastisch kopwerk heeft verricht met als dank dat het halve peloton de laatste 500m over zich heen kreeg. Wat hierbij opviel is dat Edwin hierbij een beresterke indruk maakte door als eerste boven te komen, waar haalt ie het toch vandaan, die jongen of heeft ie ons al die tijd voor de gek lopen houden, dit beloofd nog wat in de Alpen!. Hierna volgde er mooi stukje asfalt omgeven door schitterende natuur vlak langs het water waarbij de wind stevig in onze rug blies op weg naar Oude Tonge, wat kan het leven toch mooi zijn!. Uiteraard waren er wederom de talloze sprints voor de o zo geliefde blauwe bordjes van onze Leo Tijger, welke hij normaal ruimschoots op zijn conto bij kan schrijven. Echter deze keer was Tom van de partij waardoor de balans toch volledig de andere kant opsloeg, behalve bij het bordje Ouwe Tonge, toeval, alleen Tom die het weet
Nadat er wederom onder aanvoering van Tom flink werd doorgetrokken op de haringvlietburg even tijd voor een ontspan momentje in de afdaling, te ontspannen achteraf voor Maickel deze koerste recht op een tegemoet komende auto waarbij hij gelukkig nog op tijd gewaarschuwd werd door Tom. Achteraf gezien was dit slechts een voorbode voor wat er nog ging komen. Vervolgens koerste de mannen via Dinteloord richting Stampersgat, waarbij door Joop en ROn vrij abrupt een haakse bocht naar rechts werd genomen. Waarbij Rob de bocht nog kon nemen, Joop halvere weg zat en Maickel aanstalte maakte om hem te nemen, maar daar kwam de groene ‘Bianchi Torpedo’ Edwin als slippend en zwalkend recht door het midden op Joop. Zij wisten elkaar nog maar net te ontwijken. In een split second besloot Maickel de bocht toch maar niet te maken dit tot grote dank Bart, hij zat weer links naast Edwin. Het ging allemaal maar net weer goed, dit alles met het volgende leer moment. Alleen roepen “rechts” is niet voldoende, wijs ook waar je naar toe gaat !
Eenmaal ter hoogte van Kruisland werd er al vrij snel ‘via de polder geroepen’, zo gezegd zo gedaan, nadat we de Engelseweg opgedraaid waren kwam er al gauw een paard met wagen in het vizier. Nadat Maickel en Leo beide geprobeerd hadden zo natuurgetrouw mogelijk het geluid van een paard te imiteren begon paard met wagen al redelijk te naderen, eenmaal ter hoogte van het paard gebeurde het onvermijdelijke. Terwijl de man op de wagen het paard even niet in de bedwang had kwam deze al stampend schuin onze kant op, Leo die voorop reed kon deze nog ontwijken door gas bij de geven, Maickel moesten uitwijken waardoor Tom vol in zijn achterwiel klapte en Bart vervolgens weer over de kop sloeg, de overige leden kwamen met schrik vrij en tot stilstand in de berm. Achterom kijkend lag Bart kermend op de grond waarbij gevreesd werd voor zijn sleutelbeen, terwijl Tom alweer stond met kapotte broek en diverse schaafwonden op elleboog en dij. Achteraf viel de schade bij Bart nog mee hij had het stuur tussen zijn ribben gekregen niet echt lekker, een kapotte mobiel en een klapband. De bestuurder van het paard was overigens snel doorgereden en nergens meer te bekennen, bang voor claims denk ik.
Maar we moesten verder, allereerst moest de band van Bart gerepareerd worden, de buitenband was dermate gescheurd dat hierbij het liefst een bankbiljet gebruikt moest worden om te zorgen dat de binnenband niet door de buitenband heen komt. Bankbiljetten worden hiervoor gebruikt omdat dit sterk papier schijnt te zijn, om de schade te beperken pak je dan een 5€ biljet echter dat was eigenlijk nog veel te zonde dus nam men als alternatief een NS kaartje van 2,50€. Bij het opblazen van de band met stikstof ontstond er harde knal lijkend op een schot hagel gevolgd door een confetti regen uit de band, we hadden toch beter voor de 5€ kunnen gaan denk ik, was overigens wel blij dat ik mijn 50€ biljet niet opgeofferd heb. Buitenband was nu dus definitief kapot en niemand had een reserve bij. Dan maar een taxi regelen en de vrouwen inschakelen, Dian was even niet bereikbaar dan maar Conny die overigens altijd klaar staat voor de club, deze nam gelijk op en haaste zich richting de Engelseweg. Dit geregeld konden de overgebleven Torro’s hun weg weer vervolgen richting Strandhuis, terwijl Leo stond te vernikkelen van de kou omdat hij zijn jas aan Bart had gegeven had onze Rob er de grootste moeite mee Bart achter te laten wachtend op Conny en logisch dit voelde niet echt als ‘we leave no men behind’.
Eenmaal koers gezet richting huis volgde er nog een pittig stukje wind tegen wat zeker niet vanzelf ging, maar ach met het Strandhuis in zicht weten we waar we het voor doen. Eenmaal ter plaatse op de boulevard was het weer genieten van de trippels en dubbels en deze keer zonder herstel frincandel van Joop en Maickel das pas karakter!. En tenslotte om deze tocht toch nog positief af te sluiten kwam Bart ons even vereren met een bezoekje in het Strandhuis om zijn clubmakkers een hart onder de riem te steken. Hopenlijk dat de volgende rit een wat minder spannende wordt aangaande valpartijen!.
