Ok, we zijn weer een weekje verder. Verder dan vorige week bedoel ik dan. Nou is dat elke week wel het geval maar nu is het wat mij betreft het vermelden waard. Hoezo dan? Nou, het was me nogal een tocht (zie vorig verslag). Maickel en ik hebben nog steeds last van onze vingers, frostbite. Een helse tocht die zelfs zonder bier werd afgesloten. Even kijken hoe het er nu voor staat.
Het plan was om de toertocht Hoogerheide te gaan doen en zoals dit jaar gebruikelijk is de afstand dan een belangrijk gespreksonderwerp in de WhatsApp groep. Maar…Stefan kon alleen mee als hij om half twaalf thuis zou kunnen zijn en omdat we Stefan graag bij de groep hebben en omdat hij dan wel zijn fietskilometers moet maken passen we het plan aan. Rob weet wel een leuk rondje van 45 km en hij is dan ook meteen ritkapitein. Volgens mij had hij na drie weken niet fietsen zelf ook niet zo veel zin in een toertocht dus was hij blij met zijn schoonzoon. Om 9 uur verzamelen Rob, Joop, Kevin, Stefan en ik bij Fireplace en gaan naar de rotonde bij de Huibergse baan om Leo en Maickel op te pikken. Hierna olv Rob het bos in.
Een hoop kronkels en dan richting Stayokay. Vanaf Stayokay gaan we de zwarte route opzoeken maar zoals iedereen weet is het eerste stuk, vóór het viaduct nogal saai. Nou is er een mooi pad met links en rechts leuke heuvels maar die waren even zoek. Uiteraard wist de LeoLeo ons weer op het juiste spoor te brengen. Hij wist ook nog leuk een heuveltje maar zijn roep om aandacht werd niet gehoord zodat hij de enige was die het heuveltje pakte terwijl de rest eromheen reed. Gelukkig kwamen we er op de terugweg weer langs en in de herkansing deed wel iedereen wat de interim navigator voorstelde. Terug op de zwarte route, richting het viaduct en dan richting het spoor. Oppassen! Glad! Er lagen mensen op de grond bij de opgang van het viaduct dus wij fietsten voorzichtig naar de andere kant. Niet dat het daar beter was. Integendeel. Het nieuwe fietspad was angstig spiegelend en nadat ik net rechtop de eerste bocht doorkwam hoorde ik Maickel achter me onderuit gaan. Dat was voor de anderen waarschuwing genoeg om goed uit te kijken op het asfalt. Voor de anderen wel maar voor Maickel blijkbaar niet want een bocht verder lag hij weer op de grond. Lekker. Nu ligt Maickel dit jaar vrij vaak horizontaal tijdens het fietsen. De reden daarvoor is bij de groep overigens duidelijk. Zijn fiets is aan de ene kant zwaarder dan aan de andere kant. Komt door de voorvork. Lijkt een goed idee, maar….
Afijn, nog beter oplettend gingen we al snel het bos weer in Bij de splitsing met de blauwe route besloten we om die erbij te doen. Het oorspronkelijke plan zou waarschijnlijk teveel op de route van de toertocht zijn en misschien niet altijd dezelfde kant op. Blauw is een mooie route met aantal echt diepe modderpoelen waar niet iedereen kon blijven trappen. Natte voeten en vieze voeten dus maar misschien was dat al zo. Denk het wel. Terug op zwart ging iedereen even op zijn eigen tempo aan de gang. Ik had zelf even een probleem met de ketting van mijn nieuwe Sensa. Tenminste, dat dacht ik omdat ik een hoop herrie hoorde maar het bleek loszittend achterwiel te zijn waardoor mijn band tegen de achtervork liep. Ook niet handig maar snel hersteld. Na zonder kleerscheuren de snelweg weer te zijn overgestoken en een beetje onder leiding van Leo te hebben gezigzagd waren we aan het eind van zwart. Stefan ging naar huis en Rob, die er een beetje doorheen zat, wilde hem eigenlijk niet alleen laten gaan. Nou is Stefan een grote jongen en die kan best alleen een stukje over de verharde weg fietsen en we konden Rob gelukkig overhalen om de groene route ook nog te gaan doen, we hadden er tenslotte pas 33 km op zitten.
Al snel bleek dat de pijp toch wel erg leeg was en bij de oversteek van de Huibergse baan gaf hij aan over de weg terug te gaan. De rest ging door het bos en we spraken af bij het Strandhuys voor een welverdiende beloning. Zo gezegd, zo gedaan. Achter Mattemburgh pakten Maickel en ik nog even de extra lus maar dat bleek een lus met hindernissen. Het halve bos lag over het pad m
aar ook daar
kwamen we uiteindelijk doorheen. Bij de watertoren was de groep weer bijeen en ook Rob was net aangeland bij het Strandhuys toen we daar arriveerden. Mooie timing.
De gebruikelijk twee rondjes bier en de sfeer zat er weer goed in. Zo goed dat Joop de gewoonte om na twee stuks te stoppen was vergeten en een derde te bestellen. Leo en ik hadden zo onze redenen om toch maar op te stappen maar de rest lustte nog wel wat. Aan de foto’s me frikandellen te zien die later in de WhatsApp groep verscheen te zien, werd de sfeer er niet minder op. Surprise, surprise. Bier doet wonderen en ik heb zo het idee dat we dat vrijdag tijdens de jaarafsluiting met de ETCC weer gaan zien. Zin an!
