Zondag, mountainbiken! De wekker gaat om 07:40 in huize Bogers Feenstra en het is tijd om mezelf voor te bereiden op weer een mooie ochtend fietsen. Koffietje, ontbijtje, aankleden en fiets in orde maken. Een ritueel dat zich vrijwel iedere zondagochtend herhaald. Ik was helaas nog niet helemaal wakker dus had niet voldoende kleding aangedaan. Het moment dat ik de poort uitstapte had ik al spijt maar allee, niet zeuren.
Koers richting ’t Strandhuys, waar ik als eerste aankwam (uniek). Ik had geen idee wie er allemaal mee zouden fietsen dus ik liet mezelf verrassen. Al snel zag ik een rood helmpje mijn richting op sjeezen. Gezien de houding was het onmiskenbaar Bou. Later kwamen Maik, Leo en good old Joopie ook. 5 man, klaar om wederom te knallen. Kev was ondertussen met herintreder Rob het mtb parcours van Westenschouwen plat te walsen, hij was er dus niet bij. Bleek een erg leuk parcours te zijn dus misschien wel leuk om een keer heen te gaan!
We zetten koers richting de Plaatkade. We reden langs het Markiezaatsmeer door het grasland richting de Kraaijenberg. Leo was (zoals altijd) de gids die ons over de Brabantse Wal mocht loodsen. Vervolgens kwamen we bij Mattemburgh en reden we via de Zuidgeest richting de vliegbasis Woensdrecht. Hier hebben we ons motto ‘We leave no one behind’ helaas geen eer aangedaan, want door omstandigheden raakten we onze gids Leo kwijt. Stuurloos als we waren, dwaalden we over de paden opzoek naar onze tijger. LEO LEO LEO! Wat we de week ervoor hebben geleerd (stil zijn in het bos) waren we nu even vergeten. We besloten richting Nootjesberg te rijden, in de hoop dat onze Leo daar ook heen zou gaan.
In lichte paniek hebben we Leo gebeld. Na een aantal pogingen kregen we een teken van leven en hebben we afgesproken richting Nootjesberg te rijden. Leo zei ‘rij maar, ik weet zeker dat jullie mij tegenkomen’. En 2 minuten later stond onze Leo met z’n rode wangetjes langs het pad. Een enorme opluchting voor iedereen, we waren weer compleet. We reden naar de Nootjesberg, Tiestenberg en besloten naar de Col du Kragge te gaan. De ontgroening voor Bou!
Aangekomen bij de Col, besloot Leo niet het parcours op te gaan. Joop, Bou, Maik en ondergetekende gingen de uitdaging aan. Met Joop in mijn wiel doken we de eerste afdaling in. Aangezien ik enorm moest poepen had ik mezelf voorgenomen bij Joop te blijven en proberen rustig het parcours te rijden. Al snel merkte ik dat Joop was vervangen door Maik. De strijd was aan. De tandem Tom Maik en Bou knalden over het parcours. Aan het eind van het eerste zware deel waren we Bou kwijt, die kwamen we later in tegengestelde richting tegen. Afslag gemist, begrijpelijk op een nogal onoverzichtelijk parcours! We reden door en ik hoorde gepiep en gekraak en gevloek. Ik dacht, nu heb ik ‘m! Uiteindelijk kwam ik tegelijk met Maik aan bij de finish. Hij moest (naar eigen zeggen) al-les uit de kast trekken om het wiel te houden. Zo erg, dat ‘ie heel z’n fiets naar de ballen heeft gereden. Dat wordt weer een bezoekje aan Wouter.
Vrij snel kwam Bou aan, en ook Joop had de Col wederom bedwongen. Leo kwam terug van een stukje zwarte route en zetten rond kwart voor 12 koers richting ons einddoel, het Strandhuys. Daar hebben we ons gesettled, lekker speciaalbiertje erbij, traditionele foto en we probeerden bij de dames van de bediening te achterhalen wat we a.s. zondag nou precies gaan doen. Helaas niet gelukt.
Mannen, bedankt voor wederom een geslaagde zondag! Ben blij dat ik er weer vaker bij ben :). Tot de volgende!
Kusjes
Tom
