Om de term D-day te koppelen aan onze 200km rit is misschien niet helemaal correct. Het is inmiddels 75 jaar geleden dat operatie Overlord plaats vond, bij ons beter bekend als D-day. Om precies te zijn op 6 juni 1944 startte de bevrijding van West-Europa met de grootste amfibische invasie in de geschiedenis. Dankzij deze operatie leven wij nog steeds in vrijheid en kunnen we doen wat we leuk vinden, bijvoorbeeld 200 km fietsen.
Maar voor ons was het dan toch de dag waar we al lang naar uit keken, en dat we meer dan 7 uur op de fiets gaan zitten, waarom ? Ten eerst natuurlijk omdat we het leuk vinden en wel van een uitdaging houden en ten tweede omdat we aan het trainen zijn voor de fiets vakantie. Komende donderdag vertrekken we richting de Tourmalet om daar een stukje te fietsen en de lokale bevolking kennis te laten maken met de El Toro cycling club. Leave no one behind is helaas niet gelukt, we hebben 1 afvaller, maar ik heb vernomen dat hij er alles aan gaat doen om volgend jaar super strak aan de start te staan.
Maar even terug naar onze rit van 200km, wie gingen er allemaal mee. De harde kern min 1, inmiddels + 1 en wat gast rijders die wel lid zijn maar niet zo vaak mee gaan. Kortom dit vraagt meer uitleg. De harde kern van El Toro cycling club is Boudewijn, Leo, Joop, Kevin en Maickel. Inmiddels hebben we Lisette die aardig onderweg is om bij de harde kern te horen, vandaar plus 1. Onze Maickel was verhinderd, hij was aan de doping…., nee hoor, hij was uitgenodigd om een doopsel bij te wonen. Het doopsel of de doop is binnen het christendom het sacrament van de christelijke initiatie. Dus harde kern min 1. En dan hebben we Tom en Michel, we kunnen ze het beste omschrijven als gast leden. Altijd fijn als ze erbij zijn ook al is het niet zo vaak, gelukkig gaan ze wel mee op fietsvakantie. Tom stond wel aan de start van deze rit maar moest iets eerder terug en had er daarom al een uurtje opzitten om toch aan de kilometers te komen.
Dan krijgen we nu het onderwerp weer, en hier was veel over te doen. Al weken zit het weer niet mee en rijden we in de regen of hebben we de wind vol op kop, een combinatie van deze twee komt ook vaak voor. Maar vandaag zou alles anders zijn, althans dat dachten sommige. Volgens buienradar zou de temperatuur tussen de 16 en 20 graden liggen met alleen om 10uur 0.1 mm regen. Wel bewolkt maar daar komt in de loop van de dag verandering in, heerlijk fiets weer. Het is om 8uur verzamelen bij Boudewijn, bijna iedereen kiest voor het voorjaars tenue. Windbreaker met mouw stukken en warm thermo ondergoed, behalve Joop. Gewoon in de zomerse outfit, 20 graden is toch zomer.
We zijn compleet, alleen Tom moet nog even poepen, als dat maar mag van Bou. Gelukkig krijgt hij toestemming en kunnen we vertrekken. We rijden de straat uit en het begint zachtjes te regenen. Het zal wel een klein buitje zijn, die van 10uur is iets eerder, gelukkig maar 0.1mm. 3 uur later rijden we nog steeds in het buitje van 10 uur en de 0.1 mm klopt ook niet. Accepteren en door, iets anders kunnen we niet doen. Je raakt er ook aan gewend, gelukkig is Joop heel warm bloedig en kan hij wel wat hebben. Mocht hij onderkoeld raken gaan we de lichaam tegen lichaam methode toepassen en moet een ander EL Toro lid zichzelf opofferen, achteraf blijkt dat dit gelukkig niet nodig is.
Leo, binnen de club beter bekend als Leo Leo, de betere versie van de Tom Tom heeft weer voor een mooie route gezorgd. Het is hem deze keer zelfs gelukt om een gpx route in elkaar te draaien, hij heeft hiervoor gebruik gemaakt van afstandmeten.nl, het is ook zo’n whizzkid. Door deze buitengewone bijzondere prestatie rijden er nu 2 toro’s met de route in de fietscomputer, verdwalen is geen optie. Leo zelf doet alles op gevoel, en zo kennen we hem. Ook aan de lunch heeft hij gedacht, hij weet meer dan 80 plaatsen waar we kunnen eten. Van restaurant tot eetcafé of pannenkoekenhuis hij weet ze allemaal te liggen, handig zo’n Leo Leo. We zijn inmiddels al een tijdje aan het fietsen en het tempo is boven gemiddeld, krachten sparen dat is het moto.
Weer die wind op kop, altijd maar die wind, gelukkig hebben we een paar trekpaarden bij. 1 van de eigenschappen van een echte El Toro zijn de uitklapbare neusvleugels. Wanneer we wind op kop hebben gaan deze neusvleugels open en krijgt men extra zuurstof, hierdoor gaan we harder fietsen. Nu hebben sommige Toro’s grotere neusvleugels en zijn dan ook beter in het tegen de wind in fietsen. Met name Boudewijn en Michel zijn echte trekpaarden en nemen de groep dan ook op sleeptouw, de rest draagt ook zijn steentje bij en zo trotseren we de wind. Het gaat eigenlijk best goed is de conclusie halverwege. Het is tijd voor Tom om te draaien anders is hij niet op tijd thuis. We zwaaien naar Tom en pinken een traantje weg.
Een bordje Ouddorp staat in de berm en we passeren het met een gangetje van +/- 33 km/h, langzaam draaien we steeds meer naar het zuidwesten en krijgen de wind meer van achteren. Maar eerst nog een stuk langst de kust met de wind van opzij. Inmiddels staat er een strakke windkracht 6 en is het hard werken. Alle vogels blijven laag bij de grond of zitten te schuilen achter een duin partij. Eerst knallen we over de Brouwersdam richting Neeltje Jans. De stemming zit er goed in, het gaat eigenlijk best lekker en we beginnen trek te krijgen, zeg maar rustig honger.
We gaan opzoek naar een eetgelegenheid en zetten onze Leo Leo aan, deze vraagt wat ondersteuning aan Michel en zo komt het goed. Even later zitten we bij het pannenkoekenhuis de graanhalm in Burgh. Iedereen aan de echte cola, en een zo groot mogelijke pannenkoek met spek of kaas of ham of alles. Het is even wachten maar dan heb je ook wat, nog even een flinke lik stroop erover en genieten maar. We checken nog even buienradar en we zien een grote donkerrode vlek boven de molen, en het klopt, de regen valt met bakken uit de hemel. Wat kan Leo toch goed plannen, aan alles heeft hij gedacht. We nemen nog een bakje koffie of munt gember thee en genieten van het moment. Maar we moeten verder.
De eerste meters na een stop zijn altijd zo lekker, koud en nat, niet zeuren door fietsen. We rijden inmiddels op het eilandje wat de 2 stormvloedkeringen met elkaar verbind, zeg maar het midden stuk van Neeltje Jans. Kevin samen met Lisette op kop en de rest erachter, de zon breekt een beetje door en we fietsen door een prachtig schilderij. De meeuwen spelen met de wind of zitten uit te rusten op de grond. 1 van de wat dikkere exemplaren zit een stukje verderop en vraagt aan de verkeersleiding of hij mag opstijgen, hij krijgt toestemming en begint met zijn vleugels te wapperen. De wapper frequentie gaat omhoog en komt los, wat een mooi schouwspel. Het doorgebroken zonnetje schijnt wat straaltje zijn kant op, de meeuw is echt aan het genieten. De verkeersleiding wenst hem succes met de vlucht en hij stijgt verder op.
De meeuw komt nu boven de duinen uit en pakt vol de wind, o jee dit gaat niet goed, mayday mayday ….. Hij maakt een bocht naar rechts maar zijn flaps blijven steken, ook de autopilot begeeft het. Hij draait nog meer naar rechts en verliest hoogte, we horen een gigantische knal. Daarna een hoog piepend geluid, het snaveltje van de meeuw sleept langst de velgrand van Kevin zijn wiel. Hij is vol in het voorwiel van Kevin zijn fiets gevlogen, met zijn vleugels netjes tussen de spaken gevlochten. Dit verzin je niet, we komen tot stilstand en beginnen met reanimeren maar het is telaat. Hij kijkt ons met zijn mooie oogjes aan maar we kunnen niets meer voor hem doen.
We moeten door, we moeten nog een kilometer of 80, gelukkig hebben we verder geen schade. Boudewijn helpt Kevin met het verwijderen van de meeuw, het wiel moet er zelfs uit. Vervolgens zorgen we ervoor dat hij echt dood is, dit is het minste wat we voor hem kunnen doen. We slaan een kruisje en gaan door, sorry meeuw we konden er echt niets aan doen. Ook al kwam je van rechts en had je eigenlijk voorrang, nogmaals sorry.
De veertjes die in het wiel zijn achtergebleven spelen nu met de wind en gelukkig komt deze inmiddels van achter. De neusvleugels kunnen dicht, we doen nu alles op eigenkracht en voeren de snelheid wat verder op. Af en toe een beetje van opzij maar dan roepen we waaier over links ( of rechts) en het tempo blijft hoog. Iedereen kan goed volgen maar de kilometers gaan tellen. Vooral de heuvels en het versnellen uit de bocht gaat bij Lisette wat moeizamer. De power is een beetje op aan het raken, maar : WE LEAVE NO ONE BEHIND! Bij de heuvels die volgen krijgt Lisette een warme El Toro hand op haar rug en duwen we haar naar boven, samen komen we er wel.
Eindelijk fietsen we Bergse plaat op en zijn we er bijna, we controleren nog even de kilometer tellers of we wel echt boven de 200km zitten. Het sein kan op groen, missie volbracht, tijd voor de finale bij Boudewijn. De finale zal bestaan het een geheel verzorgde BBQ voorzien van een lekker Trippeltje of Kwaremontje. Isabelle en Michelle staan ons al op te wachten in de nieuwe man cave van Boudewijn welke hij zelf gebouwd heeft. Voorzien van straal kachels, gas bbq en een heerlijke lounge set.
Toch eerst meer even omkleden en wie niet genoeg kleding bij heeft krijgt een setje van Isabelle. We worden in de watten gelegd, alles is tip top geregeld. Broodjes hamburger, kroketten, salades, kip spareribs ( kan dat, ja dat kan) enz. Onze Bart heeft nog niet de conditie om met de 200km mee te gaan maar heeft wel gefietst. Goed bezig Bart, hij sluit vervolgens aan bij de BBQ. Ook Maickel is van de doping en komt nog even BBq-en. We zijn bijna compleet, Ed en Constant we missen jullie. Volgend jaar gaan we voor een 100% opkomst !
De gehele rit wordt nogmaals besproken, en de biertjes smaken heerlijk. We zijn bijna klaar voor de fietsvakantie, maar eerst nog even de Koos Moerenhout Classic. Komende zaterdag zijn we weer aanwezig in Steenbergen, in totaal zal er weer +/- 160km gefietst worden, waarvan sommige kilometers dubbel.
Iedereen bedankt voor de gezelligheid, Bou en familie voor de heerlijke BBQ en gastvrijheid, Leo de route was top.
Op naar de volgende uitdaging.
Xxx
Joop
