Wat vorige week nog een prima idee leek, voelt nu geheel anders… het verslag schrijven… Via een kleine reminder in de toro-app werd ik eraan herinnerd dat me dat nog te doen stond. Wie en waar hebben we ook al weer gefietst????? Het lijkt een eeuwigheid geleden, maar het is slechts een dag of zes, weliswaar helemaal gevuld met nieuwe baan, school, een aankomend student in huis… genoeg om geen moment meer te hebben gedacht aan vorige week zondag.
Terugkijkend naar de foto van de week, de rit op strava en in de app begint het me weer te dagen: Het zou een ouwe-lullenritje worden, want Kas, Sebas, Kevin en Tom waren een weekendje weg met de band. Om 9.00 uur verzamelden Ed, Bou, Maickel, Joop, Leo en ik bij het Strandhuys. In goed overleg werd besloten om een rondje Tholen te doen, Kevin vindt hier niks aan, dus dat konden we nu mooi doen. Al kletsend ging het richting de brug van Tholen, waar Joop, inmiddels in vakantiestemming, Edwin overhaalde om te kijken wie er als laatste boven zou zijn. Ik denk dat Joop glansrijk heeft gewonnen aangezien Edwin superbenen had overgehouden van onze fantastische 200+ km rit 👌😜…
Eenmaal over de brug werd er netjes doorgereden naar Sint Annaland, alwaar we buitendijks gingen. Niks geen windje in de rug hoor, gewoon vies tegen vanaf het water. Dat beloofde wat voor later, het was immer een rondje. En ja hoor even later was het zover, de wind in de rug, tempo nog maar een beetje omhoog, mooi bij elkaar in het wiel, het moet een prachtig gezicht zijn geweest.
Vliegend kwamen we aan bij de Oesterdam, ach ja die doen we ook. We keken eens achterom, niemand te zien, ook voor ons was de hele dam vrij en daar gingen we met zijn zessen in een mooie waaier, ik in het laatste wiel, helemaal in de focus om er niet af te vliegen, of in de berm te rijden. En toen, ineens, lag ik er toch af. Een of andere id…. had bedacht dat ie ons van achteren, rechts over het gras met zijn grote auto ging inhalen, daar waar helemaal geen auto’s mochten rijden, pffff.. Heel de waaier uit elkaar. Gelukkig herstelden we snel en konden we vervolgens vol adrenaline blijven doorversnellen. De één wat langer dan de ander, maar ach het was leuk en ging snel, iedereen kwam met een gemiddelde boven de 40 km over de Oesterdam. Daarna was het op het gemakje terug naar het Strandhuys, waar Leo als CEO nog wat zaken te bespreken had. Ondertussen genoten we allemaal van een welverdiend drankje. Snel naar huis, want Max moest rijden, of nee toch niet..
Groetjes Lisette
