Eerder dan verwacht doken we dit jaar het bos in. Zelfs het schrijven van een MTB ritverslag voelde nog iets wat onwennig. Zo onwennig dat ik er zelfs nog even mee gewacht heb om hem te schrijven, waarvoor natuurlijk mijn excuses.
Een regenachtig weekend in september, rede genoeg om alvast de MTB uit het vet te halen voor een ritje in het bos. De dag vooraf waren een aantal Toros al erg enthousiast om weer eens een rondje te mtb’en. Echter waren er ook een aantal Toros die de dag vooraf al wisten dat ze niet mee zouden gaan. Kas zat nog in het vliegtuig terug van een werk tripje, Tom was muziek aan het maken op Domburg Jazz en Bou was vastberaden dat als hij ging hij op de race zou gaan. Toch stond er een mooie groep om 9:00 uur klaar bij het Strandhuys. Lisette, Sjes, Leo, Joop, Kevin, ik en Edwin waren present. Nouja Laatst genoemde was er al wel, maar moest nog even zijn schoenen thuis ophalen. Met Ed een half uurtje later afgesproken bij de Stay Okay (Boslust) zodat ook hij voorzien van schoenen kon vertrekken.
Eenmaal vertrokken bij het strandhuys reden we zo veel mogelijk over de weg richting de Stay Okay. Ook voor route capitein Leo was het MTB’en nog wat onwennig. Bij de Stay Okay was er nog geen Edwin te bekennen, dan toch maar alvast een klein blokje door het bos. Lisette wacht even ter plaatse op Edwin en gebruikt deze tijd om de interne thermostaat te resetten. Helemaal compleet zette we koers over de groene route richting de Kloof. Voor we bij de Kloof aankwamen lag de eerste Toro genaamd Leo al op de grond, hij werd in de bocht afgesneden door een ontketende Kevin.
Na de Kloof pakte we niet de normale groene route maar een iets uitdagender stukje bos met bergjes, heide en toch ook al aardig wat modder. Sjel die nog wel zo voorzichtig was gestart wist zichzelf al in het eerste gedeelte van de tocht om een boom heen te krullen. Dat lange lijf lag dusdanig opgevouwen dat het even duurde voor hij zich weer op de fiets gehesen had. Naar eigen zeggen kan je de eerste val maar beter gehad hebben, dan weet je in ieder geval dat het lichaam dat weer aankan.
Via het Trapke op reden we richting de rode route, daarna een stukje blauw en via de polders onderaan Calfen terug richting Bergen. Iedereen heeft erg goed gereden voor de eerste MTB rit. Onder de modder kwamen we aan bij het strandhuys en dus stonden ze klaar met de vuilneszakken om de inboedel te beschermen.
Als kers op de taart heeft onze elfsteden strijder Wouter (als ik het mij goed herinner) voor de organisatie van ons Elfstedenweekend een kruisje uit zijn verzameling beschikbaar gesteld. wat waren ze trots.
Na een lekker biertje en een frikandellen emmertje hebben we de sessie afgesloten want de agenda stond vol deze zondag. Een feestje bij een bekende van veel Toros voor de ene helft en een repetitie voor de andere.
Groetjes,
Sebas
PS. vroeger kon Joop nog wel eens tussen Kevin zijn oren gaan zitten, maar dat is toch echt verleden tijd.
