Ja het zit er weer op, de fietsvakantie is achter de rug en we hebben even wat tijd nodig om alles te verwerken en te herstellen. Wat was het weer een feest dit kwam mede door de goede organisatie hiervoor dank aan Bou en Maickel. En wat was het weer afzien, we hebben meer dan 6000 hoogte meters bedwongen in 3 dagen tijd. We zitten met smart te wachten op het alles omvattend verslag over de fietsvakantie dus hierover later meer ! Volgend jaar zijn aan zet, Kevin en Sebas, zij gaan het totaal anders doen. Ik kijk er nu al naar uit, ook ik ga het volgend jaar totaal anders doen.
Maar even terug naar de rit van afgelopen zondag, Leo ging mee maar had niet zoveel tijd. Sjel was super ready to go, Kas Kevin Maickel en ikke(Joop) hadden wel zin in een herstel rondje. En zo vertrokken we met zijn alle achter Leo aan voor een rustig ritje. Maar ja zoals altijd El Toro Cycling club en rustig aan gaan niet samen, eerst werken dan de beloning.
We fietsten zigzag richting Essen lekker kletsend kop over kop, goed luisterend naar Tom Tom Leo. Dan weer naar links, on nee toch rechts, hop hop gas erop. Wat opviel is dat we heel veel grote groepen tegen kwamen. Vaak voorzien van een volg auto wat verplicht is in België, deze groepen mogen in België gewoon op de weg fietsen en moeten niet het fietspad op. Dit geeft in Nederland soms vervelende situaties omdat we dit niet gewoon zijn. Wat is België toch een mooi fiets land, respect voor de koers !
Eenmaal aangekomen bij Huijbergen was Leo er klaar mee, hij moest er van tussen om zijn vader te verhuizen. Nu is de ETCC heel belangrijk maar soms zijn er dingen die nog belangrijker zijn ! We gaven hem een kus en er moest een nieuwe rit kapitein komen. Kevin opperde nog even, we kunnen ook echter Leo aanfietsen ? Sjel onze Sjellinator naam de leiding over en wist nog wel een leuke route. Hop hop gas erop !
Het tempo ging iets omhoog met de Sjellinator op kop, hij had er nog echt zin in. Viel dat even zwaar tegen, kop over kop gingen we door. Behalve Kevin hij was een beetje zijn snor aan het drukken. Nou ja van een echte snor was geen sprake want hij zit nog in de dons fase. Telkens als Sjel van kop kwam liet hij voor hem een gaatje zodat hij weer kon invoegen, zelf kwam hij zo niet op kop. Hij zat met mijn zijn gedachte al bij het Strandhuys, lekker te genieten van een biertje. Toen schrok hij wakker en kwam met een ander plan.
Voordat Sjel helemaal de kolder in zijn kop krijgt moet ik hem afmatten, dan moet hij wel terug naar het Strandhuys. Ineens kwam hij op kop en de snelheid ging van 34 naar 38-40 km/h, Sjel liet een klein gaatje en de snelheid ging terug naar 34. Sjel sloot aan en daar gingen we weer, 38-40 km/h. Tot 3 keer toe plaatste hij een Tadej Pogačar versnelling om zo de Sjellinator kapot te krijgen, en dit lukte aardig. Bij Krabbendijke draaide we om en het was tijd om terug naar het Strandhuys te gaan.
Uiteindelijk hebben we er toch nog een ritje uit geperst van 93km met een gemiddelde snelheid van 32 km/h, netjes toch. Beweegtijd 3 uur met een totale arbeid van 1731 Kj en 89% intensiteit. De 3de helft kon beginnen, maar waar is meneer Gerrit ? Heel de fietsvakantie was Kevin een collega kwijt, meneer Gerrit was zoek ? Er gingen geruchten dat hij misschien wel in Frankrijk was dus daar hebben wij gezocht, uiteindelijk niet gevonden. En wat denk je …
Zitten wij op het terras bij het Strandhuys komt hij gewoon aanfietsen. O nee het was Wessel de zoon van Sjel, net wakker opzoek naar een ontbijtje. Maar wie fietst daar achter, het is toch meneer Gerrit samen met zijn vrouw. Wat blijkt hij was gewoon in Nederland op school aan het klussen en wij maar zoeken. Om het allemaal goed te maken kregen we een biertje van meneer Gerrit, wat een lieve man is het toch. Om te vieren dat hij terecht is hebben we er nog 1 genomen, omdat Sjel blij was dat we terug waren nog 1 en omdat Wessel blij was dat zijn Vader blij was nog 1. En toen was het tijd om naar huis te gaan, we gaan het komend jaar helemaal anders doen 🙂
XXX
Joop
