Na maar liefst 4 weken vastenavend en een extra herstel weekje is het weer zo ver. Tenminste zo voelt het dan voor mij, we kunnen weer lekker fietsen op de zondag. Gelukkig deze week niet al te slecht weer en daarmee regende het gelukkig ook geen afmeldingen. Toch helaas wel een paar afwezigen, Bou herstellende van de ingreep aan zijn knie en doet nog even voorzichtig aan, Kevin voelde zich al enige tijd niet super dus ging nu een keer echt rust pakken Ed had andere zaken aan zijn hoofd en Rob ging binnen aan de slag op de Tacx. Gelukkig waren Leo, Lisette, Joop, Maickel en ik van de partij om eens lekker buiten te gaan spelen in het natte bos.
Tijdens het verzamelen klonken de eerste kreuntjes en werdt er al een beetje gezucht. 4 a 5 weken niks doen gaat ook niet in de koude kleren zitten. Maar geen zorgen, het zou een rustig rondje worden, geen gekke dingen en vooral niet te technisch want Joop is op de gravel fiets. Maickel deed nog wel even uit de doeken dat hij vorige week toch nog even 50km solo door de regen had gereden. Wij snappen allemaal wat hier achter zit natuurlijk, die ruikt bloed nu de jonge garde zichzelf een aantal weken heeft vergrepen aan het bier.
Enfin, we zijn maar eens weg. Een lusje over de achterzijde van de plaat en daarna via de polder achter woensdrecht richting het bos. Lisette kreeg maar slecht grip op haar hartslag en besloot ons achter te laten en op eigen tempo nog een mooie lus van 45km er van te maken. Dat Maickel al weken met een vooropgezet plan bezig was bleek al snel in de polder. Een stevig tempojte om even de benen (en de andere Toros) te testen werd opgevoerd. Voor alsnog gaat alles goed, Leo en Joop dagen elkaar een beetje uit, Maickel en ik delen speldeprikjes uit in kleine versnellingen.
Nu eenmaal aangekomen in de bossen achter de rode route hebben we besloten het grenspad te mijden. Na een paar leuke voor mij nieuwe padjes kwamen we dan toch uit op het grenspad. Dit pad kenmerkt zich door zijn plassen en het vele modder in periodes dat de rest van het bos droog ligt. Nu lag het volledige bos vrij nat, dus konden we baantjes trekken op het grenspad. Een paar gokjes werden genomen, kan ik wel of kan ik niet door deze plas. Altijd een vraag waar je maar op 1 manier achter kan komen. Joop moest dit bekopen met een halve koprol maar kwam gelukkig goed terecht. Één voordeel, na het grenspad waren de overschoenen weer schoon, wel nat, maar dat mag de pret niet drukken.
Op de terugweg reden we een leuk tempo richting het strandhuys. Er werd ook nog een paar keer een sprintje verreden tussen Maickel en mij. Zijn plan heeft gewerkt, de benen waren op, dat extratje wat er altijd nog wel in zit lag nog ergens in het Krabbegat dus legde hij mij er op. Mooi om te zien dat iemand daar zo van kan genieten, zelfs al komt het maar 1 keer per jaar voor.
Na het fietsen een lekker biertje bij het strandhuys, dit ging als vaneigens. Michelle kwam na een rondje hardlopen ook nog even langs. Het opbouwen richting de marathon is weer begonnen na haar blessure, en nam daarom de tips van Leo maar al te graag in ontvangst. Vanavond (zaterdag) maken we ons op voor de jaarlijkse vergadering. Ben nu al benieuwd naar de speech van onze CEO, wellicht begint hij dit jaar een met de woorden “Beste Krabbe”.
Groetjes,
Sebas
