Zaterdag was het weer bar en bar slecht, gelukkig klaarde het over nacht op en het enige wat daarvan overbleef was een flinke wind. Lisette, Leo, Joop, Maickel, Edwin en ik (Kas) waren niet bang voor een zuchtje wind, Kevin had panne aan zijn race en had besloten met op de MTB het bos in te duiken.
Met de Leo-Leo aan kop begonnen wij met een rondje binneschelde, althans, dat dacht iedereen behalve Leo. Waar normaliter rechts afgeslagen wordt koerste wij rechtdoor, een hoop gemompel in het pelotonnetje, gaat het wel goed met de Leo? Na het kwijt rijden tijdens de fietsvakantie en nu hier rechtdoor, misschien heeft de Leo-Leo een kaart update nodig. Niets bleek minder waar, hij had een nieuw pad ontdekt en wilde deze graag delen met ons. Hiermee werd ook gelijk de toon gezet voor het begin van de rit, hier en daar werd er linksaf geslagen waar wij gewoonte dieren normaal rechtsaf slaan. Dit was voor sommige van ons soms even wennen, maar zeker leuk voor de afwisseling. We gingen dus ook niet via Woensdrecht de polder in, maar reden via Hoogerheide de achterkant van de rijzende weg op om vervolgens de polder in te duiken richting Ossendrecht.
In de polder naar Ossendrecht kwam de eerder genoemde wind ons ook begroeten, tot dusver redelijk in de luwte gereden, maar hier was er geen ontsnappen aan windkracht 4. Er werd als groep hard gewerkt om elkaar zoveel mogelijk te helpen en de koppositie werd geregeld gewisseld. Helaas gebeurde toch het onvermijdelijke, een scherpe bocht, vervolgens de wind vol tegen en de groep werd uit elkaar geblazen. Gelukkig kwam er snel weer een bocht en daarna weer een gunstigere wind, windkracht 4 mee is dan wel weer lekker peddelen.
Via Ossendrecht en Putte werd de weg gezocht naar Kalmthout, bij Kalmthout de fietssnelweg F14 op. Zoals het woord snelweg aangeeft, mag hier hard gereden worden en dit werd ook gedaan. Peloton op een lint, voornamelijk andere fietsers ontwijken en zo veilig mogelijk over proberen te steken op de kruispunten, zo snel mogelijk de weg afleggen. Nadat we op een kruispunt rechtdoor reden, bleken we de afslag gemist te hebben. Dit leiden tot een discussie omkeren of doorrijden, tot Leo besloot de groep tot stilstand te brengen, hij had een belangrijk telefoontje gemist en wilde graag terugbellen.
Na de bel pauze van Leo was iedereen weer op adem gekomen en fris en fruitig stoven de Toro’s over de Kalmthoutse heide. Wederom was het wegens de drukte oppassen geblazen en andere fietsende groepen ontwijken, wat een drukte op de weg. Met vanaf de heide direct naar het strandhuys zou het wel een heel erg kort ritje worden, daarom nog een lus over Nispen om nog wat kilometers aan de rit te plakken. Iedereen droeg zijn steentje bij met het kopwerk, dit resulteerde in een hoog tempo en veel in een lint fietsen.
Bij de Heimolen was het tijd om in een streep naar het terras te gaan, het tempo werd wat geminderd en de gesprekken laaide weer op. Het leek wel of er verveling door de groep waaide, wat zorgde voor blaffende Toro’s naar spelende kinderen. Toch maar een kleine beetje meer tempo erop, want wie zit er nu te wachten op een uitgeblaft te worden door een groep wielrenners? Bij het strandhuys werd er genoten van een (of meerdere) biertje en door Joop van een tosti-frikandel. Kevin was nog van plan na zijn rit door het bos aan te sluiten, maar hij was helaas gevallen en besloot thuis zijn wonden te likken. Wederom was het uitrijden na de fietsvakantie niet gelukt, maar was het weer een mooie toro-zondag.
XXX
Kas
