Ook deze week weer een dubbel dekker verslag waarin de rit van 26 november en 3 december besproken gaan worden met als belangrijkste onderwerp, het vertrek van Carlijn en hiermee het einde van een tijdperk !
Maar eerst moet er gefietst worden !
Op de ochtend van 26 november verzamelde de El Toro Cycling Club zich vol enthousiasme voor deelname aan de Sirocco MTB Toertocht. Met een mix van ervaren rijders en 1 nieuwkomer waren de verwachtingen hooggespannen. De Sirocco toertocht staat bij de ETCC hoog aangeschreven mede door de geweldige after party die altijd plaats vind bij NON + ULTRA. Maar wie is toch die nieuwkomer ?
Nou ja nieuwkomer, onze Tom vond het weer eens tijd om lekker mee te fietsen met zijn oude fietsvrienden en dan is er geen beter moment dan de Sirocco toertocht. Hij was al weken aan het sparen dus de after party kon geen probleem zijn. Hij had nog wel even de vraag of iemand zijn inschrijving kon betalen maar dit was geen enkel probleem, we aren weer blij dat hij erbij was. En zo vertrokken Joop, Sjel, Sebas, Boudewijn en Tom aan deze mooie toertocht.
Zoals gewoonlijk bood de route een perfecte mix van technische secties, snelle afdalingen en uitdagende klimmen. Alles was wel een beetje nat, zeg maar gerust “heel erg nat” maar daar houden de Toro’s van. Sjelleke had nog wel wat problemen met zijn trapper maar wegenwacht Joop bood hierbij de oplossing. Voor de zekerheid kozen zij voor de gemakkelijke route in plaats van de zware, alles bleef gelukkig heel. In totaal 45km met een goed verzorgde tussenstop ! Maar toen ;
Het was tijd om naar NON + ULTRA te gaan voor de after party, de “holy grail” na de Sirocco toertocht. Maar wat kregen wij de week vooraf te horen, Carlijn miste ons bij het Strandhuys. Al een paar weken had ze iets willen vertellen, ze stopt ermee. Wat ?
Soms moet je kiezen in het leven en dit was voor haar het moment, een andere baan en meer tijd voor de kinderen. Maar hiermee komt er wel een einde aan een heel leuk tijdperk.
Een stukje historie, op 28 april 2013 is de El Toro Cycling club een soort van opgericht. We waren er ineens, niemand weet meer hoe en daarom is het zo. Op 26 oktober 2014 werd het eerste verslag geschreven door een zekere Kevin Bogers, sinds dien proberen we na elke fiets rit een verslag te schrijven. Vanaf dat moment komen we ook steeds vaker bij het Strandhuys om na het fietsen een herstel drankje te nuttigen. Mede door de gastvrijheid van Frank en Rian komt dit steeds vaker voor, en als je er dan zo vaak komt leer je ook de serveersters steeds beter kennen. Charlie, Jessy, Michelle, Maxime, Esmee en nog vele andere. Er komen zelf neven activiteiten ;
Het begon allemaal met de “Ladies Ride”in 2018 en 2019, onder de leiding van Leo en de andere Toro’s een mooi rondje fietsen. We hebben ge-cross-fit bij Hangar 17 onder leiding van Rian ! EN toch wel het hoogte punt, onze Sumba sessie onder de strenge supervisie van Carlijn met een kickboks les als afsluiting. We hebben nog steeds spierpijn van dit alles maar wat hebben we vooral veel gelachen. En dan zet de verandering langzaam in, Frank en Rian stoppen ermee. De bekende gezichten vertrekken of werken niet meer op zondag, behalve….. Carlijn.
Onze rots in de branding, altijd stond ze ons op te wachten met een glimlach ! Ook al zaten we van top tot teen onder de modder, geen enkel probleem. En altijd tijd voor een praatje en zo bracht ze het gevoel van warmte en gezelligheid bij het Strandhuys. En daarom besloten wij om niet naar NON + Ultra te gaan maar naar de laatste werkdag(Zondag) van Carlijn. Nog 1 keer tijd voor een praatje en een dikke knuffel ! Carlijn bedankt voor alles !
PS : Alle verslagen van onze hoogtepunten zijn terug te vinden op de El Toro Cycling Club website onder het tabblad hoogtepunten !
Maar de wereld draait door en de Strandhuys is nog steeds een super plaats om een herstel drankje te doen. En we mogen nog steeds binnen, ook als we er niet uitzien door de modder. Deze rit komt ten einde en we gaan door naar de volgende.
03-12 Wat gaat de MTB ons brengen ?
Elke rit heeft wonder boven wonder een eigen verhaal, hoe kan dit toch. Deze keer staan aan de start ; Leo, Bou, Lisette, Sebas, Rob en ikke(Joop). Navigator Leo heeft een beetje rust nodig en daarom wordt deze taak overgenomen door onze Bassie. Dus ipv een een Tom-tom geen Leo-Leo maar een Bassie-Bassie. Lisette en Rob zijn er ook weer een kee bij en allebei herstelde van een beetje ziek zijn.
Gelukkig heeft het die nacht hard gevroren en is de bodem knetter hard, weer eens een keer wat anders dan die natte bedoeling. Nu zorgt dit weer voor andere uitdagingen maar dat is alleen maar leuk. De snelheid gaat ook een beetje omhoog, voor Rob geen enkel probleem en Lisette kan ook lekker volgen.
Bassie kiest voor een mooie route, waar we geweest zijn weet ik niet meer 🙂 Maar op een gegeven moment komen we uit op de blauwe route. Snelheid gaat nog iets verder omhoog want de kans op verdwalen is nu kleiner. Alles komt nu aan op de juiste techniek, mooi aan snijden van de bochten en halver wegen beginnen met versnellen. Wat ziet dit er allemaal goed uit !
We komen bij een eerste jump ! Rob vraagt aan joop; “waarom spring jij niet?” We gaan door naar de volgende jump, Joop schakelt op en denkt dit is mijn kans …
Na de jump komt een bocht naar links gevolgd door een smal bruggetje. Iedereen gaat er netjes overheen maar door de hoge snelheid van Joop en de iets grotere massa is de kans dat hij de brug gaat halen zeer klein. De brug is echt een brug te ver, en dan moet je kiezen ?
Hij koos ervoor om vol de sloot in te sturen, zoekent naar een mooie plaats om de landing in te zetten. Gevolg vol over de kop maar verder geen schade aan lichaam en/of fiets. Rob staat vervolgens 10min lang te lachen en dat maakt het dan weer goed. We vervolgen onze weg, en maken de mooie route af. We zijn allemaal moe en voldaan dus we kunnen naar het Strandhuys.
Daar aangekomen staan er 6 stoeltje klaar, gereserveerd, ingepakt in vuilnis zakken. We bestellen allemaal een biertje en beginnen lekker te kletsen. Na ongeveer 5 minuten krijgen we onze drankjes en gratis een bruine fruitschaal. Wat een wereld tent is het toch dat Strandhuys ! We praten nog even op Lisette in dat ze vaker de MTB moet pakken om mee te gaan.
We nemen nog een paar biertjes en dan is het tijd om naar huis te gaan. Het was weer een mooie rit met een gezellig einde.
Op naar komende zondag, heb er nu al zin in !
XXX
Joop
