Afgelopen dinsdagavond was de ETCC terug in Bergen op Zoom van de fietsvakantie in de Dolomieten, omgeving Stelvio. We zijn daar drie dagen geweest en hebben een hoop hoogtemeters gemaakt. Ons wedervaren aldaar zal door organisator Leo in een verslag van zijn hand, uitgebreid uit de doeken worden gedaan. Na deze inspanning waar de deelnemers toch wel lang naar toe hebben geleefd met lange, snelle trainingen, is het altijd even afwachten wat er met de fietsmotivatie en de energie is gebeurd. Van tevoren was al afgesproken dat er twee zaken weer back to normal zouden moeten. De eerste was het tempo dat in de aanloop naar de vakantie steeds maar omhoog ging; het tweede was het aantal after fiets biertjes dat van de standaard twee inmiddels standaard vier was geworden. Sommige zaken waren automatisch, zonder afspraak, alweer gewoon. Zo had Tom op zondagochtend, na een probleemloze zaterdagavond, teveel last van hooikoorts om mee te kunnen en had Edwin steigerverantwoordelijkheden die zijn deelname in de weg zaten. Oude bekenden als Bart en Constant sloten zich niet aan en Rob is nog met vakantie dus de after Italy groep bestond uit Leo, Joop, Maickel, Kevin en Boudewijn (ik dus).
Conform de afspraak werd nogmaals gezegd dat we rustiger gingen rijden. Nou spreken we dat wel vaker af dus ik heb nog even benadrukt dat we deze keer niet alleen zouden zeggen dat we rustiger gaan doen maar dat we ook daadwerkelijk een lager tempo gaan aanhouden. De route die we besloten te gaan rijden was niet zo heel lang, namelijk een rondje Hansweert, ongeveer 80 km.
Het ging goed. Iedereen blij. Iedereen aan het praten. Windje schuin mee in het begin en het tempo ok. Het weer was ook prima. Niet te warm en een waterig zonnetje dat steeds meer van zichzelf liet zien. Lekker bij het Strandhuys als dat zo doorzet. Bij iedere kopovername leek er al wel wat tempo bij te komen maar iedereen bleef blij. Prima dus. Na Yerseke gingen we richting de brug over het kanaal en hielden we een constante 36 km/u vast. Iedereen was er nog bij. Zo zie je maar wat een paar dagen in de bergen met de beenspieren doet. Langs het kanaal hadden we weer voornamelijk rugwind en met Maickel en mij op kop ging het tempo al rap naar de 38+ km/u, schijnbaar zonder moeite maar om nou te zeggen dat we nog met een rustige rit bezig waren gaat wat ver. Ieder klein klimmetje was ook al een sprintje waard en de eerste gaten vielen af en toe. Leo en Kevin namen kop over en drukten het tempo weer naar ongeveer 33/34 km/u.
Na het lusje bij Waarde werden we ingelopen door een groep van ongeveer 10 man en Maickel en ik sprongen in het wiel. Gratis sleep! De rest volgde niet en we lieten ons weer zakken met uiteraard een paar opmerkingen over gratis sleepjes en zo. Joop gaf daar een paar reacties op in de zin van dat ie er helemaal klaar mee was en dat we rustig zouden rijden. Nou kennen we Joop en we moesten in eerste instantie lachen en er werden nog wat “grapjes” heen en weer geslingerd. Maar wat bleek nou, Joop was echt boos. Ik ken Joop inmiddels al best een poosje en als er iemand nooit boos wordt is dat Joop. Het duurde dan ook even voordat we (Maickel en ik) dit doorhadden. Hij was echt boos. Dat is dus niet de bedoeling en uiteraard had hij gelijk. Boetekleed aangetrokken en even uitpraten. Gelukkig past boosheid niet bij Joop en is dat snel weer over en vergeten maar het werkt wel langer dan: “tandje eraf!”. Maickel en ik durfden alleen nog maar heel rustig op kop te rijden zodat iedereen, ook Joop, er steeds voor gingen rijden. Het gevolg was een echt lager tempo en dat het uiteindelijk een rit werd met een mooi gemiddelde van ongeveer 30,5 km/u.
Tegen twaalf uur gingen we in het zonnetje bij het Strandhuys zitten en gingen de Tripels en de Kwaremonts er goed in. Heel af en toe kwam Joop’s momentje nog even ter sprake maar dat mocht de pret niet drukken; de sfeer was erg goed. Zo goed dat na de tweede er een roep om een derde biertje kwam. Weer een afspraak die niet zo goed opgevolgd wordt. Alleen Leo was standvastig en ging naar huis. Na de derde vond ik het ook welletjes en in plaats van een vierde biertje nam ik cola en ging ik er ook vandoor. De foto’s die later op Whats App verschenen lieten zien dat het vierde biertje in ieder geval nog door een ijsje is gevolgd en dat de sfeer er nog steeds goed in zat. Al met al kunnen we concluderen dat de motivatie na de fietsvakantie nog steeds aanwezig is, dat er ook nog voldoende energie in de benen zit, dat afspraken nakomen best lastig is en dat we heel veel zin hebben in de Koos Moerenhout Classic van volgende week zaterdag.
- We verzamelen dan om 08:00 uur bij het Strandhuys om zo een beetje op tijd te kunnen beginnen.
- De ‘we rijden rustig afspraak’ wordt voor die dag opgeschort evenals de ‘ we drinken maar twee biertjes afspraak’ 😛
