In deze periode, Vastenavond tijd, is het altijd spannend wie erop komen dagen voor een MTB ritje. We hebben een aantal leden van een band binnen de fietsclub en die haken meestal als eerste af. Dan zijn er altijd mensen die moeten werken en sommige kunnen niet kiezen tussen fietsen of hardlopen. Maar zo staan we deze keer, wat wel vaker voor komt, weer met 4 personen aan deze start. Het is een beetje de harde kern van El Toro Cycling Club, Maickel, Boudewijn, Leo en Joop staan om 9uur klaar voor de start.
Het is deze keer Leo die met een bijna nieuwe fiets aan de start verschijnt, nieuwe cassette, ketting en alles na laten kijken. Zijn retro fiets ziet er tip top uit, en daarom mag Leo voorop fietsen en vandaag de koers bepalen. We gaan snel van start en fietsen via de kraaienberg naar de spoorwegovergang. O jee, een aarzeling, 180 graden wenden en we gaan weer de andere kant uit. Leo is er nog niet helemaal aan uit en duiken vervolgens vanuit bijna stilstand een berg op. Oké het is een heuveltje, dit gaat niet goed en de eerste valpartijen zijn een feit, Boudewijn maakt een stuurfout en rijdt vol de bosjes in. Dan maar even een stukje wandelen en vervolgens met een soepel sprongetje klimmen we weer op onze fietsen.
Bij Mattenburg gaan we weer het bos in maar dan beginnen de problemen pas echt, de retro fiets van Leo wil niet meer. Hoe kan dit nu, er is onlangs heel veel liefde in deze fiets gestoken. Zijn freehub denkt er anders over, het soepele terugtrappen werkt nu ook vooruit. Een cadans van 300 is geen enkel probleem, alleen we komen geen meter vooruit. Dit gaat hem niet meer worden en Leo moet naar huis gebracht worden.
Maickel en Boudewijn nemen deze zware klus op zich en we zetten Leo netjes thuis af. Ik baal een beetje als een stekker, Boudewijn en Maickel zijn van een totaal andere klasse en het tempo zal nu flink omhooggaan, dit wordt afzien. Maar gelukkig komen we tot een oplossing, de zwakste mag voorop.
En zo gaan we van start met Joop voorop en gaan voor een freeride ritje. Dit concept bestaat nog niet zo lang en bestaat eigenlijk alleen binnen de El Toro Cycling Club. Dit betekent, fietsen als een kip zonder kop, elk padje wat je tegenkomt en er leuk uitziet duik je in. Zo staan we na 1 ½ uur fietsen ergens bij de kamlhoutseheide of Essen of Ossendrecht, daar ergens en willen naar de Camper van Marianne Vos in Hoogerheide. We weten dus niet precies waar w zijn maar er staan wel auto’s geparkeerd met Belgische nummerborden. We fietsen nog maar even door.
We zijn nu op het punt aangekomen dat we het echt niet meer weten en Maickel besluit zijn tomtom aan te zetten om toch een koers naar huis te vinden. 15 minuten later fietsen we door Essen en zijn we onderweg naar Trapke op. We besluiten om niet meer naar Hoogerheide te fietsen, sorry Marianne, en kiezen voor de kortste weg naar het strandhuis, het is leuk geweest.
Uiteindelijk hebben we toch nog iets van 50km gefietst in een aardig tempo en leuke route. Vooral de totale experience was geweldig. Nog even een biertje drinken en dan weer voldaan naar huis. Wel opschieten want we mogen weer de stad in! Mannen bedankt voor het gezellig ritje
XXX
Joop
