Aan het einde van het wegseizoen is er altijd zo’n onduidelijke overgangsfase, wat doen we nu, wel of niet op de racefiets. De El Toro cycling club houdt van tradities en daarom houden we deze ook vast. Het is al een paar weken zo dat er een tweedeling is binnen de groep. Bos of op de weg, zeg het maar. De appjes gaan weer heen en weer maar deze keer zijn we er snel aan uit, MTB wordt het.
Bou heeft familie weekend en is er niet bij, Constant heeft last van zijn hielen, Bart heeft geen MTB, Michel is aan het hardlopen, Edwin is Laura aan het masseren, en de rest gaat mee op de MTB.
PING, er komt een bericht binnen, precies op het moment dat ik dit verslag aan het schrijven ben; “we zitten nu bij het Strandhuys”. Ga dit maar maar eens uitleggen aan de lezers van dit bericht. Nou, het zit zo.
Ik (joop) woon al een tijdje anti kraak op de kaai, we zijn de boel aan het opknappen zodat we van de status anti kraak gaan naar grachtenpand op A locatie. Nu hebben we heel de zaterdag geklust waardoor er geen energie meer is om te fietsen op zondag, het lichaam wil gewoon niet meer. Kunnen jullie het nog volgen? De echte El Toro’s zijn gewoon om 9 uur vertrokken voor een heerlijk rondje op de MTB. Ik die er altijd bij ben heb een keer verzaakt, de batterij is gewoon leeg. Maar dan komt het, na een uurtje of zo heb je spijt. Waarom ben ik niet gewoon mee gegaan? En dan komt er dat verlossend bericht, we zitten nu bij het Strandhuys ! Snel spring ik op de fiets en rij ernaartoe. Heerlijk, gewoon even een Kwaremontje en slap ouwe hoeren, mannen onder elkaar. Maar nu weer terug naar 28 Okt.
Maar dan is er toch een tweedeling. Tom en Maickel willen graag een toertocht in Essen fietsen, Joop is nog aan het herstellen en gaat voor de groene route. Leo en Kevin zijn echte soul brothers en kiezen ervoor om bij Joop te blijven. Een herstellende El Toro moet je nooit alleen laten; “WE LEAVE NO ONE BEHIND”. Nu is Maickel ook herstelde, nog steeds niet op zijn oude niveau het is dus goed dat TOm ervoor kiest om bij hem te blijven. Wat wordt het in Essen, een lange afstand op snelheid om weer op niveau te komen. Joop is nog niet zover ! Na zijn valpartij met de racefiets wordt we al wel weer gefietst maar de stapjes zijn klein. Zijn schouder werkt nog steeds niet voor de volle 100% mee maar dit komt nog wel, eerst maar eens lekker fietsen.
Om er zeker van te zijn dat de snelheid niet te hoog ligt wordt Joop de rit kapitein en mag dus het tempo en de route bepalen. De route is verder niet heel bijzonder, iets van Mattenburg naar de vliegmachtsbasis, langst het hek naar de Nootjesberg, langst twee kanten en weer door. We zitten nog even op de fietsroute van de Essen toertocht maar zien verder geen Maickel en Tom. We maken er een mooi rondje van en fietsen weer richting het Strandhuys.
Daar aangekomen zien we heel veel racefietsen staan en en twee mountainbikes. De vele racefietsen waren van TC de Markies, zij hadden een mooie snert rit, de jaar afsluiting. Maar er stonden dus ook 2 mountainbikes en wat schetst onze verbazing, deze zijn van een ex El Toro lid en een herintreder. Stefan zit nog steeds te twijfelen, ben ik nu wel of geen lid van de EL Toro’s. Hij heeft een volledig tenue gekocht dus daar ligt het niet aan. Stefan heeft gewoon even tijd nodig. Rob is inmiddels alweer een tijdje Ex lid, hij heeft gekozen voor rust tussen de oren en gaat nu nog alleen fietsen voor de fun. Gewoon lekker alles in praat tempo, quality time met zijn schoonzoon en als afsluiting een biertje bij het Strandhuys. En zo kwamen we toch nog allemaal samen !
Maar we zijn er nog niet ! TC de markies hadden dus een ritje met als afsluiting een lekker kopje snert, de snert rit. Maar waarom krijgen wij dan geen snert ? We hebben deze vraag aan Frank gesteld en hij zij gelijk, willen jullie snert dan krijgen jullie snert ! En zo kennen wij het Strandhuys weer, alles voor de klanten. En zo zaten wij binnen 5 min aan een heerlijk kopje snert, je lepel bleef nog net niet rechtop staan, lekker dik dus. Nog wat Kwaremontjes en Tripples en het feest was compleet. Alles werd weer besproken en we konden de rit met een goed gevoel afsluiten. We hopen wel dat Rob en Stefan vaker mee gaan fietsen, we leave no one behind !
O ja, Tom en Maickel hebben het ook leuk gehad, zij stonden met hun vrienden in Essen aan de after partij !
Frank bedankt voor de snert!
