De ‘echte’ pinksterrit was gisteren maar Kevin had al laten weten beide pinksterdagen op de fiets te willen zitten en hij ronselde dus medestanders onder de Toros. De opkomst was mager maar ze zeggen ook wel dat quantiteit niet altijd het belangrijkste is. Met zijn drieën stonden we om 0900 uur bij het Strandhuys, Kevin Sjel en ik. We spraken af niet te lang te rijden, Sjel had nog een lunch waar hij op tijd bij wilde zijn en ik had ’s middags ook nog plannen dus…..de ETCC tijdrit maar weer eens van stal gehaald. Ik reed met Kevin samen op kop in een lekker tempo maar rustig genoeg om te kunnen kletsen. In Huijbergen, net voorbij de manege vond Sjel het tijd voor iets anders. Hij nam kop en voerde het tempo op. Leuk idee maar daar zou hijzelf later last van krijgen. Het tempo bleef namelijk de rest van de rit best hoog, soms ook iets te hoog. Niet zo hoog dat we in de tijdrit top 10 kwamen maar dat scheelde maar weinig. Dat mocht de pret allemaal niet drukken en we kwamen toch, gezamenlijk, redelijk vroeg, kwart over 11 of zo, bij het Strandhuys. Kevin en ik aan de Kwaremont en Sjel aan de cola, vanwege zijn lunch natuurlijk. De tweede ronde was de bestelling dezelfde maar toen ik opperde dat 1 kwaremontje de lunch niet in de weg zou zitten, paste Sjel zijn bestelling al aan voor ik was uitgesproken. Dit ontlokte onze charmante serveerster de opmerking: ”Zo, jij hebt ook helemaal geen ruggengraat, hè”. Nou, daar krijg je de lachers wel mee op je hand. Topopmerking (vond ook Sjel trouwens)!
We lieten het keurig bij twee drankjes en togen op tijd weer huiswaarts. Leuk ritje gehad!
