Van zaterdag op zondagnacht eenmaal van een feestje thuisgekomen om 05:00u inclusief het terugdraaien van de klok wel te verstaan had ik zoiets van dit gaat hem niet meer worden, derhalve ook geen moeite gedaan de wekker te zetten of wellicht was ik er niet meer toe in staat. Het lot zou dus bepalen of ik zondag 09:00u bij FP aanwezig zou zijn en wat schetst mijn verbazing om 08:30u klaarwakker en ik denk gelijk dit biedt perspectief, volgens mij gaat die fiets zondagochtend zo in je systeem zitten dit je lichaam het gewoon van je geest overneemt. Zo gezegd zou gedaan iets over negen kwam ik dus als laatste aan bij FP waar Rob, Joop, Bou, Kevin en debutant Roel al stonden te wachten.
Rob had via de app al te kennen gegeven een mooi rondje in gedachten te hebben en de schone taak van ritkaptain op zich te willen nemen. Met een rustig basis tempo vertrokken we dus onder aanvoering Rob richting Kraaienberg om vanuit daar het welbekende route langs het hek van de vliegbasis aan te doen. Eenmaal aan het begin van hek volgde er eerste redelijk steile afgrond tot verrassing van Kevin welke al driftend de afdaling in ging alsof zijn leven er vanaf hing. Wat al vrij snel opviel was eensgezindheid binnen de groep wat een soort rust met zich meebrengt en wordt dus vooral gefietst en genoten van de omgeving en de uitspraken tandje terug, hijggrens, lang niet gefietst zijn, vindt jij het ook zou zwaar dan ook niet gevallen, bijna. Joop probeerde het nog wel even bij onze debutant Roel maar daar deze toch zeker in het begin als een speer ging kreeg ie weinig aansluiting. Dit alles tot genoegen van onze CEO Rob die ons naar steeds grotere hoogtes leidde, letterlijk en figuurlijk wel te verstaan. Eenmaal de nootjesberg beklommen te hebben zette Rob de afdaling in met tijdens de afdaling een scherpe bocht naar rechts en je raad het, dit kon niet goed gaan. En jawel hoor hij gaat vol over de kop, gelukkig zoals een echte CEO betaamd opstaan en weer verder.
En vanaf dat moment waren de stieren los met name Rob, er werd dus geen richting meer aan gegeven vanuit volle snelheid zonder kijken vol in de ankers gegaan onder mom van beetje lastig tegenwoordig dat inschatten van die diepte, dit alles heeft uiteraard tot wat spannende momenten geleid. Ja Rob heeft er alles aan gedaan deze rit een extra dimensie te geven, maar zelfs in deze chaos was er eenheid, so far so good. Eenmaal op driekwart van de rit had Joop volgens mij zoiets van, zoveel eensgezindheid dit wil ik eigenlijk helemaal niet normaal ben ik hier de vredestichter maar ik heb helemaal niets te doen, help!. En wat doe je dan, dan verzamel je al je opgespaarde krachten en je passeert met een ietwat overdreven snelheid de CEO en weg eensgezindheid!. Maar Rob zou de ceo niet zijn als hij hier geen passend antwoord op zou hebben, wat uiteraard niet lang op zich liet wachten, ‘ hier rechts af jongens’ en de voorsprong van Joop was in een klap zijn achterstand op de rest van de groep. Joop kwam echter niet meer terug derhalve besloot te groep toch maar te wachten, naar wat heen en weer geroep toch maar richting Joop gefietst en het bleek dat hij een ‘chainsuck’ had, hierbij is dus de ketting vastgeslagen tussen de twee voorbladen. Na een oponthoud van ongeveer 20 min onze weg vervolgd richting plaat waarbij wederom Rob zijn rol keurig herpakte. Echter na 10 min kreeg Roel rol last van zijn lies waarschijnlijk geregisseerd door Joop waardoor de kortste weg naar huis genomen diende te worden, alles om de CEO maar in onbalans te brengen. Ook hier had Rob een passend antwoord, ‘jongens als goedmaker hebben we nog een klim bij de kraaienberg voor degene die zin hebben’, na deze klim gepakt te hebben koers gezet richting Strandhuis.
Eenmaal daar aangekomen viel ons op dat die andere fietsclub ons bier op aan het drinken was, hiervan waren overigens al op de hoogte gesteld door onze infiltrant genaamd ‘Sjel’. Nu hoeft dat geen probleem te zijn ware het dat er maar 6 Kwaremont glazen in het assortiment van het Strandhuis zitten. Je raadt al het ons geliefde biertje uit een vreemd glas, heiligschennis noemt men dit, maar goed het biertje smaakte er niet minder om. Even later kregen als pleister op de wonde een kop snert aangeboden welke toch wel erg lekker smaakte, deel van groep had tegen die tijd echter al een Strandhuis Burger naar binnen gewerkt en liet derhalve verstek gaan.
Al met een geslaagde rit met dank aan onze Rob!.
