Vastenavond in Bergen op Zoom in combinatie met een aanhoudende griepepidemie is niet de beste manier om veel deelnemers aan de start bij sportieve activiteiten te krijgen. De ETCC vormt hierop geen uitzondering. Vorige week heeft Maickel alleen de honneurs waar moeten nemen en dat deed hij met verve door ruim 60 kilometer door het bevroren bos te rijden. Of er ook een verslag van komt weet ik niet zeker maar het zou zo maar kunnen dat er een kleine onderbreking in de rij van verslagen gaat ontstaan. Leo ging een rondje op de racefiets maar ik zag niets op Strava dus of hij dat gedaan heeft? Toch zonde van alle keren dat Leo’s fiets bij Sirocco is geweest dat die ene trapper er voor zorgt dat hij het seizoen niet goed af kan maken. Afijn, hij heeft nu een hele zomer de tijd om zijn MTB te fiksen.
Joop en ik waren weer voldoende hersteld om op de fiets te stappen. Kevin voelde zich ook goed en Maickel had zwaar hoofdpijn maar dat is voor hem geen reden om in bed te blijven. Rob was ziek, Leo voelde zich niet lekker, @wint is nog schaatsen, Constant weet ik niet en Tom is op de Canarische eilanden in de zon aan het fietsen (jaloers!!). Met zijn vieren gingen we van start. Joop op kop. Hij had blijkbaar een route in zijn hoofd en het was ook de beste manier om bij elkaar te blijven. Het standaard begin naar het tunneltje bij Zuidgeest, toen met een extra lusje naar het vliegbasishek en dan door naar de nootjesberg. So far, so good. Het tempo was gezellig en er was nog niets mis gegaan. De eerste klim de berg op was voor niemand een probleem en de tweede klim kon dan ook wel wat uitdagender. Het steilste stuk leek voor iedereen ook goed te gaan totdat Joop besloot om met zijn knie te gaan sturen. Dat was nog iets te hoog gegrepen en hij ging dan ook onderuit. Pijn in zijn knie! Klote! Niet getreurd want volgens eigen zeggen is Joop geen watje en we gingen dan ook gestaag door. Na de heuvels (Schoelieberg?) en een extra lusje fietsten we over de weg richting Trapke Op en doken toen linksaf het bos weer in. De groene route tot we deze rechtsaf konden verlaten en al zigzaggend naar zwart. Via het heuvelpad (heet vast anders) waar Kevin en Joop overigens de rechte, vlakke route prefereerden 🙁 naar het viaduct. Ik dacht dat Joop het inmiddels wel zat zou zijn want hij had al een paar keer duidelijk gemaakt dat dit toch echt de laatste keer MTB-en was en dat MTB-en eigenlijk niks voor hem is maar hij wilde de zwarte route toch helemaal gaan rijden. Hartstikke goed. De route is inmiddels wel bekend en er was dan ook wat minder noodzaak om bij elkaar te blijven. De groep splitste in tweeën en later, toen Joop een stukje afsneed, na nog twee keer gevallen te zijn, zelfs in drieën. Het blijft toch een mooi rondje om ff lekker te knallen.
De volgende stop was het Strandhuys en daar gingen we dan ook naartoe, zoveel mogelijk via het bos natuurlijk. Oh nee, toch niet. Joop had zijn ketting gesmeerd met lijm en al het zand zat er aan vast zodat hij niet meer kon schakelen. Het bos kon echt niet meer, hoe graag Joop dat ook wilde 😊 Over de weg dan maar. De rit was toch al zeer geslaagd! 
Bij het Strandhuys, buiten in het zonnetje, nuttigden we conform de standaard 2 biertjes, Kwaremont en Tripels en we vroegen aan hostess Carlijn om dit voor ons vast te leggen (zie selfie Carlijn). Toen de zon wat schuil ging achter de wolken werd het kouder en besloten we naar binnen te gaan om (het was immers seizoensafsluiting) verder te gaan met drinken. Een vierde kon er ook daarna nog wel bij en toen Pa Halter met Tinie (toch?) langskwam zelfs voor Joop nog een vijfde (die we toen netjes gedeeld hebben). Juist…..; zeg maar dag met je handje tegen de rest van de zondagmiddag.
Op naar de racefiets!
Nog maar 12 zondagen tot de fietsvakantie!
Werk aan de winkel !
