5 Mei, Hemelvaartsdag, startplaats: Rob Halters place, Bergen op Zoom
Deelnemers: Rob, Kevin, Fons, Joop, Boudewijn, Maickel, Leo, Edwin en Tom
Om 6 uur ’s ochtends startten we de dag bij Rob Halter in huis. Rob had koffie gezet voor onderweg voor wat energie, maar dat bleek niet genoeg. Krentenbollen, macaronischotels, je kon het zo gek niet benoemen en dat vloog voorbij. Genoeg energie voor de dag zal je dus wel denken. We reden in 4 auto’s vol goede moed met mannen op weg naar Valkenburg aan de Geul om ons met Bart en Dian te voegen op camping de Bron. Eenmaal aangekomen op de camping bleek alles al paraat te zijn voor de race dankzij onze Abraham Bart. Startnummers, chips alles was gehaald. Het weer kon niet beter en iedereen had er veel zin in.
Nadat iedereen zijn pakkie aan had reden we richting Maastricht en draaide we warm op de Cauberg. De start van de klimclassic was bij het MECC en eenmaal daar aan gekomen konden we de rit beginnen. Natuurlijk kwamen we wat bekende Wormers tegen, maar na wat slap geouwehoer konden we dan eindelijk vertrekken. In het begin van de rit was het nog een uitgerekt lint wielrenners, dus uitkijken! Terwijl iedereen na enige tijd zijn positie in had genomen, knalde Kevin in de bocht door een hobbel in de weg op de grond. Oppassen dus. Schade bleek mee te vallen, hoop schaafplekken maar onze bikkel Kevin bleek geen watje en ging gewoon door, Klasse! Het landschap bleek prachtig, maar de wegen op sommige plekken zeker niet. Waar de een over de weg vloog ging de ander voorzichtig naar beneden.
Pech onderweg was ook zeker een onderdeel van de dag. Eerst Kevin en even later onze Eltorro. In een afdaling reed Rob door een kuil, gevolg zowel voor als achter een lekke band. Na een prachtige Cancellara afdeling kwamen we aan in Chaudfontaine voor onze eerste stop. De ene na de andere El Torro druppelde binnen op de stopplaats om gebruik te maken van de vele voorzieningen. Waar de ene zichzelf volstopte met repen en energiedrank was de andere weer blij met de EHBO post(lees: Kevin). Maar nadat ook Edwin eindelijk binnen kwam kregen we te horen dat zijn body van zijn wiel niet in orde was. Een body had de materiaalpost niet maar een nieuw wiel was wel beschikbaar, enige probleem was waar halen we het geld vandaan? Gelukkig geldt bij ElTorro, 1 team 1 taak en werd het wiel bekostigd door het team. Edwin was weer blij en wij ook, ElTorro’s konden weer door!
Na een rustig stukje door het dorp kregen we een kreng van een heuvel die wij als sterke mannen natuurlijk hebben getrotseerd. Afstappen is geen optie, vallen en opstaan, de groep trekt elkaar er wel doorheen. 17 a 18% is zeker een uitdaging en zorgde ervoor dat we weer warm waren na zo’n eerste break. Voor de tweede stop werden de beklimmingen langer en gingen de kilometers tellen. Wat bij de een zwaarder werd kwam de ander beter in zijn element. Door het vele trainen waren de meeste beklimmingen voor ons zeker te doen en hadden we maar een korte rust nodig bij de tweede stop. De groep liet zich van zijn beste kant zien door een heldendaad te verrichten. Een lekke band bij een leuk vrouwke, die kan je niet laten lopen. Wat een gentlemen!
Prima gedaan mannen! Op naar Maastricht!
De organisatie had nog een leuk cadeautje voor ons in petto om op het einde van de rit nog een soort muur van Hoei in de route te gooien. Hier zat gelijk een tijdsmeting aan vast, dus knallen! De ene brak en de andere zette een goede tijd neer. Wat een toppers! Na deze berg konden we uitbollen en reden we het laatste stuk richting Maastricht. Maar niet te vroeg gejuicht, want zoals altijd zit het venijn op het einde. Edwin had nog niet genoeg pech gehad en ging in Maastricht tegen de grond op een fietspad. Knie kapot, derrailleur scheef, maar kon toch nog als echte vent verder fietsen. Wat een karakter!
Waar we als groep de rit startten eindigde we ook als groep bij de finish. Wat een kippenvelmomentje. We besloten gelijk door te rijden naar de camping, maar wind tegen en vals plat de laatste 12 kilometer was toch nog even pittig. Niet helemaal als groep kwamen we aan bij de camping omdat Joop en Rob zo nodig om moesten fietsen. Ach, iedereen zijn ding.
Gelukkig kwam iedereen weer gezond en wel aan op de camping zodat we met zijn allen konden proosten wat we deze dag hadden bereikt. Leave no men behind. Tijdens het eerste biertje kwam het nieuws naar boven, we blijven met zijn allen slapen, gezellig!! Maar waar slaapt iedereen? Dilemma’s, discussies en trauma’s later werd er eindelijk een kamerverdeling gemaakt. Rob, Fons, Kevin en Joop in een caravan en de rest in de ander. Lekker knus! Nadat de kamerverdeling rond was en alle mannen weer spik en span waren kon er gegeten worden, want wat hadden we honger en vooral dorst. Grote pullen bier en borden vol eten kwamen langs en de sterke verhalen kwamen met de tijd. Wat was dit een topavond. Nadat de buikjes vol zaten gingen we slapen, maar niet zonder slag of stoot. Het WK bedduiken werd geïntroduceerd door Kevin en heeft deze dan ook ruimschoots gewonnen ondanks de schaafplekken. Wat een talent!
Mannen bedankt voor deze ervaring! Ik heb genoten en ik hoop jullie ook. Proost op dat we dit nog maar heel vaak mogen doen. Daarbij bedankt Dian en Bart voor jullie gastvrijheid.
