Nadat ik in de nacht van zaterdag op zondag na een feestje rond 02:30 h nog even onze fiets App controleerde om de laatste updates tot me nemen las ik tot mijn vreugde, althans zo voelde dat toen ‘ we gaan de 30 niet halen’. Nu had dat wellicht iets te maken met maken met een onderschatting van ons nieuw lid Stefan maar hierover later meer.
Een aantal uurtjes later aan de start bij de Fireplace stonden Leo, Joop, Kevin, Bou, Stefan te wachten terwijl Maickel als laatste aansloot. Joop probeerde voor vertrek Stefan nog tot ritkaptein te bombarderen in kader van, dan heb je het volledig in eigen hand maar hij wilde niet dus nam Joop het voortouw. Nadat we het standaard parcours via de Kraaienberg en Mattenburgh hadden afgewerkt zetten we koers richting vliegbasis waarbij opviel dat Joop een tempo reed wat voor eenieder plezierig te volgen was en de route net weer wat out of box was waardoor we toch weer op verrassende stukjes terecht zijn gekomen, complimenten hiervoor.
Vanuit de vliegbasis koers gezet richting Huijbergen waarbij volgens mij de bedoeling was toch weer snel af te buigen richting BOZ, echter al snel bevonden we ons in het voorportaal van de Kalmthoutse Heide, te herkennen aan de bordjes met de diertjes erop. Daar Maickel het grenspad al bijna kon ruiken besloot deze het maar gelijk in de groep te gooien waarop Leo nog zei, laten we dit niet doen daar het voor ons nieuw lid anders te ver gaat worden, hadden we maar geluisterd naar deze wijze woorden!. Zo gezegd zo gedaan, bij het grenspad aangekomen reed Bou wat verder vooruit met daarachter Kevin en Maickel in de achtervolging en daarachter weer Joop, Leo en Stefan. Wat opviel was het grote aantal tegenliggers op dit toch wat smalle pad afgezet met een hek van prikkeldraad, op enig moment kreeg Maickel die aan de kant van dit hek reed te maken met wat van die tegenliggers waarvan er een tijdens passeren zijn balans niet meer kon bewaren en omviel waardoor Maickel in het prikkeldraad gelanceerd werd. Gevolg was dat hij door twee man uit het prikkeldraad gehaald moest worden, flink wat krassen op zijn bovenbeen had en een kapotte broek van slechts drie weken oud. Maar goed, na een kort herstel momentje was het weer tijd om onze weg te vervolgen richting de Afrikaanse savanne ook wel bekend als de Kalmthoutse Heide waarbij opviel dat Stefan nog weinig tekenen van vermoeidheid vertoonde terwijl we toch al over de 30 km zaten.
Echter eenmaal op de Kalmthoutse Heide aangekomen hoorde we ineens allerlei vakjargon achter ons zoals verzuring, hijggrens ect, ons kersverse lid ervoer dat fietsen toch ook zijn keerzijde heeft, van wie zou ie al dat vakjargon toch hebben?. Leo greep gelijk zijn kans en ontfermde zich over Stefan, terwijl Maickel nog even een sportieve duit in het zakje deed door te melden dat we op het point off no return beland waren en de terugweg in het gunstigste geval nog 30 km zou bedragen.
Daar we toch alweer zo’n kwartier over de savanne aan het fietsen waren en het gevoel hadden niet dichter bij huis te komen besloten we maar om onze TomTom Leo in stelling te brengen. Terwijl onze Kevin zich over zijn zwager ontfermde de schone taak aan Leo om ons via de kortste weg naar BOZ te navigeren. Dat onze TomTom wat opstartproblemen had bleek uit het feit dat we op enig moment op een off piste pad terecht kwamen, waarbij de een na de ander onderuit ging. Waarbij, eenmaal de bocht om, ook Leo op zijn knieen in het weiland zag zitten. Dus rechtsom keren waarbij Bou opmerkte dat evenwijdig aan het pad een verharde weg liep, klein detail we moesten nog wel even over een prikkeldraad hek van ruim anderhalve meter klimmen. Daar vooral Maickel na zijn eerdere avontuurtje niet echt zat te wachten op nog meer prikkeldraad besloten om het pad weer terug uit te rijden. Vervolgens heeft Leo ons richting de verharde weg geloodst waarbij we via Kalmthout, Wildert koers richting BOZ konden zetten waarbij opviel dat Kevin zijn taak als beschermer van Stefan meer dan goed oppakte door deze steeds maar duwtjes in de rug te blijven geven waardoor deze bijna niet meer hoefde te trappen ;-).
Dat op enig moment bij eenieder de vermoeidheid er toch begon in te sluipen bleek tijdens een discussie of het welbekende biertje bij het Strandhuys of de Stayokay gedronken zou worden, door sommige werd op enig moment zelfs gedreigd gelijk naar huis te gaan als hun keuze niet gehonoreerd zou worden, heerlijk die groepsprocessen. El Toro zou El Toro niet zijn als er geen compromis gevonden zou zijn dus gingen met zijn allen naar de Stayokay, eenmaal daar aangekomen, dit maal een plekje uitgezocht waar we niet in trek zaten, toch lekker na vier uurtjes bijna 70 km in kou en regen gefietst te hebben. Na de eerste slokken van ons welverdiende biertje zat de stemming er inmiddels weer goed in en ging het al weer snel over het vrouwelijk schoon in de nabije omgeving.
Al met al een leuke rit, kijk al weer uit na de volgende!.
Maickel
