Daar ik er in de eerdere ritten meerdere malen op gewezen werd nu eens het voortouw te nemen en eveneens een ritverslag te maken moest het er vandaag dan toch maar eens van komen.
Nadat we verzameld hadden bij Fireplace was de groep voor het eerst toch weer aardig compleet bestaande uit Constant, Joop, Boudewijn, Leo, Kevin, Rob en ondergetekende.
Over de route had ik uiteraard best wel even nagedacht en toch besloten maar gelijk zwaar met veel hoogteverschillen met de zwarte route te beginnen in de omgeving van de ‘Berk’, hiervoor moesten vanuit de Fireplace wel nog half BOZ via de weg doorkruisen maar goed dan heb je ook wat. De gedachte hierachter was eigenlijk de mannen van begin af aan te vermoeien en zo een mooie basis te leggen voor rest van de tocht, echter al snel bleek dat er boven op elke heuvel elke gewacht kon worden daar sommige teamleden toch de laatste tijd wat minder km in de benen hadden. Enfin na het mooiste gedeelte van de zwarte route afgelegd te hebben kwamen bij de de oversteek door water welke altijd weer spannend is of je hem gaat halen. Joop altijd in voor een spannend momentje nam het voortouw maar moest in het diepe gedeelte afstappen, Maickel nam toch maar een aanloop en redde het tot de overkant desalniettemin nat tot op de zeem. Verder waren er volgens mij geen liefhebbers voor deze route door het water, wel van ‘heb ik al zo vaak gedaan hoeft van mij niet zo meer’.
[highlight]Rectificatie 1 : Constant is ook door het water gegaan ![/highlight]
Vervolgens koers gezet richting de het ‘grote mannenbos’ waarbij het toch begon op te vallen dat sommige leden enige sturing aan de af leggen route wilde geven wat overigens goed opgevangen opgepakt werd door de andere teamleden door deze onder de noemer ‘matroos’ terug te fluiten. Sommige leden vinden het nu eenmaal moeilijk te controle uit handen te geven valt ook niet mee als je in het dagelijks leven de koning van een heel dierenrijk bent. Nadat we ons uit gevarenzone van het ‘grote mannenbos’ getrapt hadden via de ‘Stay oke’ koers gezet richting de vliegbasis, daar de kaptain onderweg in eerste instantie een bocht miste en daarna even twijfelde omtrent de te nemen route was de maat vol. Dit was het moment voor onze Leo-tijger om het initiatief naar zich tot te trekken, maar wederom weerklonk het magische woord ‘matroos’ en braaf liet hij zich weer vanuit de koppositie terugzakken.
Eenmaal aangekomen bij de vliegbasis alvorens aan de welbekende route langs het hek te beginnen begon het toch steeds meer op te vallen dat tijdens de vele wachtmomenten de wachtende teamleden toch allerlei zaken uit de hoek gingen halen om de tijd te doden. Zoals in schrikdraad pakken, een teamlid die wel enthousiast was over de zojuist afgelegde route even met de grond gelijk maken met drie man, ja je moet wat om de tijd te doden. Tijdens onze route langs het hek van de vliegbasis ben ik als kaptain iets te voortvarend gaan fietsen waardoor eigenlijk alleen Bou nog maar in het wiel zat, toen we ons dit realiseerden was eigenlijk het gehele team reeds uit het zicht verdwenen. Dus maar gestopt en gewacht maar er kwam maar niemand, wel een ander team waarbij we eerder tijdens het wachten nog wat woorden gewisseld hadden waarbij ze dus op de hoogte waren van onze interne problemen. De een naar ander kwam dus in onze beleving al lachend voorbij rijden waarbij Bou het niet meer voor zich kon houden en toch de vraag moest stellen ‘heeft iemand van jullie toevallig onze dames gezien’.
Daar niemand wat gezien had toch maar besloten de route terug te nemen op naar onze teamgenoten, deze waren echter nergens meer te bekennen, whats ap bood echter uitkomst de dames zaten al bijna in het ‘Standhuys’. De laatste km-ers nog achter Bou aan gereden waarbij ik nog even alles uit de kast heb moeten halen om bij de blijven. Eenmaal aangekomen op ons clubhuis stonden stonden de trippels en dubbels reeds op ons te wachten, heeft dus ook zo zijn voordelen wat later aan te komen.
Al met al vanuit mijn zijde een geslaagde rit, op naar de volgende.
Maickel
