Allereerst natuurlijk voor iedereen die dit een beetje op tijd leest: nog de allerbeste wensen voor 2024.
Voor de ETCC begon het fietsjaar afgelopen zondag 7 januari met de oproep van ons aller CEO Leo om verder te gaan waar we afgelopen jaar geëindigd waren. Nou zijn we afgelopen jaar geëindigd bij Kevin aan de keukentafel met een lekker biertje in de hand maar dat bedoelde Leo vast niet. Kevin is trouwens een halve marathon lopen als voorbereiding op de marathon van Rotterdam dus aan zijn keukentafel beginnen was sowieso geen optie.
Wat dan wel?
Nou, op de MTB natuurlijk en meedoen met de toertocht vanuit Huijbergen. Leo zei vorig jaar nog (31-12: red) dat hij wel eens ergens anders wilde fietsen. Ik weet niet of Huijbergen ergens anders is maar in ieder geval hoeven we dan niet aan Leo Leo te vragen waar we naartoe moeten. Vlak nadat ik wat laat mijn bed was uitgekomen en de hond had uitgelaten las ik dat we om 08:45 bij Leo verwacht werden. Ok, dat wordt haasten! Zo gezegd, zo gehaast en ik kwam om ongeveer 08:50 bij Leo, dacht de laatste te zijn maar dat viel mee: alleen Edwin was er. Als snel volgde de rest en we konden vertrekken naar de start in, uiteraard, Huijbergen.
Wie dan? Nou, Kevin was dus hardlopen. Sjel ging een groep training geven om ze voor te bereiden op de CPC (City-Pier-City in Den Haag: leuke loop!). Joop was na een wintersportvakantie net thuis en hoewel dat volgens mij een prima uitgangspunt is om mee te gaan, dacht Joop meer aan de zondag als rustdag. Sebas gaf de voorkeur aan zijn eigen gezin voor een dagje uit en Kas heeft nog steeds geen MTB dus bleven over, buiten mijzelf: Leo, Edwin, Rob, Lisette en Maickel die vanaf nu weer standaard van de partij is. De verbouwing zit er (nagenoeg) op en hij gaat weer aan zijn conditie werken (niet teveel aub anders ga je veel te hard).
Met een temperatuur van een graad of één en gelukkig zonder regen, op naar Huijbergen. We werden door Rob en Edwin lekker uit de wind gehouden dus de eerste 12 km gingen probleemloos. Inschrijven en op pad. De keuzes waren 25 of 45 km. Wat gaat we doen? We zien het wel als we moeten kiezen. In het begin bleven we even bij elkaar maar al snel ging iedereen zijn eigen tempo rijden. Dat is immers het voordeel van een toertocht: het geeft niet als je elkaar uit het oog verliest. Af en toe even wachten en dan weer verder. Bij afwezigheid van de jeugd en met een net weer opstartende Maickel kon ik de voorhoede van de Toro’s vormen. Het ging lekker en ik had er best zin in tot…ik weet niet wat er gebeurde maar ik ging (best rustig) onderuit in een bocht. Opkrabbelen en er achter komen dat de ketting er af lag. Er weer op doen en door zou je denken maar dat ging niet. Dat is raar. Fiets op z’n kop en kijken. De rest sloot gelukkig aan want ik stond best een beetje verdwaasd naar mijn ketting te kijken. De ketting was bijna 90 graden getordeerd. Da’s best lastig fietsen. Rechtbuigen ging zo niet dus op voorstel van Rob de ketting eraf gehaald. De sluitschakel zat vast dus Rob (gelukkig had hij een kettingpons bij zich) perste de schakel er uit en wel zo dat ie ook weer teruggezet kon worden. Top gedaan. De ketting kon gelukkig teruggebogen worden (nou ja, niet helemaal maar goed genoeg) zodat ik niet vanuit de middle of nowhere naar huis hoefde te lopen. Rob, bedankt!
Mijn fiets had de neiging om zelf te besluiten welke versnelling de beste was maar eigenlijk ging de rest van de rit zonder noemenswaardige incidenten. Het was wel nog even spannend met Edwin’s achteras die even dacht niet meer nodig te zijn. De route was leuk met best veel bekende stukken (o.a. de rode route) en, zeker voor mij, wat onbekend terrein. Meestal goed te fietsen maar ook een paar keer tot aan de assen in het water. Iedereen kwam hier prima doorheen en de sfeer zat er goed in. Na bijna 25 km kwam de keuze. We hadden door het gedoe met mijn ketting best wat tijd verloren en ik wilde een beetje op tijd terug zijn dus het werd niet de 45 km maar een aangepaste route naar Bozlust om daar een lekker biertje te drinken. Langs het hek van de vliegbasis en dan via de Huijbergsebaan oversteken naar de groene route. Daar ging iedereen al snel weer zijn eigen tempo rijden en Maickel en ik hebben Leo drie keer in moeten halen. De eerste keer omdat we achter hem begonnen en daarna nog twee keer omdat we een afslagje hadden gemist :-). Staat het aangegeven, rijden we nog verkeerd! Overigens petje af voor Maickel. Na een maand of 8 niet gefietst te hebben reed hij gewoon vrolijk vooraan mee. Dat belooft wat!
Bozlust was weer gezellig en het bier smaakte goed. We hebben de fietsvakantie nog even besproken, de plaats, chalet in dal of niet, enzovoort. Ik had een optie op een leuk chalet maar Mike en ik besloten toch nog om even verder te kijken. Jullie horen het wel! Ik ga eerst een nieuwe ketting kopen en probeer mijn fiets weer rijklaar te krijgen voor volgende week.
