Oeps alweer bijna vergeten het verslag te schrijven net als twee weken geleden. Gelukkig nu wel op tijd anders zit je er gewoon nog een week aan vast. Over twee weken geleden gesproken, daar weet ik echt niet veel meer van dan wat ik op Strava terug kan vinden:
28 augustus: ETCC op zondag “pfffiuh”, 88,56 km 110m hoogteverschil, 30,7 km gemiddeld, wekelijks afstandsdoel bereikt en oh ja de groep bestond uit Kas, Leo, Michel, Sebas, Maickel en Lisette. Oh ja dat was het rondje richting Willemstad. Achteraf hebben we zeker en vast nog even bij het Strandhuys vertoefd.
Gauw over naar zondag 11 september, een mooie zo goed als windstille morgen, de Binnenschelde was als een spiegeltje, een mistig zonnetje erbij. Wie nog meer? Bou was nog niet terug van vakantie, maar later toch wel, Kevin was een weekendje weg (gelukkig, want die rijdt zo hard momenteel 🤗), Rob was met Kevin mee, Maickel had ’s nachts besloten dat hij aanwezig zou zijn, Edwin kwam mij ondersteunen, Kas liep nog op de maan, Joop had zijn visite op tijd de deur uit gewerkt en zou er zijn, Michel één van de meest trouwe leden op dit moment appte ook goedemorgen evenals Leo. Sebas zei ”pas”. Dat maakte dat we met z’n zessen verzamelden rond 9.00 uur. Het leek mij mooi om door de polders onder Woensdrecht door te fietsen, de optrekkende mist moest voor een prachtige visuele ervaring zorgen. Leo wist wel een route en we gingen op pad. Heerlijk op het gemakje, geen gesleur, lekker warm fietsend over bekend asfalt richting de Oesterdam, onder de brug door richting de Bathse brug. De mist was iets dikker en hardnekkiger dan gehoopt, maar dat maakte het wereldje lekker klein.
Joop had goede benen vandaag, hij was lekker uitgerust op vakantie en positioneerde zich een aantal keer dapper op kop. Maickel had een makkie na afgelopen week, de trainingsimpuls had hem goed gedaan. Sjel zit elke week beter op zijn fiets, trapt al weer lekker door en heeft op het eind nog wat energie over om andere leden in het wiel te houden, dank daarvoor! Edwin, tja hoe die ’t doet, doet ie ’t maar hij was er weer bij alsof hij vorige week nog de Elfstedentocht had gefietst. Hij gaf niet helemaal alles, moest ‘s middags nog 4 uur steigers gaan zetten. Leo wees als bijna altijd de weg, soms ietwat verwarrend, zei hij nou links of rechts? En wat zei hij nou eerst? En toen ineens zei hij iedereen gedag, hij had Corine beloofd een klein rondje te doen, gaf ons de laatste instructies en hij sloeg linksaf naar huis.
Daar reden we een moment doelloos en verlaten, maar gelukkig was er snel een nieuw plan gesmeed, we maakten het rondje af over ons tijdritparcours… nou ja niet helemaal. Het lusje bij Wouw deden we nog wel en daarna via Heimolen naar het terras. Edwin en Lisette namen de kortste weg, Maickel, Joop en Sjel plakten er nog een rondje Mattemburg aan, maar kwamen ook al snel, waardoor we gezellig samen konden proosten. Boudewijn had zijn camper op tijd ingeleverd en sloot ook nog even aan.
Ik heb een foto gemaakt, maar die was ernstig mislukt… het was zo’n foto van met z’n allen aan een tafeltje, een fijn koud biertje in de hand, voldaan lachend, blij met elkaar, alleen zonder hoofden en alleen maar buiken. Ik ben zo vrij geweest deze niet te plaatsen.
Lisette
