Het moest gaan gebeuren, het hing in de lucht: De El Toro klassieker. Deze week, volgende week? Maickel moest deze week op tijd terug zijn om zijn huwelijk te redden. Krab 4 uurtjes. Volgende week dan maar? Eerder starten, half 9? De meesten houden heel veel van Maikel dus veel voorstanders. Joop houdt van structuur (autistisch randje). Dus gewoon 9 uur Strandhuys. Beetje door fietsen dan maar. Het werd rondje Zeelandbrug Light (115 km).
Iedereen was er eigenlijk (Maickel, Leo, Rob, Boudewijn, Joop, Kevin, Tom en Edwin). Sjel afwezig zonder opgaaf van reden. Bart stortte zich in de marathon van Rotterdam als toeschouwer. Stefan heeft wel een mooi nieuw tenue, maar nog geen fiets. Dan kan je ook niet anders dan thuis blijven.
Het was een mooi gezicht iedereen met nieuwe tenues. Je ziet eigenlijk pas hoe mooi ze staan als je ze bij een ander ziet. Alleen Leo was nog in het ouwe tenue. Wouter had Studio Velo zaterdag al om 4 uur dicht gegooid. Dus Leo stond voor een gesloten deur. Kevin…bedankt man! We zagen er strak mooi fris uit! Het wordt nog mooier als we binnenkort ook allemaal een zelfde helm hebben.
Maickel had duidelijk het plan om zijn huwelijk voort te zetten, dus het tempo zat er goed in. Maar ook Tom, Joop en Boudewijn namen in het begin het kopwerk op zich! De zon bleef uit. En de enige regen die voorspeld was viel op ons neer.
Traditioneel drinken we altijd een bakkie met een heerlijk stuk appeltaart na het passeren van de Zeelandbrug. Heerlijk even zitten met het idee ‘’we maken er een gezellige dag van, we zijn weer eens weg, dit moment kan niet lang genoeg duren’’. Maar nee hoor, deze traditie is langzamerhand aan het verdwijnen. Gewoon 4 uur achter elkaar door. Kost allemaal tijd! Er werd geroepen ‘’alleen als het boven de 150 km is’’. Zo zie je maar weer dat we van een zondagochtend tourclubje gegroeid zijn naar toch een serieuze bedoeling. Als er dingen veranderen heb ik ook altijd wel een beetje heimwee naar hoe het was. Tradities geven houvast en duidelijkheid in het leven.
Toch nog een lekke band na ¾ van de rit. Kuiltje in de weg, band kapot. Dit keer bij Edwin. Hij zat binnen no time onder de smeer. Maar samen met Leo was het snel gefikst. Tom zette aan om kop-over-kop te rijden. Daarvoor moeten wel alle wielen dezelfde kant op staan. Er was er 1 die voor zijn beurt ging, er waren er die aan het snokken waren, zodat er gaten vielen. Na 3 pogingen met de groep hebben we het er maar bij gelaten. Misschien wel iets wat we vaker moeten oefenen. Het tempo bleef toch strak en Maikel was ruim op tijd thuis en de rest ruim op tijd bij het Strandhuys. Het zonnetje brak door. En zoals bij een voorjaarsklassieker hoort…..veel Kwaremont. Maar hoewel er bij een klassieker maar 1 winnaar is, zijn er bij El Toro geen verliezers. Het was een heerlijk rit! Bedankt mannen!
Wat mij betreft volgende week nog een keer!
Edwin
