Tijdens de ladies ride hadden we nog een giga EL Toro opkomst, zelfs leden die we al weken niet gezien hadden kwamen uit hun holletje gekropen. Het kan niet anders dan dat daar een tegen reactie op komt, en dat was vandaag. Tijdens deze rit hadden we een geweldige opkomst van slechts 2 toro’s, gelukkig waren het wel de beste 2. Joop en Leo begonnen samen aan deze mooie, uitdagende rit.
Als je slechts met zijn tweetjes bent kun je ervoor kiezen om lekker rustig aan te fietsen, maar dat zit niet in de aard van deze twee. Het verzamelpunt was ook verlegd naar Leo en een half uurtje later, dat was er via de whatsapp afgesproken. Maar Leo zou Leo niet zijn dus hij was gewoon om 9uur op de fiets gesprongen en had alvast een warming-up gedaan. De zweetdruppels stonden op zijn voorhoofd en de aderen in zijn benen waren donkerrood en lagen nog meer aan het oppervlak, als een snaar zo strak stond hij. Dit gaat wat beloven…
Ze besloten dat ze allebei ritkapitein waren en een ritje van +/- 70km was het doel. Eerst een lusje bij Stay Okay en dan richting Nispen, Roosendaal vervolgens naar Steenbergen, althans dat was het plan. In het begin ging het goed maar dan kom je bij Roosendaal, de Tolberg om precies te zijn. Wat een vervelende k.t wijk is dat. Na een aantal maal verdwaald te zijn, stonden ze op een gegeven moment weer precies op dezelfde plaats waar ze de wij ingereden waren. Leo naam het roer over en dan komt het altijd goed, Steenbergen werd van het lijst gehaald en ze gingen weer richting huis.
Het eerste gedeelte van rit was niet zo bijzonder, het tweede gedeelte eigenlijk ook niet maar om het verslag een beetje leuk te maken doen we net alsof. De wind trok aan en was op de terugweg vol op kop. Perfect weer voor een echte EL Toro, neusvleugels open en stoempen met dat kadaver. De rij formatie werd aangepast en alles ging op het lint, Leo voornamelijk op kop en Joop in zijn wiel. Wat een vermogen heeft die man, het tempo bleef gewoon hetzelfde. En zo hoort het ook, een El Toro speelt met de wind en niet andersom. Diverse groepen werden ingehaald en steeds vaker werd er van kop gewisseld. Het was een slagveld, de El Toro trein was niet te stoppen.
Inmiddels aangekomen bij de Wouwse Plantage had Leo het even zwaar en stelde voor om rustig naar het strandhuys te fiets. Om de gvd niet, Joop nam de kop over en gooide nog wat kolen op het vuur. Het vuur moet blijven branden! Gelukkig herstelde Leo snel en ging ook weer mee rouleren in de trein. Wat een kracht en vermogen zat er in deze EL Toro trein.
Na 73km fietsen kwamen ze aan bij het strandhuys waar Carlijn al stond te wachten. Leo grapte; “we hebben de rest eraf gereden”. Carlijn geloofde dit gelijk en had niet in de gaten dat Leo zijn rode neus had opgezet. “zijn jullie dan maar met zijn tweetjes, hoe kan dit, vorige week waren er veel meer”, ja Carlijn zeg jij het maar? Eerst maar even aan de hersteldrank, dat moet na het sporten altijd binnen een 1/2 uur, dat is beter voor de spier opbouw. Een Kwaremont en Trippel was de eerste bestelling, de tweede trouwens ook en de derde was anders. Ja want wie kwam daar voorbij gelopen?
Onze Constant was bezig met een herstel loopje in zone 12, hartslag boven de 200, praat tempo of zoiets. Hij wilde eigenlijk voorbijlopen maar kon de verleiding van een hersteldrankje niet weerstaan. Hij kwam erbij zitten en dit was een mooie reden om een derde rondje te bestellen, sorry Ed. En toen kwam er toch echt het moment om naar huis te gaan en deze mooie rit af te sluiten. We zijn benieuwd wat de opkomst komende zondag gaat zijn, we hebben alvast een tafel voor 8 gereserveerd bij het strandhuys!
Met vriendelijke groet,
Joop
