Nadat Kevin op de zaterdagavond in de groepsapp al aan het polsen was wie er de volgende dag van de partij zou zijn had ik het eigenlijk al kunnen weten die heeft er zin in zo vlak na zijn vakantie. Bou reageerde als eerste die ie binnen 24 uur met camper zou vertrekken naar Denemarken, Leo was Veenendaal, Veenendaal nog een keer aan het herbeleven, Joop nog op vakantie of net terug en herstellende van zijn gravel gate, Edwin was zijn laatste vakantiedag aan het vieren en daar hoorde fietsen niet bij, tot slot Lisette ‘ik ben er niet’, voor zover de afmelders.
De volgende ochtend om 09:00 aan de meet bij het Standhuys verschenen Kevin, Sebas, Kas, Sjel en Maickel, wat gaan we doen, uh Leo nee die is er niet ok dan moeten we zelf een rondje verzinnen nog geen meter gereden en hij werd nu al gemist onze CEO. Sebas nam nadat hij zijn nieuwe achterband nogmaals had opgepompt (blijft een dingetje al dat andere rubber) het voortouw en vertrokken waren we. Wat hierbij opviel dat er vanaf de eerste meter het tempo er goed in zat aangevoerd door Kevin op kop waarbij de rest elkaar regelmatig afloste maar Kevin op kop bleef echter Maickel had reeds na 1 kopbeurt in gaten dat het zijn dag niet ging worden. Op enig moment naderden we de Bathse brug en besloot Kevin de pace nog wat op te voeren en besloten Maickel en Sebas hierop te happen waarbij Maickel op ¾ van de brug alsnog zijn poging volledig opgeblazen moest staken dit terwijl de rit nog maar 20 km jong was, was hij er eigenlijk al volledig klaar mee. Sebas zei achteraf nog als je nu niet gehapt had dan had ik ook niet gehoeven en dan had de lol eraf geweest bij onze Kev en had ie ingehouden maar helaas het kwaad was reeds geschied.
Bij het opdraaien van de Oesterdam had Sjel nog even een momentje met een tegenligger een bejaarde wielrenner welke geen richting aangaf met als gevolg dat 3/4 van de groep links voorbij ging en het overige deel rechts waarbij Sjel het meest gehinderd werd door de beste man welke ons waarschijnlijk niet eens had zijn aankomen zo snel als we gingen. Al vrij snel werd alles weer op een lint getrokken door onze coco loco no mercy Kev en gingen we ruim in de 40 km pu lekker comfortabel de dam over, halverwege of iets verder brak de groep alweer met volgens mij alleen Maickel en Sebas nog in het wiel, two down, two to go moet Coco Loco gedacht hebben. Op enig moment hoorde Maickel die inmiddels elk besef van tijd en ruimte volledig kwijt was ’TEGEN’ en simultaan werden de overgebleven twee wagonnetjes Maickel en Sebas in de kant gezet met vol de wind in het zijkantje echter dat ‘TEGEN’ bleken nog slechts stipjes te zijn weleens waar veel maar normaliter hadden we maar zo’n 15 seconden uit het wiel gehoeven maar dat werden dus er 5 minuten de complete trukendoos werd opengetrokken door Coco om de boel maar maximaal af te matten . Dus jullie raden het al einde dam een lachende Coco twee afgebrande wagonnetjes waarbij Sjel en Kas nog het verstandigst waren door op hun eigen tempo over te gaan.
Op enig moment fietsten we in de polder ter hoogte van Oud Vossemeer waarbij er auto half op de weg stond met de portieren wagenwijd open en de weg dusdanig blokkerend dat je moest uitwijken om erlangs te kunnen uiteraard voelde onze Sjel zich wederom geroepen zijn ongenoegen duidelijk te maken en gaf te kennen dit niet normaal te vinden waarop de bestuurder van de auto nu niet echt een beschaafde man zullen maar zeggen daar ook zijn mening over had. Maickel die inmiddels veroordeeld was tot de laatste wagon mocht dus het commentaar van mijnheer in ontvangst nemen en die luide als volgt ‘ ik wou dat jullie je allemaal kapot hadden gereden tegen mijn portier’, ik had de kracht niet meer om te reageren dus dacht ik, ziet die beste man nu niet dat de helft van onze groep al kapot was en er geen eer meer te behalen viel aan ons en hij beter maar Kevin kon bedanken voor het in vervulling laten gaan van zijn wens.
Uiteraard ging dat allemaal voorbij aan Kev die de Locomotief nog maar eens flink opstookte om vooral niemand tot rust te laten komen waarbij opviel dat Maickel bij zowat elke bocht, kruispunt, oversteek vanuit de laatste positie eenieder voorbij kwam zetten door consequent niet meer te remmen om ten einde raad maar de broodnodige energie te sparen en vervolgens de luwte van Sjel op te zoeken geplakt aan zijn achterwiel. Richting huiswaarts met een straf basis tempo en de gebruikelijke sprintjes op de viaductjes kwam Kev erachter dat bij het laatste viaduct ter hoogte van de mastendreef eigenlijk niemand echt nog animo had om met hem te spelen Maickel, Kas, Sjel lieten al snel verstek gaan bij gebruikelijke aanzet van Kev. Sebas probeerde nog wel maar had amper nog 2 bar in zijn achterband dus begon ie gewoon andere wielrenners, normale fietsers zoals kinderen, opa’s , oma’s uit dagen op de klim onder het motto van maakt niet uit iedereen die hapt is welkom en ik heb nog genoeg ruimte over op de bbq. Ja je moet wat als je al je fietsmatties opgestookt hebt.
Gelukkig we zijn bij de mastendreef bijna thuis, Maickel dacht even uit te rusten nu de boel toch uit elkaar lag na de laatste klim maar dat ging niet gebeuren Kevin liet zich terugzakken en Maickel mocht weer terug op de bbq, volgens mij dacht ie je was al gaar nu gaan we je laten aanbranden. Gelukkig kwam de verlossing in de vorm van het Strandhuys al snel in zicht waarbij Sjel na het afstappen van zijn fiets bijna gelijk kon gaan zitten, Maickel had idee had net in de serie ‘the cycling death’ de hoofdrol gespeeld te hebben en de drie jonkies spontaan een colaatje bestelden. Nadat de herstel drankjes in een rap tempo weggewerkt werden kwamen de biertjes aan de beurt, nu voel je je normaal gesproken na een half glas Kwaremont al weer redelijk hersteld alleen bij Maickel waren er deze keer twee hele glazen voor nodig om zich weer een beetje mens te voelen. Bij ronde bier nummer 3 kwamen uiteraard tosties fricandel weer op tafel om het feest compleet te maken en toen deze vervolgens weggewerkt waren hadden we nog meer dorst dus kwam er nog een ronde 4 met bier. Vervolgens was het weer tijd om huiswaarts te keren om nog net op tijd voor F1 start thuis te geraken en voldaan in de bank te ploffen terwijl Sebas en Kas nog een bier gerelateerd namiddag programma op de planning hadden staan.
Tot slot zou ik toch nog wat kwijt willen ik geef het niet graag toe maar Lisette ik heb je oprecht gemist afgelopen zondag waar was je toen ik je nodig had….
liefs La Cucaracha Mike! -xxx-
