Bij het schrijven van het verslag valt me meteen op dat het alweer enige tijd geleden is dat er een verslag is verschenen. Het verslag van de NighRide, gereden door Bou, Leo en Joop, ontbreek…maar er is nog wel een foto voor het archief. Gelukkig is er afgelopen zondag genoeg gebeurd om weer een verslag mee vol te krijgen en pakken we vanaf hier de draad weer op. Afgelopen weekend was het weekend van 11/11, de intocht van Sinterklaas en de niet zo collegiale actie van Verstappen aan het adres van Perèz. Maar bovenal was het weer tijd voor een Toro-zondag, iets wat voor mij toch al weer twee weekjes geleden was!
Op zaterdag stroomden de eerste afmeldingen binnen. Joop meldde zich af omdat hij een feestje had van Michelle en Lucas in Krijnen. Michelle en Lucas zijn de kinderen van Bou en Isabelle, dus Bou meldde zich ook meteen af. De foto later op de avond liet zien dat de wereld op zijn kop stond in Krijnen, dus ik denk een goede keuze. Edwin meldde zich ook af en Rob was met zijn boot Sinterklaas de haven van Hellevoetsluis binnen aan het loodsen. Op zondagochtend gaf Tom aan nog steeds geen MTB te hebben en Lisette gaf aan niet mee te gaan in verband met rugklachten. Normaal zou je denken…dan tapet Leo die even in. Maar onze eigen Tijger Leo zit in Thailand te genieten en was er ook niet. De foto’s van LeoLeo zien er wel erg mooi uit hoor, nog even genieten Tijger!
Wie waren er dan wel? Een mooi kwartetje stuurde een mogguh de wereld in op een stralende zondagochtend. Allereerst kwam Mike aanfietsen en al snel kwam ik (Kevin). Maickel dacht even helemaal verkeerd te zitten, aangezien hij nooit de eerste was…maar al snel kwamen er meer Toro’s aan. Sjelleke kwam op zijn spiksplinternieuwe Orbea aangescheurd en het viertal werd compleet gemaakt door Sebas. Zijn kleding zat zo strak als het velletje om een saucijsje en ook niet helemaal naar zijn zin….maar toch waren we klaar voor de start. Zonder LeoLeo op stap, komt vast goed.
We reden het gebruikelijke stukje naar de Kraaijenberg, niet zo spannend. Lekker rustig beginnen en even bijpraten, was toch al een tijdje terug dat we elkaar allemaal hadden gezien. Na een minuutje of vier klonk er echter ‘Lek, Lek’ achter ons. Bij de MTB niet echt gebruikelijk, maar we hoorden het goed. Sebas had lek en zo stonden we, nog voor de Kraaijenberg, langs de kant van de weg met een lekke tube van Sebas. Nou is Sebas heel erg handig (ben er jaloers op en we zagen het laatst nog bij de kapotte ketting van Leo) en met een beetje wrikken aan de buitenband lag hij er binnen een kwartier weer op. Nadat Maickel nog even genoot van het stil leven, konden we ons pad vervolgen!
We reden naar Hoeve Hildernisse door het bos van Mathemburg. Bos lag er goed bij, beetje nat, maar door de koude temperatuur genoeg harde paden om lekker door te rijden. Na het bos van Mathemburg reden we naar het bos vlak bij de vliegbasis in Hoogerheide en schoten door het ‘Sprookjesbos’ langs het hek naar de tankbaan. Af en toe een paadje wat nog niet helemaal open gereden was, dus inschikken en bukken. Wat schammetjes op de handen en wat gespank op de bips…het hoorde er allemaal bij.
Na een stukje langs het hek reden we richting het bos bij de Huijbergsebaan. We schoten vervolgens langs het stuk waar de vliegtuigpalen staan naar de Nootjesberg. Hier pakten we de berg van verschillende kanten en waren we elkaar ook even kwijt. Gelukkig staan we eigenlijk altijd op hetzelfde punt te wachten, en zo konden we elkaar na een paar kleine inspanningen weer in de armen sluiten. Even de Cucaracha move van Mike voor de foto en door naar de Tiesberg!
Bij de Tiesberg konden we lachen. Je hebt daar zo een leuke klim die ook redelijk steil is. Zeker met wat los zand moeilijk op te komen. Het begin ging lekker, Sebas voorop en ik erachteraan. Daarna Mike en dan Sjel. Sebas ging de kuil in en redde het net niet. Dan weet je…het wordt lastig. Ik redde het ook niet in het losse zand en Maickel achter mij op exact hetzelfde punt ook niet. Dat betekende even kroelen in het losse zand en het duurde ook wel even voor hij van me af kwam. Was lastig loskomen, zaten in de clinch. Sjel kwam ook niet trappend boven, dus na een kleine veldrijcapriool konden we weer op de fiets verder voor het gebruikelijke stuk naar de rode route!
Op de rode route mochten de remmen los. Sebas, Maickel en Kevin gas…Sjel op zijn Orbea in eigen tempo erachteraan. Gezellig kan je zo een lusje niet noemen, maar leuk is het wel. Na een lekkere inspanning wachtten we op de inmiddels vaste plaats en zagen we uit de bossen een waar model aankomen…het was “FotoMoSjel”. Op zijn nieuwe Orbea, in de perfecte setting van zon en herfsttinten in de bomen…was een nieuw seizoen van het perfecte plaatje geboren. Onze fotomosjel besloot zijn beste poses op te zetten en met wat aanwijzingen van de fotograaf kwamen er geweldige foto’s uit. Hier de fotoreportage van fotomosjel!!!
We keken op de klok en zagen dat het iets over half 11 was. Sjel moest eigenlijk rond 11 thuis zijn dus besloten we richting Bergen te fietsen. Via wat leuke paadjes kwamen we weer op de Huijbergsebaan, waar we afscheid namen van Sjel. Hij moest nog naar een familie tennis toernooi, maar had toch mooi weer de kilometers gemaakt. De fiets begint te wennen en geeft de Sjellinator (zoveel bijnamen inmiddels) zo nu en dan gigantische vleugels.
Het afscheid van Sjel betekende dat het kwartet een trio werd. Sebas, Maickel en Kevin pakten nog wat paadjes in het bos bij de Kloof, maar de gedachte van een lekker biertje begon ook wel op te borrelen. Bij het gravelpad van de Kloof naar de groene route werd er even om de beurt doorgetrokken, was iedereen weer blij en uitgespeeld en besloten we naar het Strandhuys te rijden. Wel nog even via een lusje Heimolen en Mathemburg door het bos, want we zitten niet voor niks op een MTB.
Na het bos bij Mathemburg kwam volgens mij Sebas met het idee om de ouderwetse Kraaijenberg te rijden. Met krantenberichten van enkele weken geleden over boetes durfde ik het niet aan, maar Mike en Sebas hebben weer het gevoel gehad te hebben geleefd en pakten toch de lus op de Kraaijenberg. Bij de parkeerplaatst kwamen we weer bij elkaar en reden we snel door naar het Strandhuys. Hier aangekomen namen we geen trippel en geen kwaremont, maar een dubbele herfstbok. Erg lekker en weer eens wat anders.
Tijdens het kletsen had Mike het steeds over een prachtige lucht. Hij had ook nog steeds zijn zonnebril op en die gaf een bepaalde roze wolk weer. Zijn goedgemutstheid kwam dus door de bril bij het nabieren, op de foto is te zien hoe anders Maickel de wereld ziet als hij de bril op heeft. We namen na de bok nog een biertje en toen toch nog maar een. Drie biertjes verder was het tijd om naar huis te gaan!
Aankomende zondag zijn we hopelijk weer bijna compleet. Met de Sirocco tourtocht over anderhalve week op het programma, moet de MTB bij sommigen weer even uit de stalling! Ik hoop er ook bij te zijn, maar weet het nog niet zeker….doe mijn best! Hopelijk tot zondag!!!
X Kevin
