Ieder wielerjaar heeft zo zijn hoogtepunten. Of het nu de fietsvakantie is, de Koos Moerenhout of de start van de Giro en de Tour…de echte liefhebber kijkt altijd enorm uit naar de maanden juli/augustus. Ieder jaar vindt in een van die twee maanden namelijk de enige echte el Torro classic plaats. Zo ook afgelopen zaterdag 8 juli!
Nu was het dit jaar een nog groter feest dan normaal. Walter, Stefan en Marcel kwamen namelijk al de avond van te voren indrinken voor de dag erna. Zij bleven slapen zodat ze de volgende ochtend niet zo vroeg in de auto hoefden te stappen! Vrijdagavond was het reuze gezellig en werden er al de nodige biertjes en rode mannetjes gedronken. Ook had Marcel erge trek en werd er veel gegeten, een goeie bodem voor classic leggen zeg maar. De avond werd afgesloten met wat Limoncello, waarna iedereen lekker in zijn bedje kroop.
De volgende ochtend werd er voor een lekker ontbijt gezorgd door Conny en zaten er in ieder geval al vijf man klaar voor vertrek (Walter, Marcel, Stefan, Rob en ik (Kevin). Rond half negen stroomden de eerste mannen uit het Noorden binnen. Die werden voorzien van lekkere koeken en een bakje koffie. Onder genot van al dat lekkers werd er lekker geouwehoerd en vlogen er alweer wat grote verhalen over tafel. Rob nam van de gelegenheid gebruik om ons allemaal te informeren dat er nog een extra lusje bij zou komen…zo zou de ronde van de dag niet 123 km, maar 150 km worden. Dit kwam er bij Hans echter niet in;) en zo bleven we toch bij ons rondje wat we de week ervoor gereden hadden (Ed…verslag) van 123 km!:D
Uiteindelijk was om kwart over negen het hele peleton compleet. De mannen uit Wormer en van onze eigen El Toro Cycling club waren aanwezig en zo konden we ons langzaam klaar gaan maken voor vertrek. De El Toro delegatie bestond ditmaal uit; Constant, Tom, Boudewijn, Edwin, Fons, Rob, Michel en Kevin. Aangevuld door tien man uit het Noorden en dat zorgde ervoor dat we met een mooie groep van achttien renners rond half 10 klaar stonden voor de groepsfoto.
Iedereen opgesteld voor de foto en de zevende!!! editie van de El Torro Classic (voor Stefan de derde) kon gaan beginnen! Rob nam het voortouw bij het start schot en vertrok moedertje ziel alleen. Alsof het een gecoördineerde actie was bleven alle mannen lekker staan en reed Rob in zijn eentje de straat uit. Lekker overdreven want bij de buurman kneep El Torro alweer in zijn remmen waarna er na het lachen kon worden begonnen aan de rit van 123 kilometer!
Rob nam de kop samen met Stefan en dirigeerde de groep langs de route. Allereerst werd er naar de Heimolen gereden, om vervolgens via Huijbergen richting de Wouwse plantage te rijden. Met de snelheid tussen de 29 en 30 kilometer was het een zeer aangenaam praattempo! Door het Brabantse landschap werd er in de richting van België gereden en werd er heel even de grens over gegaan.
Over mooi asfalt en met een goed geoliede groep werd er genoten van het lekker brandende zonnetje. Tot er ineens werd geroepen LEKKKKKK! Hans vond het nodig om een lekker band te krijgen en iedereen te voorzien van een sanitaire stop. Bandje werd verwisseld en er kon koers gezet worden richting Willemstad.
Waar de week ervoor het nog regende bij aankomst in Willemstad, was het nu de zon die ons verwelkomde. Fietsen werden geparkeerd en er werd op het terras genoten van een lekker rondje cola (bedankt SJel;)) en koffie met appelgebak of een wafel met ijs. Rob zat nogal in met de tijd, bang dat we te vroeg terug zouden zijn, dus rekte de tijd flink op het terras.
Na een lange stop werden de fietsen weer opgepakt en stond iedereen klaar voor vertrek. Hier ging het tijdrekken echter nog een tijdje door, aangezien we allemaal klaar stonden maar we maar niet vertrokken. De voorste stonden te wachten op de achtersten, en de achtersten op de voorste. Stonden we dan vijf minuten te wachten om niks.
Na de stop was het nog een kilometer of vijftig tot het bier. Er werd gereden in de richting van Dinteloord, waar we nog even moesten wachten voor de open brug, en dwars door Dinteloord in de richting van de Heen. Hoe dichter we bij de Heen kwamen, hoe lekkerder het begon te lopen. Met toch nog best een windje werd er nog aardig getrapt op kop, en zelfs zo hard dat Sjel zijn spaak het begaf. Even stoppen, rusten, drinken en plassen en weer door. Bij de Heen had Rob wat leuks bedacht voor de Fietsvrienden. Bij de Heen is namelijk een zelfbediening sluis waar je in het ergste geval 15 minuten moet wachten tot hij open gaat.
Voor ons was hij echter dicht dus konden we er zo overheen. Balen voor Rob, want nu waren we nog eerder bij de BBQ, maar gelukkig hielp @ hem een handje. De achterste groep kreeg namelijk te maken met een bel. De bel dat de sluis open ging. Ed besloot in de remmen te knijpen en zo stonden de mannen een kwartier lang gesplitst door het water te wachten op elkaar. De ene groep al overgestoken, de anderen nog wachtend tot de sluis weer open ging.
Ondertussen kon er wel genoten worden van het uitzicht en uiteindelijk na een kwartiertje kwam het achttiental weer bij elkaar om het laatste stuk van de route te vervolgen. Het laatste stuk bracht ons langs Vosmeer en Tholen. Uiteindelijk het laatste stukje door de Haven van Alkmaar hoorde ik iemand zeggen….haven van Bergen en Alkmaar schijnen op elkaar te lijken. Als laatste stukje werd er nog achterlangs de Bergse Plaat gereden, waarna de fietsen tot slot konden worden geparkeerd in de tuin bij de Familie Halter.
Handen werden geschud, want de 123 kilometer zat er toch maar weer op. Heel de rit fantastisch weer gehad en maar één lekke band en een kapotte spaak. Rond half drie waren we terug, maar nog niet compleet. Rob, Fons en Stefan waren namelijk nog even op een geheime missie. Wel werd er alvast gedoken in het zwembad en werden de eerste biertjes geserveerd door Annet!
Toen uiteindelijk zo een kwartier later Rob, Stefan en Fons ook de tuin in kwamen rijden kon het feest pas echt beginnen. Eerst werd Conny een bos bloemen overhandigd (vandaar dat zij later waren) en toen was het bommetjes tijd. Als echte professionele bommetjes makers sprongen Rob en Stefan in het water en werd er genoten van nog meer bier en lekkere hapjes.
Sommigen bleven uren in het zwembad zitten, anderen gingen hangen aan de staantafels. Het was een gezellige bedoeling en er werd goed voor ons gezorgd. Rond vijf uur ging de BBQ aan en werd er genoten van een heerlijk buffet met allerlei lekkere salades en natuurlijk stukjes vlees. Heel de middag voorbereid door Conny en Annet.
Toen de magen gevuld waren was het tijd voor het souvenir. Dit jaar hebben de deelnemers een vaantje gekregen van de El Torro Classic 2017. Na dit officiële moment was het tijd om afscheid van elkaar te nemen, de mannen uit Wormer moesten namelijk nog wel een stukje terug rijden. Na de laatste groeten en de laatste grappen werden de auto’s ingeladen en werd er toeterend de straat uit gereden.
Zo kwam er rond een uurtje of acht een einde aan de El Torro Classic 2017. Een zeer geslaagde dag met prachtig weer en een mooie route. Maar in principe is het fietsen op deze dag de bijzaak. Het gaat om de gezelligheid voor het fietsen, tijdens het fietsen en na het fietsen. Gezelligheid genoeg gehad en perfect verzorgd waarvoor namens iedereen dank aan de familie Halter. Volgend jaar voor de achtste maal de classic (voor Stefan de vierde) en laten we hopen op net zo een grote gezellige groep!
Tot volgende jaar, dan maken we er een heel weekend van;)
