Ga naar de inhoud

ETCC Race trio, 27-2-22

Ja! Carnaval in Berruguh. Het mag weer! Ik bedoel natuurlijk vastenavond. Sorry, my bad, ik woon hier pas (bijna) 30 jaar. Vastenavond betekent dat een aantal Toro’s verplichtingen) in de stad heeft. Er moet herrie gemaakt worden. Vastenavond zonder dweilbands is geen vastenavond en dus haken de Bogers en Sebas  af (sorry als ik iemand vergeten ben).

Verder maakt een aantal Toro’s zich standaard ongeschikt voor lichamelijke activiteiten door overal bij te willen zijn en dan heb je natuurlijk nog de vaste groep die in de wintermaanden iets anders doen. Hoe het ook zij, ons aller Rob deed op zaterdag de oproep: gaat er nog iemand fietsen op zondag. Ik wist het nog niet. Even geen MTB zin maar misschien op de race, zaterdag of zondag.  Leo meldt zich met: “ik ga sowieso” en nadat ik een stukkie had hardgelopen op zaterdag meldde ik mezelf ook; op de race, half 10 bij het Appeltje.

Nou moet je weten dat de initiator van deze rit, Rob dus, een behoorlijke trainingsachterstand aan het inlopen is en dat allemaal omdat hij, zoals hij mij onderweg toevertrouwde, met een biertje op heeft gezegd dat de elfstedenroute (255 km, red) eind april een leuk plan is. Ja, dan moet je daar wel even klaar voor zijn. Maar, eerlijk is eerlijk, Rob doet zijn uiterste best. Een Tacx aangeschaft, veel trainingskilometers, 6 kilo kwijt en nog een stuk of 6 te gaan. Komt helemaal goed. Ik hoop maar dat alle inschrijvers dezelfde toewijding aan de dag leggen om er voor te zorgen dat er na het fietsen nog tijd over is om in Leeuwarden, conform de gewoonte, een lekker biertje en een goed ‘het gaat weer nergens over’ gesprek te hebben.

Omdat Maickel aan het skiën is waren we met z’n drieën: Leo, Rob dus en ik. Leo moest/wilde om 12 uur thuis zijn en dat kwam mij ook goed uit (moest nog werken; ja, echt!) dus het biertje na afloop zat er niet in. Echt niet? Nee Rob, echt niet! Om van de volop aanwezige zon te kunnen genieten had Leo een open route in zijn hoofd die ons helaas wel tegen de wind in op de Oesterdam bracht. Dat moet dan maar. Let’s go. Eerst naar het noorden, naar de `Philipsdam en dan naar de Oesterdam. Het was eigenlijk een heerlijk ritje met een lekker tempootje, Zoals verwacht af en toe hard werken maar dat is prima. We besloten te eindigen met de Kreekrak met wind mee en het extra lusje dat Rob voor de Oesterdam nog opperde te laten voor wat het is. Ruim 70 km later en even na 12 uur was iedereen weer thuis. Lekker ritje. Volgende keer weer een biertje na afloop.