Afgelopen zondag was onze Kevin jarig en ook dit jaar wilde hij dit graag samen met ons vieren in de vorm van een fietstocht. Echter omdat zijn zondag al aardig vol was werd er op zaterdag een toertocht gepland. De starttijd was ook iets eerder zodat we eerst een lekker bakje koffie konden drinken en daarna een rustig rondje fietsen met een sociaal karakter. Ook de afstand werd aangepast zodat niemand een reden had om thuis te blijven. Jammer genoeg waren er dan toch een paar afmeldingen.
Tom moest Sanne bijstaan tijdens een pufjes training, of was het nu andersom? Hij kan nu heel goed puffen en weet hoe hij Sanne tijdens de bevalling een pijnprikkels moet toedienen. Gaat dit allemaal wel goedkomen, tuurlijk gaat dit goedkomen. Dan hebben we onze stijgerprins Edwin. Zijn Auto was afgelopen week overleden en er moest zo snel als mogelijk een nieuwe komen, en dat is inmiddels gelukt. Verder waren er wel aanwezig; Kevin, Maickel, Rob, Bart, Fons, Lisette, Joop, Michel, Leo, Sebas en Boudewijn.
Zo begonnen we om ongeveer 9 uur aan een rustig rondje met een sociaal karakter. Eerst hadden we nog even de gebruikelijk discussie over het weer en wat is daarbij de gepaste kleding. Zo werd er op het laatste moment nog van alles aan en uit getrokken. Alleen Kevin wist de route en hij had belooft dat de afstand ongeveer 75km zou zijn. Wat nog wel ff een dingetje zou zijn was de wind, windkracht 5 uit het zuidwesten met stoten naar 6 bft. Dit betekent hoge golven met flinke koppen en opspattend schuim Nu zijn we allemaal goed getraind dus dit gaat wel goedkomen.
We rijden rustig Bergen op Zoom uit en pakken eerst een lusje van de El Toro tijdrit, vervolgens bij Boerke Bogers berg op. En daar kwamen de eerste haantjes al naar voren, Joop, Rob en Maickel konden het niet laten om toch even naar boven te sprinten. Zo werd het even onrustig in de groep maar na een hergroepering konden we de weg vervolgen.
We gaan verder richting de Wouwse Hil en maken een rondje rond de Wouwse plantage. De snelheid gaat ondanks de wind toch omhoog en schommelt tussen de 32 en 34km/h. Soms wordt er na een overname versneld en schiet de snelheid verder omhoog, voor vele van ons zit je dan aan de max en is het belangrijk dat je in de juiste positie zit. Als het niet lukt om het wiel te houden vlieg je eraf en kom je nog meer in de wind te zitten en kost het veel energie om weer aan te sluiten. Vooral Bart had het zwaar om aan te sluiten, maar met behulp van een extra duwtje ging het telkens net goed.
Er was veel onrust in de groep, sommige wilde meer en harder, die hadden nog wat goed te maken met de week ervoor en andere waren aan het ploeteren. De El Toro Waaier, een langgerekte sliert met veel gaten, kwam ook af en toe om de hoek kijken. Door al deze inspanningen kregen we het toch wel warm en was het tijd voor een korte stop, jasjes gingen uit en we konden door. Het gas ging weer open en de El Toro trein kon door totdat er iets begon te kraken, jammer genoeg was het de knie van Bart. Hij besloot het zekere voor het onzekere te nemen en gooide de handdoek in de ring. Vlak voor de de Bathse brug sloeg hij rechtsaf en fietste rustig naar huis. Hij zou later weer aansluiten bij de finale in Kevin zijn Tuin.
Door het wegvallen van Bart begonnen er toch een aantal andere leden te piepen, en nu ? Ja gewoon doorgaan met waar we al mee bezig waren, lekker stoempen tegen de wind in. Meer wind betekent ook een grotere zuurstof opname via de neus en dus meer kracht in de benen. Wanneer het wind mee was konden we even uitrusten, o nee toch niet. Op een gegeven moment konden we achter de fiets van Maickel allemaal kleine wolkjes zien, hij was door de geluidsbarrière gegaan. En toen kwam de Oesterdam.
Het maakt niet uit, Oesterdam uit of thuis is altijd lastig. De eerste vraag was, heeft het zin om voor een strava segment te gaan? Was de wind zuid genoeg om over de gehele dam wind mee te hebben. Dit was niet het geval dus we konden gewoon rustig door fietsen. Maar er zat nog steeds iets in de lucht, een bepaalde onrust, haantjes gedrag, goeie goesting, paniek, angst, geiligheid wat het was ik weet het niet maar de snelheid ging omhoog. Voor Sebas was het heel simpel, hij wilde zijn nieuwe fiets testen, een echte aero bike met van die hoge velgen. In het begin was het nog wind mee en de snelheid van 55km/h was makkelijk vol te houden, en toen kregen we steeds meer wind op kop. En daar was hij weer, een echte El Toro waaier. De groep brak in 3 stukken !
In de kopgroep zaten Sebas en Maickel, daarachter Michel, Joop en Leo en daarachter Bou met in zijn wiel de rest. Iedereen was aan het afzien en dit zelfs tot braakneigingen toe aldus de woorden van Fons. Bou hield een mooi constant tempo aan en bracht de rest terug naar voren en toen zag Rob zijn kans. Een gevalletje erop en erover, hij sprong naar de groep van Michel en stootte door naar de kopgroep. Joop had nog net genoeg kracht om bij hem in het wiel te kruipen en zo werd de kopgroep groter en groter. We waren bijna aan het einde van de dam maar de wind was nog steeds vol op kop dus er moest nog gewerkt worden. Rob had zoveel krachten verbruikt dat hij aan het einde toch nog moest lossen. Uiteindelijk gingen Maickel, Sebas en Joop gezamenlijk hand in hand over de denkbeeldige finish. De koek was nu echt op, of toch niet ?
Michel liet ons nog even de mooie plaatsen in Tholen zien en wilde op de Thoolse brug nog 1 keer pieken, er zat bij hem nog steeds iets dwars. En als iets dwars zit moet je het recht zetten dan kan alles zijn natuurlijke weg vervolgen. Bou was het er niet mee eens en wilde een grotere piek op de Thoolse brug en sprintte vol achter Michel aan. En zo werd een geplande social ride, mede door de weersomstandigheden, een rit vol chaos en haantjes gedrag. Gelukkig moest de echte finale bij Kevin in zijn tuin nog komen.
Kevin had heel zijn tuin overdekt zodat we allemaal droog en op 1.5mtr afstand een biertje konden nuttigen. Maar eerst kreeg hij van Rob nog een cadeau overhandigd namens de club. Joyce zorgde voor een lekker broodje hamburger van Strandhuys kwaliteit en die vonden gretig aftrek. Bart en Tom sloten ook nog aan en zo waren we bijna compleet. Er volgde nog wat meer biertjes en de verhalen en discussies namen toe. Ook het volume werd schijnbaar steeds harder en hier moet Lisette nog een beetje aan wennen, wat een lawaai. En toen kwam Kevin ineens met de boodschap, het is tijd om te stoppen……… het werd stil. Hij had nog een feestje gepland en om die nou echt in elkaar over te laten lopen was geen goed idee. Kevin en Joyce bedankt en het was weer heel gezellig !
Sommige mensen hebben er nooit genoeg van , en zo besloten Joop, Lisette en Boudewijn nog even bij het Strandhuys te gaan kijken. Even lekker bijkletsen en vragen of ze al klaar zijn voor onze komst. En ja hoor geen enkel probleem, we moeten alleen wel met zijn alle gaan samenwonen. Dan vallen we onder 1 gezin en mogen samen aan 1 tafel zitten. We gaan hier wel aan uitkomen! Komende zondag eindelijk weer een normale rit met om 9uur vertrek bij het Strandhuys !
Iedereen bedankt voor de gezelligheid !
Xxx
Joop
