Misschien ken je de Nederlandse dramaserie ‘’de 12 van Oldenheim’’, waarin in iedere aflevering een inwoner van dat dorpje geheimzinnig verdwijnt of gewoon er niet meer is. Bij de Eltoro’s is het niet anders. Het programma idee was om op 10 mei de Klimclassic te rijden vanuit Maastricht. Initiatiefnemers Rob en Kevin konden niet mee op 12 mei naar de Waalse Pijl omdat Rob niet mee wilde???? en Kevin zijn kampioenswedstrijd moest spelen. Edwin wilde ook graag mee omdat Laura op 12 mei jarig is. En als er dan toch gefietst gaat worden, werkt dat als een rode lap op de andere Toro’s en wilde Joop, Boudewijn, Leo, Tom en Maikel ook wel mee. Gezellie, bijna heel de Eltoro wielerclub. De herinneringen kwamen al snel weer boven van die prachtige dag 2 jaar geleden. Een verzorgde wielerdag startend vanuit de camping waar Bart en Dian kampeerde met de vw-camper. De val partij van Kevin en Edwin, het nieuwe achterwiel van Edwin, die hele steile helling, maar vooral de genoten kilometers. En na afloop uit eten met Bart en Dian ter ere van Bart zijn vijftigste verjaardag en slapen in gehuurde caravans.
Op mysterieuze wijze verdween plotseling Rob uit de startlijst. Daarna verdwenen Tom en Kevin (reden met ‘’de band’’ mee). Maar ook de Klimclassic zelf verdween de dag ervoor. Wat begon als een dagje Waalse Pijl, eindigde met een dagje fietsen in het Limburgse land met een uitstapje naar de Eifel (Duitsland). Van de partij waren Boudewijn, Leo, Joop, Maikel en Edwin.
Onze halve Limbo was er al. Joop reed met Leo mee, Maikel me Edwin. De een over Antwerpen en de andere over Eindhoven. Zoals Boudewijn al wetenschappelijk opmerkte was via Antwerpen sneller. Maar Edwin is een gevoelsmens en koos voor het Nederlandse asfalt. En inderdaad de Kangoo kwam wat later aan. Maar zeker ook gezien het Dumulinmomentje van Maikel langs de snelweg: Stresspoep.
Een warm welkom, snel omkleden en reden na 15 minuten onze hoogte kilometers tegemoet. Totaal 140km gereden met wel meer dan 2200 hoogte meters. Maar het was vooral genieten met het beste van 3 landen. Boudewijn kon zijn nieuwe versnellingsbak uitproberen, en de rest vooral genieten van het Stelvio-gevoel met wat langere klimmen dan de Thoolse brug bv. Iedereen wist ook weer zijn plaats op de berg. Sommige dingen veranderen niet zo snel. Joop en Edwin verwisselde steeds stuivertje. De berg op met Edwin voorop, de berg af kwam Joop hem weer voorbij. En reed dan meestal gelijk naar de koppositie. Bergop vind tie lastig, maar vlak en met afdalingen is hij supersterk. Met de fietsvakantie is het net zo veel stijgen als dalen dus voor ieder wat wils. Bij Boudewijn schoot nog een remkabeltje los op zijn frame, maar met behulp van Belg-mede-mens, kon de kabel gefixeerd worden. Thuis een popnageltje erin en klaar was Kees.
Om een uurtje of 3 kregen we wel honger en belandden we na een korte individuele speurtocht van Boudewijn in een Pizza-Volkan. Helemaal in Duitsland. Lekker en betaalbaar eten. De pizza’s, cola’s en gyros met friet smaakte heerlijk. Ook hebben we genoten van de wandelende plaatselijke jeugd met huifkarretjes met kratjes bier. Allemaal helemaal gemutlich.
Daarna moesten we nog een kilometertje of 50. Het eerste deel was een toeristische route met veel gegenpassierende leute. Maar aan het eind toch nog wat pittige klimmetjes. Om een uurtje of 18.00u waren we terug bij de auto, bij camping Rozenhof, Camerig 12, Vijlen. Een warm afscheid (wie lafjoe, heb genoten van je en een knuffel) reden Boudewijn met Maikel, Leo met Joop via Antwerpen terug naar het Standhuys. Edwin via Eindhoven naar Rosmalen waar nog een steigertje op het dak gezet moest worden. Hoewel veel dingen verdwenen waren van het basisidee, was het een heerlijke sportieve toeristische dag met mooie wegen. Limburg & Eifel is zo mooi.
Organisatie bedankt! Ik heb genoten!
Edwin
