Terwijl de vroege ochtendzon onze huid bekruipt en een zachte, warme wind onze ogen tot tranen prikt zoeven we de weg over. Het gladde asfalt zoemt onder onze dunnen wielen op het kraken van een paar losse steentjes na. Op deze zachte, gele morgen zien we in de verte een tiental rode hesjes staan. Tornado Tom en ik komen dichterbij en vertragen onze snelheid. De groep staat wakker te worden naast het Strandhuys en wij vergezellen hen. Een rustig geroezemoes en wat gespannen gegiechel komt ons tegemoet wanneer we ons in de groep mengen. Ik zie dat een aantal dames geen klikpedalen op hun fiets hebben, maar de meesten zijn in vol ornaat klaar voor onze ronde. Iedereen ziet eruit om door een ringetje te halen. Nadat een aantal dames zich nog snel hebben omgekleed, wat zorgen en spanningen naar elkaar zijn uitgesproken en we elkaar van top tot teen hebben bekeken neemt Opa Leo het woord. Als een ware leider richt hij zich tot ons. Op een manier zoals alleen Opa Leo dat kan legt hij ons fijntjes uit hoe het mechanisme van een fiets werkt. ‘Hier zit de voorrem en hier de achterrem. Die druk je in wanneer je wil stoppen, liever alleen de achterrem gebruiken!’ Dan lastige tactieken: ‘Wanneer je een helling op rijdt schakel je naar een lichtere versnelling. Wanneer je harder en naar beneden fietst dan schakel je weer naar een hogere versnelling, kijk zo.’ Hij prutst aan de rechterhendel van de fiets. Op dit moment schiet Joop de Grote hem te hulp. Samen brengen ze de presentatie naar een hoger level en wanneer deze een einde bereikt klapt iedereen uitbundig. Wanneer de groep eigenlijk al op de fiets wil stappen neemt Kiekje-Conny snel het woord en vermaand ons tot poseren voor een net niet goed opgehangen banner met sponsoren waar we met z’n allen onze beste pose aannemen en ze ons vastlegt op de gevoelige plaat.
Eindelijk is het zover; we springen op onze stalen rossen waarna onze trouwe leider Opa Leo ons de weg wijst (na het iets te vooruitstrevende sprintje van Sanne de Snelle die meteen werd teruggefloten). Langs het water, waar de zon als een gele bol boven uitstijgt fietsen we in een lange trein achter onze trouwe leider aan. Achter me hoor ik Joyce de Luidruchtige uitbundig kletsen met haar bijrijder, we fietsen blijkbaar nog niet snel genoeg. Maar nadat Opa Leo boodschappen doorkrijgt van de ploegleider in zijn oortje, houden we toch dit tempo aan.
We doorkruisen in een lange slinger de ruige gronden van de Plaat, waarna we ons richting Kraaienberg begeven. Ons eerste klimmetje is een feit als we rechtsaf slaan op de Vossenweg. Ik hoor steeds minder gepraat achter me, en steeds meer gehijg. Terwijl Opa Leo weer iets doorkrijgt van de ploegleider ploeteren we verder richting Woensdrecht. Op de Langeweg worden we opgeschrikt door Kiekje-Conny ondersteund door Corine de Hulpvaardige. Ik kijk achter me en zie dat Kevin de Koele de rij sluit, om te zorgen dat niemand achterblijft.
We verplaatsen ons via Hoogerheide door Calfven naar Ossendrecht. Net voorbij Restaurant Jagersrust houden we een klein stop. Iedereen kan even uithijgen en een slokje water nemen. Net als we weer op willen stappen sjezen Joop de Grote en Karlijn de Doorzetter ons voorbij. Op dat moment sprint Charlie de Genadeloze ons ook voorbij waardoor Opa Leo helemaal in de war raakt. Hij doet een poging om iedereen bij elkaar te houden door razendsnel achter het drietal aan de rijden. Wij volgen ook. Na een aantal kilometer is de groep weer herenigd en kan Opa Leo weer opgelucht ademhalen. Karlijn de Doorzetter krijgt het wat zwaarder wanneer we de Wouwse Plantage naderen. Sanne de Snelle probeert haar goede moed in te praten, maar uiteindelijk komt Joop de Grote to the rescue door haar een duwtje in de rug te geven. We naderen de Mastendreef en Opa Leo kondigt aan dat we daar op snelheid gaan rijden. Ik zie opeens Metersmakende-Michael, Bikkel-Boudewijn, Charlie de Genadeloze, Stormende-Stephanie en Manie-Madelon naderen en probeer aan te zetten om hen bij te houden. We rijden in de wielen van Tornado Tom en Kevin de Koele om nog harder te kunnen. Uiteindelijk wint … deze sprint met … en Sanne de Snelle in hun kielzog. (wie kunnen we invullen op de puntjes?)
Flink bezweet rusten we even bij het kerkhof om daarna onze weg naar het eindpunt via Heimolen voort te zetten. Bij de oversteek van de Huijbergsebaan gebeurde er iets waarvan ik tot op de dag van vandaag niet weet wat er aan de hand was. Een aantal minuten werden we tot halt geroepen. Naast Boerke Bogers hebben we een tijdje gewacht tot we de laatste loodjes konden afleggen richting het Strandhuys. We konden de tosti’s en de Kwaremondjes al ruiken.
Tijdens de laatste meters staan Kiekje-Conny en Corine de Hulpvaardige klaar om ons te ontvangen en uiteraard weer vast te leggen. We remmen af, klikken uit, gooien onze haren los en zijn blij om weer terug te zijn. Deze tocht zal ons nog lang heugen, we kijken nu al uit naar volgend jaar.
[divider]
