De samenstelling op zondag is wat wisselend. De zomerstand zit er nog niet echt in. Misschien komt dat door het weer. Het is tenslotte een stuk kouder dan tijdens de lockdown van 2020 toen de zomer al in maart begon. Een redelijk vast groepje ploetert zich al wel weken door de ijzige noordenwind maar ook hier vallen noodgedwongen gaten. Joop heeft zich de laatste tijd op andere zaken dan fietsen moeten focussen en niet alleen de keuken. OK, die ook maar nu is hij (bijna) af en kan hij volgende week zijn verjaardagsbeloftebiertje inlossen.
Mooi 
Mooier 
Mooist
Edje zit in Friesland bij een bord Groningen, Kevin zit met Rob en Fons in Limburg (best een beetje jaloers), Sebas doet iets met de bandfietsclub en Tom fietst (bijna) solo. Dus: Leo, Maickel, Lisette en ik stonden om 9 uur bij SH om maar weer eens naar het noorden te gaan en dus de tweede helft de wind mee te hebben. CEO Leo wist een rondje (hoe kan het ook anders). We begonnen met 5 en het zou wel 8 graden Celcius worden dus de winterkleding kwam van pas. Gelukkig was het droog; de zon kwam zelfs tegen de middag even kijken.
Ok, op pad. Heimolen, StayOk, Klutsdorp, Steenbergen, Dinteloord richting Willemstad. Wind op kop. Het was (maar) windkracht 4 maar een beetje tempo houden vroeg toch best veel van het dappere kleine clubje. Schuilen en kop afgeven is in een grotere groep toch wel een beetje eenvoudiger. Torooooos! Hergroeperen! Het eerste emotionele moment kwam bij de brug over de Volkeraksluizen. Afgesloten! Werkzaamheden! Volgens de man met het oranje hesje waren ze echt aan het werk. Plan B dus. Leo had zich er zo op verheugd. Maar Leo zou CEO niet zijn als geen andere route wist. Nog ff zijwind/wind tegen en dan windje in de rug. Dan kan het gas er op. Toch? Ja even. Het tweede emotionele moment diende zich aan. Het ging toch iets te hard. Deel 1 van de route had alle krachten opgesoupeerd. Duwtjes in de rug mochten niet baten. De hele groep voelde de emotie en van het inmiddels doorgebroken zonnetje genietend togen we met de wind in de rug, op praattempo terug naar huis. Genieten! Naar NPU dan maar? Hmm, wordt laat. Chocomelletje bij SH dan maar? Hmmm, geen zin in. Speciaal bietje bij mij in de tuin zou kunnen als ik dat vrijdag niet had opgemaakt. Maickel biedt uitkomst. Hij heeft genoeg en de keuze is reuze. Na ongeveer 95 km gefietst te hebben hebben we bij Maickel in de tuin lekkere bieren gedronken, lekkere hapjes gegeten en konden we ook de hond nog vermaken. De beste manier om alle vermoeienissen te vergeten. Mickey, bedankt!
