Zondag 10 januari 2016, precies een week na de nieuwjaarsrit op de racefiets die zo perfect afgesloten werd met bier, erwtensoep en pannenkoeken bij onze CEO, Rob en de CEO van onze CEO, Conny. Ondanks dat we redelijk ons best hebben gedaan was er nog voldoende bier over en kon van het statiegeld ook nog wel wat worden aangeschaft dus het plan van Rob was duidelijk; bier en frikadellen na afloop van de rit, alweer in huize Halter. Wat gaan we doen dan? MTB? Race? Om zoveel mogelijk mensen mee te krijgen moet je op de racefiets maar eigenlijk willen we liever op de MTB het bos in. Dit probleem was net zo snel opgelost als het ontstond. @win ging schaatsen en daarna feesten bij zijn schoonmoeder, Kevin ging sowieso niet fietsen maar wilde wel meedoen met bier en frikadellen. Bart heeft geen MTB maar Joop heeft Anja aan Bart geknoopt om samen een rondje op de racefiets te gaan en dan aan te sluiten bij Rob. Sjel komt net als vorige week na het fietsen met de Markies en Jopie…ja waar was Jopie Halter eigenlijk? Afijn, dat horen we nog wel. MTB it is!
Om ongeveer half 10, nadat Rob zijn band van voldoende lucht had voorzien, vertrokken we van Fireplace via de bekende route naar boerderij Hildernisse. Lekker infietsen over bekend terrein dus niks aan de hand zou je denken. Het had de afgelopen week echter veel geregend en de sporen tussen het gras waren blijkbaar best glad, in ieder geval zo glad dat Rob onderuit gleed en Joop, die natuurlijk te weinig afstand had, hem netjes volgde zodat er al snel twee man op de grond lagen. Leo, Maickel en ikzelf konden nog net overeind blijven na de noodzakelijke noodstop en Constant was ver genoeg vooruit om niets in de gaten te hebben. Weer gegroepeerd gingen we verder, achter Constant aan die op verzoek van de CEO een route had verzonnen die we rustig moesten gaan rijden. Zo gezegd, zo gedaan. In een tempo dat voor iedereen voldoende gelegenheid tot praten gaf, fietste de El Toro Cycling Club door een behoorlijk nat bos met veel modder en plassen.
Na een kleine anderhalf uur door het bos crossen, waren we bij de Nootjesberg die natuurlijk van alle kanten genomen moest worden. Constant reed bij de eerste beklimming voorop en dook meteen in zijn persoonlijke afdaling naar beneden. Ik zat vlak achter hem maar heb al eens bovenaan die diepte staan twijfelen en toen besloten dat toch maar niet te doen. Ik hield dus wat links aan en zag Maickel achter Constant aan gaan. Tenminste, dat was zijn plan tot hij de afgrond zag. Remmen! Toch maar niet. Constant is bij de ETCC voor zover ik weet de enige die zich daar naar beneden stort dus misschien moeten we dat gat maar de ConstantCoppensSpelonk noemen of zo. Dat afdalen ook voor Constant niet zonder risico is werd even later duidelijk, ik denk nadat iedereen de tweede keer omhoog was geweest. Een mooie, best steile maar erg hobbelige afdaling werd door Constant zo hard genomen dat hij zelf ging twijfelen. (Niet doen!) Hoe het precies ging weet hij zelf ook niet maar resultaat was wel dat hij hard onderuit ging en zijn knie blesseerde. Hij bleef hier de rest van de rit last van houden maar kon gelukkig wel verder.
Het deel dat volgde werd regelmatig door Rob geleid. Hij had besloten dat hij voldoende energie over had om het tempo te verhogen en deed dat dan ook. Het ging een stuk harder dan in het begin van de rit en er vielen zelfs gaten achter hem. Maickel zou later bij Rob aan tafel onder het genot van een glas melk (jaja) vertellen dat hij helemaal stuk was en in zijn hijggrens zat. Maar…. Je moet niet alles geloven wat melkdrinkers zeggen ;-).
In zijn enthousiasme besloot Rob ook door de meeste plassen heen te rijden in plaats van er langs of via de zijkant. Dat is leuk en het gaat in principe ook sneller dan om de plas heen rijden. Je weet alleen nooit helemaal zeker hoe diep een plas is. Als je dat echt wilt weten moet je meten en dat doe je het best stilstaand. Rob besloot dan ook om in een echt grote plas te gaan liggen. Joop, die er weer eens te dicht achter zat kon er niet meer om heen en moest afstappen om zo de diepte van de plas met zijn been te kunnen meten. H
oe diep ie uiteindelijk was hebben we nooit gehoord maar diep genoeg, blijkbaar.
In straf tempo werd de reis vervolgens voortgezet naar huize Halter waar we tegen 12 uur aankwamen. Nadat schoenen en zand buiten waren gelaten mochten we van Conny naar binnen, waar zoals gezegd bier (hoewel een aantal met koffie begon en iemand zelfs met melk) en broodjes frikadel op ons wachtte. Kevin, Sjel en Bart sloten één voor één aan en het werd een gezellige voortzetting van de week ervoor. De frikadellen (speciaal) waren super en dat geldt natuurlijk ook voor de gastvrijheid en de hele verzorging. Rob en Conny bedankt! Volgende week gaan we weer normaal doen en drinken we gewoon bij Strandhuis of Stayokay onze Tripels en Dubbels.
