Voor we het verslag starten nogmaals een felicitatie namens alle El Toro’s voor onze Maickel, die afgelopen maandag maar liefst 50 kaarsjes mocht uitblazen! Van harte gefeliciteerd Mike en we hopen dat je een mooie dag hebt gehad. Uiteraard hebben we Mike al met verschillende videoboodschappen verrast, de kersverse Abraham wilde de onderstaande van Ed absoluut in het verslag….en die is ook echt niet te overtreffen ook, hilarisch!
Eindelijk was het dan zover tweede Paasdag de doorstart van de ETCC, zo rond een uurtje of 8 kwamen de eerste felicitaties voor Maickel die deze dag 50 jaar werd binnen over de app en daarmee ook de eerste afmeldingen, Joop geen zin, Kevin/Tom tweede prio paasontbijt, Edwin nog niet klaar voor het grote werk en Sebas weekendje weg. Bleven over Leo, Lisette, Boudewijn en Maickel waarbij Bou op het laatste moment nog een check gedaan had via de app wie dan wel meegingen daar het tegenwoordig ook zomaar kan zijn dat er ineens niemand meer gaat, leden waar is de tijd gebleven dat afmelden nog geen optie was behoudens calamiteiten.
Nadat dat het viertal zich verzameld had op de boulevard vertrokken ze op de koudste tweede paasdag in decennia richting het noorden om de wind en regen in het begin van de rit tegen te hebben nu ze nog fit en warm waren. Het eerste doel was om via de Tholen de oesterdam te slechten waarbij Bou al vrij snel de koppositie innam en de overige leden het wel best vonden en in zijn de kielzog beschutting tegen de regen en wind vonden. Al vrij snel in de buurt van Halsteren werd duidelijk dat het opstarten bij Lisette niet echt wilde vlotten onder aanvoering van het straffe tempo van Bou bij wie voorspel tijdens het fietsen niet in zijn woordenboek voorkomt gelijk de beuk in erin zullen we maar zeggen. Tijd voor Lisette om haar vrouwelijke charmes maar eens in de strijd te gooien, ‘hey jongens gaan jullie maar verder ik fiets wel alleen’ werkt altijd waarbij eenieder dan roept nee joh je fietst gewoon mee we passen ons wel aan. Volgens mij veel effectiever dan tandje, tandje, tandje alhoewel ik betwijfel of de mannelijke leden hier ook op deze manier mee weg zouden komen maar ja verschil moet er wezen.
Nadat Bou tot orde geroepen was verder richting Tholen waarbij het regenen gelukkig inmiddels gestopt was, eenmaal voorbij de sluizen een heerlijk windje in rug bij aanvang van de dam, waarbij Leo en Maickel voorop fietste en Bou zich verstandig bij Lisette gevoegd had om de lucht wat te klaren. Dat windje in de rug voelde dermate lekker aan dat Leo richting Maickel een balletje opgooide in de trant van ‘ de zijn wel de mooie omstandigheden voor een PR’ nou dat liet ie zich uiteraard geen tweede keer zeggen een vrijbrief van onze CEO en gaan. We reden toen zo’n 40 dat werd al snel 50 maar na de speelmans platen voorbij de bocht kwam de wind pas echter goed in de rug, 58, 59 en jawel boven de 60 km pu en nog vast kunnen houden ook, heerlijk om je op je 50 ste nog eens voor even prof te kunnen voelen. Aan het einde van dam kwam eenieder op zijn eigen tempo aangestormd en vroeg Lisette nog aan Maickel en wat denk je een PR waarop hij zei, ik weet het niet vaak denk je ik hier heel hard te zijn gegaan en dan kijk je thuis op je strava en kom je tot de conclusie dat je het weer niet gehaald hebt onverbiddelijk die oesterdam. Maar ik ga het alvast verklappen deze keer dus niet de ETCC heeft zich definitief gevestigd bij de grote namen op Strava op het traject van de moesterdamme, waarbij Lisette de top 3 van de vrouwen is binnen gedrongen en Maickel op een 12de positie staat in het overal klassement aller tijden op het traject ‘oesterdam richting de windmolens’, Bou het laatste traject ‘Oesterdam eindsprint’ de top 20 allertijden overall is binnen gedenderd en Leo al zijn PR’s heeft verpulverd.
Na de hergroepering veder richting de bathse brug en van daaruit de polder in waarbij de wind weer stevig de kop op begon te steken. Nadat Leo ons op een kasseienstrookje trakteerde waren we Lisette even kwijt welke in verte stilstond, lek nee gelukkig iets verloren Bou er naartoe voor de ondersteuning en we konden weer verder of toch niet, nee ditmaal Bou lek. Midden in de polder met een straffe ijzige wind eerst maar een beschut plekje vinden te midden van deze vijandige omstandigheden, een stroomkast in het landschap bood enige bescherming om de band te verwisselen. Leo wierp zich als ras hulpverlener direct op het achterwiel van Bou maar werd als snel vermaand om voorlopig even visueel te ondersteunen, Maickel mocht het dopje vasthouden en Lisette was als een krolse kat de stroomkast aan het warm houden om maar zo min mogelijk wind te hoeven vangen tijdens het stilstaan waarbij opgemerkt moet worden dat het echt heel erg koud was. Na een klein kwartiertje eindelijk de band van Bou gewisseld pakt Leo zijn fiets en ja hoor lek normaal geen probleem maar het begon zo langzamerhand echt koud te worden. Eindelijk we konden weer veder de rijksweg over richting Ossendrecht en NPU met soep en bier lonkte aan de horizon maar nee net voor Ossendrecht Leo wederom lek met ditmaal gelukkig wel een beschut plekje wel binnen handbereik maar wat was dat nou bloesem van de bomen nee het begon te sneeuwen.
Eindelijk aangekomen bij NPU weliswaar een uur later dan gepland maar ons welverdiende soepje en biertje kwam eraan. Bij binnenkomst wist het gehele personeel dat Maickel die dag 50 geworden was dankzij Lonneke zijn vrouw die iedereen maar even op de hoogte had gebracht van de heugelijke feit terwijl Maickel dit het liefst in zijn eentje had willen vieren middels een winterslaap van een maand of drie. In een later stadium bleek dat Lonneke ook nog een oproep geplaatst had op fb aan eenieder een videoboodschap in te spreken voor de jarige waarbij de videoboodschap van onze Ed wel heel erg hilarisch was, alle leden die hiervoor de moeite genomen hebben nogmaals dank. Na de overheerlijke soep en kwaremont bok genuttigd te hebben konden we koers richting huis zetten met in het vooruitzicht een heerlijke warme douche.
Al met een rit die ondanks de mindere weersomstandigheden toch weer erg leuk was.
Maickel.
