Het pinksterweekend, ieder jaar weer een lang weekend met meestal goed weer (dus niet altijd). Ook ieder jaar weer de nieuwe discussie, welke dag gaan we fietsen: eerste of tweede pinksterdag? Kevin, Sebas en ik (Kas) melden zich al snel aan voor beide dagen, daarmee was de kogel door de kerk, we gaan er een 2 daagse van maken en iedereen is welkom om aan te sluiten. Aangezien het lange pinksterweekend ook uit een zaterdag bestaat besloot Rob samen met onze vaste verkering Angry Fonsy, die tevens ook zijn zwager is, op de 0ste pinksterdag een rit te maken. Het goede voorbeeld van Rob en Fons werd gevolgd door: Leo, Boudewijn en Michel, waardoor er een ware El Toro 3 daagse is ontstaan.
Op de tweede dag van het weekend (1ste pinksterdag), bleven de aanmeldingen hangen bij de 3 30ers uit het peleton, Kevin, Sebas en ik. Hierdoor ontstond er een 30+ rit, waarbij de hele rit te relativeren was naar 30. Zo stonden Kevin en ik met meer dan 30% tegenzin, meer dan 30 minuten te wachten om te verstrekken. Na het vertrek bleef Sebas continu meer dan 30 meter achter ons rijden, om vervolgens binnen 30 minuten terug thuis te zijn. Waardoor we uiteindelijk nogmaals 30 minuten later echt vertrokken waren, waardoor we meer dan 30% van de groep kwijt waren. Doordat de orginele route onderbroken werd, besloten wij een ander (fiets)pad te kiezen. In plaats van over de oesterdam, reden wij richting Oudenbosch met een heerlijk tempo van ongeveer 30km/u.
Na een minuut of 30 kwamen wij bij Oud Gastel, waarbij we stil stonde bij een van de 30 stoplichten (zoveel zijn er niet, maar zo voelde het wel). Bij het stoplicht werden wij overvallen door een groep van meer dan 30 renners, die stuk voor stuk 30 gevaarlijke kapriolen uithaalde. Kevin en ik stomverbaasd hoe het krijspunt afgesneden werd, duwen, trekken en springend over vluchtheuvels. Wij waren er snel over eens, deze groep gaan wij heel snel 30 meter voorsprong geven.
Nadat wij de groep voor ons hadden gelaten wilden wij om Roosendaal heen terug naar ‘t Strandhuys, helaas wisten wij beide de weg niet al te best en werden er nieuw weggetje ondekt. Echter was dit geen mooie weg, tussen de distributiecentra en langs de A17 Borchwerf op, hoogte puntjes waren 2 flink steile viaducten die voor de nodige uitdaging zorgde. Tijd om onszelf een weg door Roosendaal te banen en het ritje te voltooien, zoekende naar de juiste wegen in Roosendaal hebben we de stad van noord-oost naar zuid-west doorkruist. Nu snel naar Bergen op Zoom en tijdens de terugweg klaarde het weer flink op. Daarmee besloten wij een welverdiend biertje te drinken en werden wij nog verrast door een oude Toro: Tom schoof nog even aan. De tegenzin en tegenslagen van de rit waren snel vergeten en de biertjes smaakte heerlijk!
2de pinksterdag was de Toro groep wel het grootst, de ene na de ander goedenmorgen werd gemeld in de app en het beloofde een mooie rit te worden. De temperatuur was redelijk aangenaam en het was (nog) droog. Joop en Edwin hadden zich al afgemeld wegens een weekendje weg, dit werd gedaan via een foto waarbij beide een shirt van de Alpe d’Huez. Leo was ook een weekendje weg en de overige 8 Toro’s waren aanwezig inclusief gast rijder Pim (uit de band).
Kevin en ik opperde de route die wij 1ste pinksterdag wilde rijden te gaan volgen en zo vertrokken wij iets na 09:00. Ditmaal was Sebas er als de pinken bij, hij had bijgeslapen en was niet meer “moe” zoals het beschreef. Met 9 man richting Tholen om met de wind mee over de oesterdam te vliegen, althans dat was de gedachte. Het aangename en droge weer, bleek toch niet zo aangenaam en droog. De wind was ons over de dam wel goed gezind maar we begonnen droog en kwamen zeiknat van de oesterdam af. Niemand was echt voorbereid op regen, maar was niet koud en daarmee konden wij snel opdrogen.
Oesterdam af werd de weg vervolgt over de Bathsebrug en richting Zandvliet, wat een slecht fietspad loopt er toch van Ossendrecht naar Zandvliet, het was dus opletten geblazen. Iedereen heeft het overleefd en bijna helemaal opgedroogd reden we via Putte richting Huijbergen. Waarna we in Huijbergen een keer rechts en linkse, en dit trucje nogmaals deden, hierdoor hadden we een mooi blokje side seeing gehad in Huijbergen zelf en was het tijd om opgedroogd terug te keren naar ons thuishonk.
Hier dachten de weergoden anders over, wij kregen nogmaals een bui over ons heen maar dat maakte ons onthaal bij ’t Strandhuys niet minder warm. Een gereserveerde tafel en plastic zakken voor over de stoelen stonden klaar. Rob, Sebas en Michel reden bij aankomst gelijk door, waardoor de overgebleven 6 zich genoodzaakt voelde ook hun biertjes op te drinken. Na het 3de rondje begon de gesprekken ook vlot te trekken, nadat we erover eens waren: na meer dan 3 biertjes ben ik niets meer waard in de middag werd er lachend een 4de rondje besteld. Waarna de gesprekken een bijzondere draai kregen naar pikante/ongewenste foto’s en de discussie eindigde over aantrekkingskracht tot zowel vrouwelijke als mannelijke lichaamsdelen. Daarna was het tijd om de drie daagse af te sluiten.
