Vorige week zondag heeft de ETCC niet gefietst. We waren immers met zijn tienen onderweg van Brianҫon terug naar Bergen op Zoom na 3 dagen in de Alpen te hebben gefietst en gesocialised (verslag volgt door Kevin). De vraag was natuurlijk wie gaan er mee (10 lukt vast niet) en wat gaan we doen (de Galibier heeft in Nederland geen broertje). Een rondje WhatsAppen leverde onder andere werk en strand als redenen voor afwezigheid op en een bekend groepje bleef over; Joop, Leo, Maickel en ik.
Om 0900 stonden we bij het Strandhuys, al 20 graden Celsius met een bijna wolkenloze hemel en de verwachting dat dat zo zou blijven met een oplopende temperatuur tot een graadje of 30. De koelte proberen op te zoeken dan maar. Het werd een rondje over het eiland Tholen waarbij zoveel mogelijk langs het water werd gereden. Leo was zoals zo vaak, ons kompas. Joop kon zich maar moeilijk motiveren en alleen het lidmaatschap van de zogenaamde vaste, harde kern heeft hem over de streep getrokken. Maakt niet uit. Hij was er. Vanwege de motivatie en de temperatuur besloten we om zo langzaam mogelijk als we prettig vonden te gaan rijden. Dat is het eerste stuk nog gelukt ook. Ik weet niet meer precies wanneer
het gas erop ging maar we gingen wel steeds harder waarbij iedereen overigens netjes kopwerk deed.
Maickel zorgde nog voor een pauze door in een kram te rijden. Hij heeft voor de vakantie zijn onkwetsbare 4-seasons Conti’s ingeruild voor de Grand Prix II maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat deze kram zomaar door een motorband zou kunnen gaan en dus waarschijnlijk ook wel van de Quattro Stagione had gewonnen. Het blijkt trouwens best moeilijk te zijn om met weinig oefening een band op te pompen want zelfs met twee capsules was het resultaat nog niet helemaal perfect. Gelukkig wel goed genoeg om weer verder te gaan.
Met gezwinde spoed gingen we weer verder, af en toe over een dijkje wandelend omdat langs het water rijden even niet meer kon. Via de bekende Oesterdam gingen richting het Strandhuys om het verloren gegane vocht aan te vullen. Maickel kon niet mee doen vanwege strandverplichtingen en dus besloten de drie overgebleven musketiers om dan maar drie in plaats van twee Kwaremonts te nemen; het was tenslotte Vaderdag en in de schaduw op het terras was het prima uit te houden. Lekker ritje; als vanouds 🙂
