Zondag 15 maart. Het zijn enge tijden. De wereld is in de ban van een onzichtbare vijand, die al veel slachtoffers heeft gemaakt. Het heeft zelfs invloed op de Torro’s, er werden geen handen geschud toen we elkaar deze winderige zondag troffen bij het Strandhuys.
Toen ik kwam aanrijden stonden 9 Torro’s te wachten om te vlammen. Leo, Joop, Bou, Maickel, Kevin, Lisette, gastrijder Rob, gastrijder Sebas en gastrijder Kas. Met mij erbij een mooi even aantal. Iets over negen vertrokken we voor een heroïsche tocht. Benen warmspinnen op de Vossenberg. Lekker, totdat ik een nare tik hoorde en een ‘AU’ . Kas was met zijn hand tegen het stuur van een tegemoetkomende renner gekomen, met als resultaat een loshangend stukje vel. Dokter Leo werd ter plaatse geroepen, keek er even naar en er werd rechtsomkeer koers gezet naar de Achillesstraat. Kevin had nog wel een pleistertje, die vakkundig door Leo werd opgeplakt. Kusje erop voor de schrik en we konden door.
Bij het opdraaien van de Oude Zeeuwseweg zat ik met Sebas op kop. We hebben een aantal dagen eerder een retourtje Breda op de fiets gedaan, dus wind op kop waren we gewend. Na een kilometer of 10 was het tijd om het kopwerk over te dragen, en daar kwam het beest van de Mortirolo. Bou bewees maar dat een man cave de sleutel tot een goede vorm is. Hij heeft zo ongeveer de hele rit tegen de wind in gebeukt, waarvoor dikke chapeau!
Toen we de brug bij Wemeldinge opreden, was dit voor Sebas een mooi moment die explosieve hammen eens te gebruiken. Het tempo lag hoog en resulteerde in een verbrokkeling van het peloton. Leo, Lisette, Kas en ik hadden elkaar gevonden. Rob reed met Bou en Joop. Sebas was met Maickel, Kevin en een tot dan toe onbekende renner ervandoor. We sloegen linksaf en toen gebeurde het.
WAAAAAAAIERS
Dit ging niet zo goed. We hergroepeerden redelijk rap, maar daarna ging het mis. Bou reed op kop, wind rechts van voor. Daar schuin achter Maickel (goed). Daarachter Joop (goed). Daarachter Kas (goed). En de rest zat op het lint (fout). Kunst van het waaierrijden is dan een tweede waaier opzetten. Ik besloot achter Bou te rijden, wind vol in de mik. Lisette had snel door dat als ze in mijn wiel zou komen, ze lekker uit de wind zat. En dan had je een mooie tweede waaier gehad. En eventueel had er nog een derde kunnen worden gemaakt. Dus een oproep voor de volgende keer, voel je je sterk, zet een nieuwe waaier op. Het mooiste zou zijn als we ook nog rouleren, maar dat is wel lastig op een smal paadje. Hier een filmpje ter inspiratie:
Goed, weer wat geleerd op de zaterdag. Na dit spectaculaire schouwspel sloegen we linksaf en hadden we lekker wind in de rug en de zij. We reden door Waarde naar Rilland. Bathsebrug over en linksaf naar Non plus ultra. Nog even de Rijzendeweg op met nog steeds die onbekende meefietser. Bleek later dat het Patrick Tolhoek was! Leuk om iemand in ons peloton te hebben die gewoon tweemaal de Tour de France heeft gereden en Nederlands kampioen mountainbiken is geworden.
Na een leuke selfie op de Antwerpsestraatweg reden een aantal Torro’s naar huis, en een aantal naar het Strandhuys. Later op de dag werden alle horecagelegenheden gesloten tot 6 april, dus dat was het laatste trippeltje in lange tijd!
We gaan onzekere tijden tegemoet Torro’s. Let goed op jezelf en je naasten. Hopelijk kunnen we gewoon lekker met de groep blijven fietsen!
Goed weekend en we zien elkaar snel!
Kusjes,
Tom
