Dit weekend was de Toro rit niet op zondag, maar op zaterdag. Hoofdoorzaak is dat we zaterdagavond een knalfeest konden verwachten, met als gevolg dat iedereen zondagochtend met een kater Formule 1 kon kijken. Althans, volgens Joop.
Joop wordt a.s. vrijdag 50 jaar (zou je niet zeggen), en heeft na verschillende berekeningen geconcludeerd dat toch écht zaterdagavond een verrassingsfeest voor hem wordt georganiseerd. Hij heeft het er al weken lang over. Bij de andere Toro’s werkt dit wel goed op de lachspieren, aangezien het feestje zondagmiddag plaatsvindt (overigens een groot succes)!
Maargoed, zaterdagochtend 09:00 verzamelden Joop, Rob, Kevin en Tom bij het Strandhuys voor een appeltaartwaardige rit (160km). Maickel moest van vrouwlief naar de Maagd om naar een opvoering van zijn kroost te kijken, Voor Bou is zaterdag familiedag, Constant zat gekluisterd aan de wc, Leo was zelf een giga rit aan het rijden en @ zal vast ergens steigers aan het bouwen zijn.
We vertrokken en op instructies van Rob reden we richting de Oesterdam. Eerst even een nat pak halen bij de Kraaijberg. Op de Oesterdam constateerden we al dat het een heel rare wind is. We konden niet bepalen waar hij nou precies vandaan kwam. Na de Oesterdam reden we over de Philipsdam Bruinisse binnen. Er werd unaniem besloten de dijkroute te nemen in plaats van langs de N-weg te rijden, wat resulteerde in extra kilometers. Na ongeveer 60 kilometer gaven de gebroeders Bogers de kop af aan Rob en Joop. Kevin en ondergetekende hebben echt genoten van hoe slecht Joop en Rob naast elkaar kunnen fietsen. Zij brengen het begrip ‘wieltje drukken’ naar een heel nieuw niveau. Dan reed Rob weer een halve fietslengte voor Joop, dan reed Joop weer een flink stuk voor Rob. Het was vermakelijk. Na een kwartier had Joop er genoeg van en gaf de kop over. Vanaf dat moment werd de groep aangevoerd door een van de Bogers telgen.
We reden Zierikzee in, over de dijk (en ontwijken van Oesterschelpen) en vervolgens kwamen we uit op de Oosterscheldekering. Dit blijft toch altijd wel een gaaf moment, om over dit Deltawerk te rijden. Nog steeds hadden we voor ons gevoel wind tegen, maar het tempo kwam nauwelijks onder de 31.
Na het afrijden van de Oosterscheldekering roken we het appelgebak van Jacomien al. Dat was weer smullen geblazen. Na een klein halfuurtje vertrokken we voor de laatste 65 kilometer, of toch niet? Rob zijn achterwiel was gedurende het appeltaart eten leeggelopen. Snel bandje verwisselen, en we konden weer door. De laatste uren was voor Rob overleven, vechtend tegen de kramp. Chapeau dat hij het ondanks het ongemak goed volhield. Kevin was een beetje de bewaker van Rob, Joop nestelde zich in positie twee en ik op kop. Dat was een beetje het beeld van de laatste uren. We reden in een lekker tempo de bekende route Wilhelminadorp, Kattendijke, Wemeldinge, Yerseke, Krabbendijke en vervolgens langs Rilland terug naar het Strandhuys.
Met dik 170 kilometer op de teller is het met recht een mooie fietsdag te noemen. Lekker zonnetje, redelijk wat wind, mooie ronde en goed gezelschap. Na afloop sloot de rest van het gezin Halter gezellig aan bij het Strandhuys. Na de nodige Kwaremontjes werd gang gezet naar opa Leo, waar wij nog een mooie presentatie over de naderende fietsvakantie kregen. Nogmaals dank voor de gastvrijheid!
Goed, ik hoop nog vaak dit soort ritten met de Toro’s te rijden. De vorm begint bij iedereen te komen, dus dat beloofd wat voor de fietsvakantie.
Tot zondag!
Tom
