Dit keer aan mij , de “echte” El Torro, de eer om een verslag van deze rit te schrijven. Op zich vrij logisch want het heet natuurlijk niet voor niks de El torro classic! Zoals iedereen in mijn omgeving weet ben ik wel een goede prater maar geen schrijver, maar ik doe mijn best…..
In de vroege ochtend van zaterdag 18 juli begint een klein clubje van 10 stieren aan deze verkenningstocht. De echte classis zal namelijk plaatsvinden op 16 augustus a.s. en deze datum valt helaas binnen diverse vakanties van de leden van de club.
Het begin is goed met een lekker bakkie koffie met natuurlijk een Zeeuwse bolus. Druppelsgewijs vallen de mannen op de klep met een paar laatkomers die tegen de klok van 9 binnen komen en de bolus snel achter hun kiezen moeten stoppen om toch op tijd te kunnen vertrekken.
Buiten in de stralende zon een leuke groepsfoto gemaakt en Conny geeft het startschot. Boudewijn en ik nemen de leiding om de mannen de Plaat af te begeleiden richting het Zeeuwse landschap.
Nog maar bij de Bergse bossen aangekomen komen we een renner tegen zonder helm. De altijd bezorgde Leo vindt het nodig die renner er op te wijzen dat ie geen helm op heeft en hij wordt hiervoor vriendelijk en duidelijk bedankt: Bek houden!!
Door de vele bochten in het parcours vallen er snel wat gaten in ons peloton. Ik wil natuurlijk de groep bij elkaar houden en geef een lesje bochten rijden. Deze les wordt door Leo zeer serieus genomen en bij iedere bocht klinkt het dan ook uit Leo’s mond: omkijken!
We rijden verder door de polders richting Vosmeer. Bart voelt een ‘constantje’ opkomen. En onder luid protest gaat toch bij iedereen de jonge heer naar buiten. Allemaal de blaas geleegd en we kunnen weer verder richting de Philipsdam. Bou trekt lekker door met Kevin, Maickel, Joop en Constant in zijn wiel. Bijna boven gekomen rijdt Bou lek. Kon ie gelijk ff rusten…..We buigen af richting Bruinisse alwaar de mosselfeesten volop in gang zijn. Enkele van ons roepen best wel trek te hebben in een lekker mossel 😉
We gaan lekker met een gangetje van 30 km per uur gemiddeld op weg naar Zierikzee. Bou vindt het wegrennen allemaal niet zo leuk meer en besluit een stukje te klunen. Fiets op de nek en een paar trappen lopen om weer op de dijk te komen. Samen met de hulp van Tom sluit hij weer aan bij de groep.
In de omgeving van Neeltje Jans (met gelukkig veel beter weer dan twee weken geleden bij de tour, maar met veel minder toeschouwers) liggen de mossels en schelpen voor het oprapen op het wegdek. Gelukkig rijdt niemand lek. Om het lot te tarten rijden we nog een schelpenweggetje op richting de deltawerken. Het groepsgevoel is sterk aanwezig als we met zijn allen Bart uit de wind houden.
Eindelijk pauze…..koffie bij Jacomien. Ze heeft weer heerlijke appeltaart gebakken met lekker een dot slagroom erop. Het vochtgehalte aangevuld met koffie en cola. Sjel kan op dat moment het socializen niet laten en kletst even bij met Jacomien. De eerste 100 km hebben we met gemak gehaald en we kunnen met lekker gevulde magen aan de terugrit beginnen. Bijkomend voordeel is de wind in de rug. Maar Bart heeft het na 20 km wel even gezien en last een rust momentje in door zijn ketting van zijn fiets te laten lopen.
Even later hebben de schelpen van neeltje toch zijn invloed op de band van Maickel. Tweede lekke band van de dag.
Omdat ik ook mijn stierenkracht goed wil laten zien knal ik de Bathse brug op. Wat een mazzel: bovenaan gekomen staat de brug open en kan mijn hartslag zich weer naar een normaal tempo herstellen. Eenmaal dat de brug weer dicht is roep ik dat we weer verder kunnen gaan, maar ik zie even de derde lekke band over het hoofd (van Tom)
Na nog een paar mooie Zeeuwse plaatsen te hebben aangedaan, waaronder Kruiningen, Krabbendijke en Rilland, rijden we langzaam het Brabantse land weer in. Bart heeft het gehad en de ploeg besluit om linea recta richting het zwembad, limoncello en bbq van Conny te rijden. Sjel had echter nog niet genoeg pijn in billen, ballen en benen en besluit om nog een extra lusje aan de ronde te plakken.
Joop helpt Bart het laatste stukje richting het Krabbegat en iedereen komt moe maar voldaan aan op Westerland alwaar een heerlijk verfrissend zwembad naar de mannen lonkt. Lekker geplonsd met de eltorro broeken op heuphoogte waarna een heerlijk borreltje Limoncello en Bombardino wordt ingenomen (hersteldrankjes)
De verhalen zijn natuurlijk niet van de lucht en de dames onder ons ( van de catering) krijgen er rode oortjes van. Leo laat zien hoe stijf als een plank hij is en ik doe nog eenmaal voor hoe los ik nog in de heupen ben. De kramp in de hamstrings wordt uitgelokt door wat spetter oefeningen in het zwembad te doen en dan is het aanschuiven voor een lekker bbq.
De truien van deze dag zijn als volgt verdeeld:
Bou de gele ( rijdt als eerste bij Conny de tuin in)
Leo de groene ( rijdt iedere bebouwde kom als eerste binnen)
Eltorro de stippeltjes ( rijdt als eerste de brug bij Wemeldinge op)
Rode rugnummer was voor Bart ( spreekt voor zich)
Witte trui voor Tom (de jongste renner)
Ruim 160 km hebben we gereden in een leuk tempo onder een blauwe lucht met Nederlandse witte wolkjes. Heerlijke dag gehad mede dankzij de andere stieren van de el-torro club en mijn vrouwtje en dochter die de heerlijke bbq hadden verzorgd.
