Gaan we wel of gaan we niet ?
Gelijk aan het ritme van een knipperlicht gingen de berichten heen en weer in de El Toro Whatsapp groep. Een aantal leden hadden het idee opgevat om nog 1 keer te pieken voor de fietsvakantie. Dit pieken zou in Limburg plaats gaan vinden maar er was een lichte twijfel ontstaan. Ten eerst was de vraag, gaat Edwin nu wel of niet mee ? Op het laatste moment bleek dus van wel, soms is het allemaal niet meer te volgen maar eind goed, al goed.
De volgende vraag; wat doet het weer ? Het kan vriezen, het kan dooien, regenen of onweren. Er was kans op onweer voorspelt en dat is altijd heel lokaal en dus heel lastig. Daarom werd besloten om een rondje Neeltje Jans te fietsen in plaats van de Amstel Gold Race. Volgens een aantal clubleden had dit allemaal geen zin meer en werden er alternatieven voorgesteld. Maar de echte Toro’s ; Rob, Joop, Edwin en Kevin gingen er voor, althans dat was de planning. Een 2de groep zou een dag later gaan fietsen, dit verslag komt misschien nog.
De avond voor deze monsterrit werd onze Kevin gesignaleerd in de kantine bij de voetbal. O o als dit maar goed gaat, het kan daar heel gezellig zijn. En jawel hoor, onze Kevin was vergeten zijn wekker te zetten, had ook nat gelegen en moest hoesten als een oude post paard. Kortom de echte Toro’s vertrokken om 9uur min 1 afvallige. Rondje Neeltje Jans was nog steeds het plan, in totaal 168km met koffie stop bij Jacobine.
Alle rijders zagen er tip top uit en de fietsen nog beter. De retro fiets van Edwin was volledig gerecycled. Alleen het frame was hetzelfde gebleven de rest allemaal vervangen, dit natuurlijk ook voor de fietsvakantie. Tijdens het fietsen hoorden we geen gepiep en gekraak meer, alles liep soepel.
Joop had nog even 2 nieuwe banden gestoken, het moest maar eens afgelopen zijn met het lekrijden.
Dit rit zelf verliep zeer voorspoedig, het begin richting de Zeelandbrug is inmiddels bij ons wel bekend, er stond alleen een straffe wind die alleen maar toe zou nemen. Zo veranderde de ruit formatie snel in een lint en draaide soepel door zodat iedereen aan de beurt kwam voor wat kopwerk. Op de Zeelandbrug had onze Ed er echt zin in en gooide de snelheid wat omhoog. Rob ervaarde dit niet als prettig, hij was dinsdag thuis gekomen en had elke dag al op de fiets gezeten met een paar honderd kilometer achter de kiezen. Na de Zeelandbrug linksaf en met nog meer wind op kop richt Neeltje.
Na Neeltje linksaf, het moraal ging omhoog, we hadden eindelijk wind mee en waren onderweg naar de koffie. Jacobine heeft altijd heerlijke appelgebak met slagroom met een bakje straffe koffie. Altijd heel gastvrij, tip: laat wel de stoelen staan en zet je fiets niet tegen de heg. Maar wat krieggen we noe, er is geen appelgebak ! Jacobine godsernokke, had niet op ons gerekend, maar er was wel een alternatief. Een lekkere wafel met kersen en slagroom, ook goed. Even een momentje rust, bidonnetjes vullen, plasje plegen en het gas er weer op. Nog 50km wind mee, we zijn er bijna pffffff.
Yes we zijn er, 169km met een mooi gemiddelde van 30 km/h. Geen lekke banden of andere problemen. Aangekomen bij het Strandhuys gaan we opzoek naar een lekker plaatsje in de zon. Een wel verdient biertje staat nu op de planning. We schuiven aan bij Joop (vader van Rob) en Tinie en genieten van heerlijk zonnetje en een goed gesprek. Na 1 rondje Kwaremont bier zijn we genoodzaakt over te schakelen op trippel. Kwaremont bier is door het grote succes uitverkocht. weer op.
Toro’s bedankt het was weer gezellig en een super training !
Joop
