Een pakkende inleiding voor deze rit, schrijf hem maar. Ik ben al zo een vijf minuutjes aan het bedenken hoe ik de rit kan aankondigen zonder te ingenomen te klinken over mijn eigen ritje. Sinds ik samen met Joyce woon (nu bijna zes jaar) organiseer ik namelijk elk jaar een ritje om mijn verjaardag te vieren met de Toro’s…dus je kan wel spreken van een vast onderdeel in het fietsjaar.
Er zijn ook al een paar memorabele geweest kan ik je vertellen. Wat te denken van het rondje Zeelandbrug dat Joop het asfalt kuste en thuis gebracht werd met een gebroken sleutelbeen door Corine. Ook het verhaal daarbij dat Anja aannam dat Joop weer zóveel had gedronken bij mijn verjaardagsritje, dat hij thuisgebracht moest worden is een mooie anekdote die nog meermaals voorbij komt.
Of wat te denken van een paar jaar geleden, toen we zoveel trippeltjes op hadden en daarna nog wel even dachten het zwembad op te zetten in de tuin. Dat was immers de planning als de Toro’s weg zouden zijn bij mij thuis met Joyce. Laatstgenoemde even niet blij, zwembad stond wel. Het zorgt ervoor dat er op de Achillesstraat 6 soms met angst en beven toe geleefd wordt naar mijn verjaardagsritje…maar ik kijk er ieder jaar enorm naar uit!
Vrijdag 7 juni blies ik 31 kaarsjes uit en dit jaar viel het perfect om de dag erna een mooi ritje met de Toro’s te organiseren. De helft kon, de andere helft verhinderd. Kas, Sjel, Leo en Rob op vakantie, Sebas moest verhuizen. Maickel, Joop, Bou, Lisette, Edje waren wel aanwezig, waardoor het groepje minder groot was dan andere jaren, maar zeker niet minder gezellig!
Om 09.30 verzamelden we met koffie en gebak. Mijn moeder had appelcake gemaakt en ik kreeg hem goed verkocht. Hij was trouwens ook echt wel lekker! Na een bakje koffie (of twee/drie) en een lekker stukje gebak met slagroom stapten we stipt om 10.00 op de fiets voor een mooi rondje door het Brabantse landschap. Joyce maakte de startfoto en daarna konden we inklikken in de pedalen om koers te zetten richting de Brabantse Wal!
Slalommend tussen alle wegafzettingen reden we naar BoZLust door naar de Wouwse Plantage. Ik had een El Toro Classic van 2017 een beetje vervormd, dus de grote dank naar het rondje moet uitgaan naar Rob! We gingen over bekende, maar soms ook historische paden! We vlogen met Bou en Kevin op kop door Nispen, via België, naar Schijf!
Via Schijf reden we naar Rucphen en het was goed opletten wat de navigatie zei. Hier werden we over een ‘oud’ stukje gestuurd en daardoor belandden we onverhard. Toch maar rechtsommekeer en weer terug op de goede route richting Zegge. De weersomstandigheden waren prima, maar niet zoals je mag verwachten bij een verjaardagsrit. Het was wat bewolkt, er stond veel wind en hier en daar voelden we zelfs een druppel.
We reden langs Oudenbosch (de Baseliek was in zicht) naar Zevenbergen en Klundert. Het tempo was lekker en er kon goed gekletst worden. Bou en ik nog steeds op kop…ging hartstikke goed. Af en toe dacht ik wel: ‘Wie rijdt er met ons mee?’,,, bleek het Edje te zijn. Een compleet ander zicht op zijn snelle Bianchi en wat een ratel! Hoe duurder de fiets…hoe harder de…
Er werd lekker gekletst, maar soms ook goed door getoefd. Zeker het stukje Klundert-Willemstad was wat pittig met de wind op de kop. De wind bleef ongunstig staan dus af en toe sommeerde Bou de kop om er een tandje af te doen. Toen we uiteindelijk Dinteloord door waren kwam Edje naar voren gestoven: ‘TANDJE ERAF’.
Ik vroeg aan Mike: ‘Wat?’. Onze Social Care gaf het sociale antwoord: ‘Tandje erbij, als je nog de kracht hebt om het zo te roepen mag er wel een tandje bij ook’. Bij het schrijven van dit verslag speelt nu de gedachte op dat er Karmagoden op Mike zijn afgestuurd na deze uitspraak. Want bij Steenbergen hoorden we ineens een keiharde klap….toch niet weer een valpartij?
Nee…Mike sprong van het stoepje en kletste zo zijn band lek. Met de GrandPrixs 4 seasons moet dat eigenlijk niet kunnen, maar goed. Binnenband wisselen en door zal je zeggen. Ware het niet dat het achterwiel onder geen beding uitkwam. Was het omdat Mike al een paar jaar geen bandje had moeten wisselen met zijn 4-seasons, of was er meer aan de hand? Na grondige inspectie en uiteindelijk een second opinion van Joop werd vermoed dat de achteras gebroken zou zijn. Gelukkig had Lisette een Giant Store op 300 meter gevonden, dus hup daar naar toe.
Edje had van de pech een deugd gemaakt en was snel de Poolse supermarkt in gedoken voor een blike verfrissende cola en een lekker Pools broodje. Zo stonden we rond een uur of één er een keer anders bij in Steenbergen dan bij de KMC! Op naar de Giant Store voor pechhulp.
Daar aangekomen bleek de winkel dicht, dus schakelde Maickel de hulplijn in. Lonneke werd gebeld, maar die zat bij de nagelstudio. Helaas…dan maar bellen naar de schoonouders die (toevallig) in Steenbergen wonen. Namen eerst niet op, maar na een beetje gemopper (wel gelachen hoor) namen ze gelukkig op en besloten de ideale schoonzoon Mike op te halen en thuis te brengen met de fiets.
Wat doen wij? Nou er was heel weinig voor nodig om het rondje even lekker in te korten met tien/twintig kilometer. Het was namelijk al tegen 14.00 en we wilden natuurlijk nog wel genoeg tijd hebben om lekker na te tafelen/bieren. Dus de kortste weg naar huis zeiden we. Over Moerstraten reden we weer naar de Brabantse Wal. Het kopwerk van Joop mag hierbij nog wel even uitgelicht worden, chapeau.
Uiteindelijk kwamen we na zo een kilometer of 110/115 aan bij mij thuis, waarna de zon al snel ging schijnen. Ik had voor mijn verjaardag nieuwe ‘loungestoelen’ gehad dus daar maakten Lisette en ik meteen gebruik van. Lisette ging op een geven moment wel heel erg onderuit gezakt zitten…maar dat lag aan het wegzakken van een poot in het zand!
Mike liet nog even op zich wachten, dus we namen eerst maar lekker wat chipjes met bier. Toen onze Cucaracha uiteindelijk op het toneel verscheen konden de broodjes hotdog worden genuttigd. We namen nog flink wat biertjes, flink wat hapjes en we hadden het vooral ook heel erg gezellig! Ook werd er volop genoten van de zon en vielen de sokken van Joop in de smaak.
Joop heeft namelijk echte winnaarssokken. Bij ons volgende tenue gaan we misschien wel de koers van zijn sokken volgen. Ik heb namelijk afgelopen zaterdag wat ideetjes gedeeld over de nieuwe tenues en er staan heel wat Toro’s open voor ‘out of the box’ ideetjes. Terugkomend op de sokken van Joop, die zijn van een wereldkampioen. IN het boek ‘Draag nooit de gele trui’ staat haarfijn uitgelegd dat dit eigenlijk niet mag als amateur…maar Joop is het vergeven. Dat boekje is trouwens leuk voor op vakantie…als je het wilt lenen, laat het me weten!
Na de gekheid en wat modepraat onder wielrenners taaide Edje als eerste af want die moest nog naar een barbecue. Lisette volgde en Bou, Joop en Mike sloten de boel rond half 8 af (zoals wel vaker bij mijn verjaardagsritjes). Nog even op de foto met Joyce (die het een zeer gezellige en geslaagde editie vond) en dan richting huis om lekker languit op de bank te gaan liggen.
Ik heb wederom genoten van het ritje, maar nog meer van de gezelligheid na afloop. Altijd een feest om de Toro’s over de vloer te hebben, bedankt hiervoor! Ook hartstikke bedankt voor de twee lekkere kratjes bier die ik heb gekregen!!!! Heel veel liefde en een dikke knuffel,
Kevin
