Jawel, we hadden sinds lange tijd weer eens een toertocht op de kalender staan en wel Veenendaal-Veenendaal. Een niet geheel onbekende voor initiatiefnemer Kevin, aangezien hij hem al eerder had gereden samen met Rob, Fons, Michael en Joop….dacht Joop tenminste. Aanvankelijk zouden Mike, Joop en Kevin de georganiseerde tocht van 140 kilometer met zijn drietjes gaan fietsen, maar de laatste week kwamen daar nog drie Toro’s bij, Ed…Sebas en Leo zagen het uiteindelijk ook zitten en zo trokken we met z’n zesjes naar de provincie Utrecht voor een lekker dagje fietsen.
Vervoer was geregeld en om 07.00 pikte Leo mij en mijn fiets op om te verzamelen bij Joop. Onze klimtijger Joop zorgde voor koffie en worstenbrood en langzaamaan werden we compleet. Na wat slap geouwehoer (voornamelijk over het weer) vertrokken we rond half 8 richting Veenendaal. Sebas en Mike samen, Leo en Kevin en Ed en Joop. Drie auto’s sterk…laat het onze linkse rakker Tom maar niet horen.
Onderweg scheen eerst de zon maar hoe dichter we bij de startplaats Veenendaal kwamen, hoe donkerder het werd. Enkele flinke buien op de auto’s, maar we zaten lekker droog. Toch een beetje kopzorgen over de kledingkeuze in de auto hoor…want 140 kilometer in de regen rijden is geen pretje en dan is kleding die je redelijk droog en warm houdt wel een must. Leo en ik reden achter Edje en Joop aan en met 80 kilometer per uur over de snelweg schoot dat lekker op. Iets over negenen parkeerden we dan ook voor een accountantbedrijf om de fietsen uit te laden en ons om te kleden!
Tijdens het omkleden kwamen de eerste regendruppels, dus nog even schuilen in de auto. Rond haf 10 waren we bij de inschrijflocatie (waar Sebas gelukkig nog kon inschrijven) en vertrokken we voor 140 fantastische kilometers. De kop was er af.
Die was er na 5 kilometer zeker af toen de Amerongse berg zijn gezicht kwam laten zien. Lekker stoempen op de pedalen en in een straf tempo achter Sebas aan. Na een korte krachtinspanning hergroeperen en door. Zeker in het begin van de route was het druk en gingen we veel mede toerrrijders voorbij.
Het landschap was mooi. Veel glooiende wegen en met in het begin genoeg zon was er ook echt ruimte om te genieten. Verschillende kleine kliimmetjes zorgden voor een leuke afwisseling en iedereen zat er goed op . We gingen als een speer. Zeker toen we uiteindelijk bij de ‘Roladeberg’ aankwamen. Deze berg dankt zijn naam aan de tourtocht van eerder…die met Rob, Fons, Mike en mij…oja Joop was er ook bij!
Op deze berg staat namelijk een actiefotograaf dus je mooiste lach op en knallen maar! Toen we hem de vorige keer reden, kwam Rob niet opperbest uit de actiefoto. Vandaar de bijnaam voor de berg…maar dit terzijde. Na de Roladeberg keken we uit naar de tussenstop. Die kwam ook zeker als geroepen want bij het oprijden naar de stop, begon het keihard te hagelen. Allemaal snel onder de partytent en even schuilen en uitrusten.
De stop was betaald en dus werd er op appeltaart getrakteerd. De euro fooi werd niet aangenomen, dus toen nog maar een snicker erbij gekocht ook. Nadat het droog en we hadden genoten van een goeie punt appeltaart (met extra veel slagroom dankzij Mike) kropen we weer op de fiets en namen we de afslag van de 140 kilometer.
Het aankomende stuk zouden we bij het spektakelstuk van de tocht aankomen…de Postberg. Na een kilometer of 30 kwamen we hier ook aan en dit was een echte kuitenbijter. Staand op de pedalen stoven Sebas en ik en Sebas kon nog enkele mooie actiekiekjes maken van Leo, Ed en Joop! Het uitzicht was super mooi en met de zon in ons smoeltje waren alle ingrediënten aanwezig om een leuke groepsfoto te maken.
Toch Joop? Nee Joop besloot lekker door te fietsen en een voorsprong op ons te nemen. Hij zat helemaal in de zone verklaarde hij later. Dan maar met zijn vijfjes op de foto…Joop was er in gedachten bij. Gelukkig had Joop de rit al een paar jaar terug gefietst en wist hij precies wat er nog komen ging…of niet?
Na de Postbank was het koersen richting de volgende stop. De opdoemende donkere wolken waren wel iets minden, maar voorlopig hielden we het nog best droog. Toen het uiteindelijk toch begon te regenen, konden we gelukkig even schuilen onder een viaduct. Toen het droog werd, snel weer door want de tijd begon ook een rol te spelen.
Bij het station van ik meen Wageningen of Oorschot?? Leo weet dat vast…raakten we even uit elkaars oog. Maickel en Leo hadden zoveel haast dat ze het bordje naar rechts misten en Sebas, Joop, Ed en ik bleven dan ook eventjes wachten. Even bellen door Sebas en het bleek dat Maickel pech had. Zijn DI2 was wel vol,,, hij had alleen een chainsuck. Toen begon het gigantisch te hagelen en wij haasten ons naar de fietsenstalling om te schuilen. Gelukkig konden Leo en Mike bij de reparatie ook schuilen in een bushokje.
Na een minuut of tien kwamen daar in de hagelbui de twee matadoren door de hagel naar beneden gestoven. Ook even schuilen en toen weer door. Het eind was in zicht en de stop lag op 35 kilometer van de finish. Aangekomen bij de finish waren ze hem al aan het opruimen. Snel nog een restje banaan, sportdrank en peperkoek en weer door.
Het laatste gedeelte van de tocht stond er veel, heel veel wind en kregen we nog een enkele bui over ons heen. Uiteindelijk na 140 kilometer tikten we af op de garmin/wahoo en namen we voldaan plaats bij het clubhuis van de Veenendaalse wielerboys. Een biertje werd gehaald en Mike trakteerde op lekkere burgers. We genoten na en achter ons werd alles afgebroken. Je moet niet te laat finishen voor het tourtochtgevoel zeg maar! Joop kwam er uiteindelijk bij het uploaden van de rit achter dat hij deze tocht otch nog nooit had gereden…was dat ook weer uit dde wereld!
Na een lekker biertje en hamburgertje richting de auto’s om onszelf snel om te kleden en haast te maken naar Bergen op Zoom. We gingen namelijk lekker naar het Strandhuys om daar onszelf te trakteren op een D’Anvers en lekker eten. Het beste van het beste!!!
Onderweg belden we nog even Sjelleke op om voor hem te zingen en dacht Lonneke dat Mike naar de spoedeisende hulp ging toen hij zei dat we naar het SH gingen. Corine dacht op haar beurt het Spuihuis, wat qua eten wel te vergelijken valt maar goed.
Rond half 7 kwamen we aan bij het Strandhuys en wat gebeurde er toen…geen plaats. We namen plaats op de wachtbankjes van het afhaalgedeelte en namen alvast een lekker biertje. Na een paar minuten kwam er gelukkig een tafeltje vrij en hebben we heerlijk genoten van verschillend lekkers!
Het was een top rit (Maickel vond het een K*t rit, maar wel gezellig) met veel gezelligheid en zeker met het oog op volgende week ook een lekkere kilometerknaller. Volgende week hebben we nu namelijk hopelijk de Elfstedentocht voldaan en zitten we ook aan een heerlijk biertje in de Friese zon.
Eerst lekker Pasen vieren en zowel 1e als 2e Paasdag wordt door de Toro’s gefietst. Beide dagen 09.00 Strandhuys, als je mee gaat hoef je alleen ’s ochtends een mogge te plaatsen! Nu wens ik jullie eerst als Young Professional van de ETCC 😉 hele fijne Paasdagen, lekker eitjes zoeken en volgende week gaan we knallen met z’n allen! Ik heb er in ieder geval zin in.
X Kevin
