‘Het KNMI gaf code oranje af, in het bos was het code rood’
Zondag 20 november was het dan eindelijk zo ver. De jaarlijkse ATB toertocht van onze grote vrienden TC de Markies. De mannen van de Markies krijgen het altijd voor elkaar om heroïsche edities te organiseren, zo ook deze. Het KNMI gaf code oranje af, in het bos was het code rood. Daarover later meer..
Om 09:00 stipt stonden vier Toro’s klaar om de rit te rijden. Deze helden waren (natuurlijk) Boudewijn, Kevin, Tom en onze doodloper Constant. Er sloten bij de start twee gastrenners aan; Danny Sebregts en Wouter Wilting. Na de inschrijving gingen we vol goede moed op pad. Het eerste deel van de route was redelijk bekend terrein, maar al snel raakte ondergetekende het spoor compleet bijster. Al dat draaien en keren heeft mijn oriëntatievermogen goed getest.
Al snel ontstond het vermoeden dat ons meest gesoigneerde renner, Kevin, de tol moest betalen voor een middag en avond bier drinken. Naar eigen zeggen had hij er vrij weinig last van, en na enige navraag bij dhr. en mevr. Bogers bleek dat hij ‘netjes’ om 02:00 thuis kwam. Ondanks een schitterende uitglijer door de modder ben je goed op de been gebleven Kevin. Chapeau!
Het bos lag er naar omstandigheden prima bij. Voordeel van een toertocht is dat alles redelijk is ‘platgereden’. Toch zaten er een aantal pittige stukken in het parcours. Een aantal keren moest er flink op de pedalen gestoempt worden om door de zuigende modderpoelen te komen. Ook waren er heel wat technische stukken in het parcours. Al bij al kwam iedereen hier goed en ongeschonden doorheen. De wind werd echter wel steeds krachtiger..
Na ongeveer 30 kilometer bereikten we de rustplaats. Gastrijder Wouter blij, kon hij eindelijk zijn bidon met water vullen. Hij was namelijk vergeten zijn bidon te vullen. Goede voorbereiding is het halve werk, toch Leo en Maickel? Na de nodige banaantjes stapten we weer op de fiets. Inmiddels was de wind op zijn sterkst en hoorden we om ons heen de takken naar beneden vallen. Het was op een gegeven moment de vraag of het verstandig was om in deze omstandigheden in het bos te verblijven maar ach, we hebben een helm op. Wat kan ons nou gebeuren?! Op een blaadje op de cassette van Kevin, die vakkundig werd geholpen door gastrijder Wouter (handig zeg een fietsenmaker die mee rijdt!), na hebben we geen pech gehad.
Na de rustpauze was het code rood. Niet zo zeer omdat de wind zo hard waaide, nee er was sprake van een ware wervelwind van een aantal toro’s. Als door een rode lap gedreven stier stoof Boudewijn, met Constant in zijn kielzog, door de bossen. Gastrijder Wouter kon prima volgen op zijn BMC. Gastrijder Danny en Kevin lieten het lopen. Gezien het onstuimige weer besloot ik, en later Wouter, bij de achterblijvers te blijven. Na een poosje vond er weer een hergroepering plaats en begonnen we aan het laatste (en leukste) deel van de route.
Bij het klimbos schoten we weer het bos in en toen begon de achtbaan. Op, af, op, af enz. enz. enz.. Heel gaaf! Het einde van de tocht naderde en via de Heimolen reden we over de weg terug naar het Strandhuys. Op de Markiezaatsweg had de wind vrijspel, en dat hebben we geweten ook. In tijdrit positie hebben we ons een weg door de wind gebeukt. Uiteindelijk waaiden we aan bij het Strandhuys, waar een afspuitplaats voor de fietsen was geplaatst en we hebben genoten van een verdient Kwaremontje. De rit werd nog even geanalyseerd om vervolgens weer richting de vrouwen te gaan.
Al bij al een superleuke en goed georganiseerde rit! Tot zondag!
Groet,
Tom
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008312235597&fref=ts
