Zo! Vorige week hebben we misschien wel de laatste MTB toertocht van het seizoen gehad op de Nightride van 14 maart na dan. Maar die telt niet echt mee want we moeten de volgende dag gewoon een rondje op de racefiets doen van onze CEO. Tenslotte begint het racefietsseizoen al op 1 maart en aangezien Joop inmiddels wel klaar is met het MTB-en moeten we dan ook meteen op de racefiets. Wel een mooi moment om de nieuwe fietsen in de club, van Maickel en van Kevin, te bewonderen.
Aangezien Bart nog geen MTB heeft, Lisette en Edwin aan het schaatsen zijn, Sjel en Constant aan het hardlopen zijn en Kevin en Tom vanaf nu iedere zondagochtend voor de vastenavond aan het oefenen zijn, stonden vandaag Leo, Joop, Maickel en ik om 9 uur bij het Strandhuys aan de start. Het weer is niet zo heel lekker. Het heeft de afgelopen week veel geregend en dat doet het nog steeds een beetje bij een temperatuur van een graad of 7. Het bos zal wel zeiknat zijn en vol met plassen liggen dus dat wordt glibberen door de blubber. Ook wel weer eens leuk. Dat hebben we deze winter nog niet zoveel meegemaakt.
Aangezien er geen bordjes in het bos hangen die we gaan volgen moet ons aller navigatielid Leo Leo voorop om een mooie route te bepalen. Dat doet hij met verve. Altijd net iets anders, altijd net even een verassende afslag. Als je denkt hier gaan we links, dat doen we hier immers altijd, dan doen we dat dus nu niet. Dit is een bekende truc die door trainers van loopgroepen bij Spado wordt toegepast om het te fanatiek overnemen van de kop te ontmoedigen en om de enthousiaste vluchteling extra meters te laten maken. Maar het ging deze keer echt goed hoor. We bleven bijna altijd bij elkaar, ondanks alle pogingen van Joop, die eindelijk weer een probleemloze fiets had, om Leo een beetje op te jagen. Leo, stoïcijns als hij is, liet zich niet van de wijs brengen en leidde ons langs mooie paden en heuveltjes. Via Hildernisse, Mattemburgh, Zuidgeest, StayOK, richting crematorium (waarna we gelukkig niet weer naar de zwarte route en de Col du Kragge gingen) en dan slingerdeslang rechtsaf het bos weer in, slingerdeslang naar de groene route die we uiteraard ook niet gingen volgen. Na enig rondcrossen werd het hoog tijd om de dorstige kelen te gaan smeren dus slingerden we naar het Strandhuys waar we tegen 12 uur en na een kleine 50 kilometer aankwamen. Leo heeft ons weer eens op een mooi ritje getracteerd waarbij ook nog eens iedereen blij bij elkaar bleef. Niet in de laatste plaats omdat Joop’s fiets eindelijk geen problemen gaf. Top!
Ik weet niet of Frank onderweg een uitkijkpost had neergezet om ons aan te kondigen maar toen we helemaal onder de modder, echt van top tot teen, aankwamen waren Rian en hij al druk bezig om de stoelen van vuilniszakbekleding te voorzien zodat de gasten die na ons kwamen ook weer schoon zouden kunnen vertrekken. Het was dit jaar nog niet echt nodig geweerst maar deze keer was het geen overbodige luxe.
Opa Leo was afgelopen donderdag jarig (58) wat reden was voor een rondje appeltaart, al dan niet met slagroom. Natuurlijk ontbrak het biertje niet hoewel Maickel aftrapte met een colaatje, ik denk om beter op de middag voorbereid te zijn. Niet dat hij de stad in ging, integenstelling tot Joop en Leo maar gewoon om ’s middags eens wakker te blijven….en uiteraard om niet te zwaar aan de fietsvakantie te gaan beginnen. Joop heeft daar trouwens een heel plan voor ontworpen en hij weet dan ook precies hoeveel calorieën hij (teveel) inneemt. Sinds begin meting zijn er 3,5 kilootjes af en dit alles moeten leiden tot een fietsvakantiegewicht van 95 kilo en maximaal een XL setje.
Dat komt goed uit want dinsdag gaan we bij Kevin passen voor de nieuwe outfit waarbij toch wel van ieder lid verwacht wordt dat ze een setje (of shirtje) afnemen. Dat ziet er wel zo leuk uit als we weer eens met z’n allen op een mooie zomerzondag door Zeeland fietsen.
Mannen, het was weer leutig!
