Zondag 1 maart 2020; Op stage bij de EL TORO CYCLING CLUB.
Het begon allemaal ergens aan het begin van het winterseizoen 2019/2020. Ik mocht als gast-rijder een keertje mee het bos in met de Toros. Een heerlijke toertocht door de bossen van Hoogerheide met achteraf natuurlijk het befaamde speciaal biertje bij het Strandhuys. Nou, dat beviel mij prima en daarom besloot ik vaker mee te gaan. Van verschillende toertochten tot de snertrit, overal was ik welkom om als gastrijder mee te crossen. Zo ook zondag 1 maart 2020, de dikke MTB banden inmiddels verruild voor de dunne wegbandjes en hups we waren weer los. Nu zie ik jullie denken, een gastrijder die om de haverklap aan komt waaien, is dat nog wel een gastrijder? Nee, dat vond ik zelf van niet, en daarom heb ik mijzelf bij deze benoemd tot de eerste officiële stagiair van de EL TORO CYCLING CLUB.
Bij de meeste stage plaatsen wordt nog voor de eerste kennismaking uitgelegd waar de koffie automaat staat, waarna je een briefje met de bestelling in je handen krijgt. Bij de Toros daarentegen val je in een warm bad, Lekker fietsen, ouwehoeren en wat lekkers achteraf. In de hoop deze stage met een goed cijfer af te sluiten, en als blijk van waardering, hier het ritverslag van mijn hand.
Tijdens het fietsen naar de startlocatie was het bij iedereen al opgevallen dat het redelijk hard waaiden. Even werd er getwijfeld, starten we met wind mee of met wind tegen. Al snel werd er besloten om te starten met wind tegen, even lekker warm rijden. Joop, Bou, Maickel, Leo, Kevin en Ik vertrokken voor een rondje bekend van de avond ritjes van een niet nader te noemen fietsenwinkel. Als Toro doe je altijd een stapje extra voor elkaar (van horen zeggen), dus speciaal voor Maickel zouden we er een extra lusje bij doen om de kilometers wat op te krikken.
Eenmaal onderweg naar de oude zeeuwse weg, nog even snel de kraaienberg over en al hijgend achter de volleerde tegenwind fietser Bou aan. Richting de brug over het schelde-rijnkanaal mochten andere de kop even overnemen. Een sterke beurt van Maickel en Kevin bracht ons langs het spui kanaal bij de Bathse brug. Even een moment van rust, de wind schuin in de rug samen met de eerste zonnestralen die landde op het nog natte wegdek.
Het wel bekende spreekwoord “Hoge bomen vangen veel wind” bleek maar weer eens waar te zijn. Wind in de rug bij Joop, de hoogste boom van het stel zorgde voor een lekker tempo over de brug. Af en toe werd er vanuit de achterhoeden “Tandje der af” geroepen. Leo had nog wat pijntjes aan zijn knie waardoor hij zijn bovenmenselijke krachten nog niet goed over kon brengen op de pedalen.
Aangekomen in Huijbergen besloot het brein achter de route Joop het extra lusje langs de manege te nemen. Ik als stagiair was al lang blij want dat lusje kende ik en die was niet zo lang. Via een stukje België reden we richting de Wouwse tol, tenminste dat dacht ik. Aangekomen bij de start van de finale van de avond ritjes van de niet nader te noemen fietsenwinkel werd er keihard rechtdoor gereden, dit terwijl ik toch zou zweren dat we voor de kortste weg naar het strandhuys linksaf moesten. Daar kwam de aap uit de mouw, het extra lusje.
Het extra lusje bracht ons over de snelweg, onder het spoor door en tussen de uitgestrekte akkers (vrij spel voor de wind) richting Wouw en daarna via Heerle weer terug op de weg naar Bergen op Zoom. Wanneer het echt zwaar begint te worden komen de sterkste boven drijven, zo ook zondag. Waar Leo heel de rit vanuit de achterhouden zag dat het goed zat, kwam hij op het eind nog even naar de kop om zijn beurt mee te draaien.
Aangekomen bij het Strandhuys vlogen de speciaal biertjes en de tosti’s rond je oren. Dat betekent wederom een geslaagde rit.
Mannen, bedankt voor nu al een geweldige stage.
X Sebas
