Na een geslaagde jaarvergadering en een eerste ritje op de race de week ervoor, was de zin om te fietsen afgelopen zondag bij vele Toro’s aanwezig. Gelukkig heeft de herkozen CEO-LEO ook deze termijn zichzelf voorgenomen ons elke zaterdag te wijzen op 09:00 SH, anders weten we natuurlijk niet waar we aan toe zijn! Zo ook deze zaterdag, waar Leo er wel direct bij vermeldde dat hij zelf liet schieten omdat er met de familie door het bos gecrost ging worden!
Buiten Leo kon Rob ook niet mee. El Torro (met de dubbele R) was namelijk aan boord en lag nog na te genieten van zijn verjaardag de dag ervoor. Rob blies zaterdag 9 maart namelijk 62 kaarsjes uit, namens de club nogmaals van harte gefeliciteerd! De overige stieren stonden wel te trappelen om een heerlijk rondje, in mooie weersverwachtingen te fietsen.
Op zondagochtend 08.52 kwam ik aan bij Het Strandhuys. De temperatuur was lekker, het zonnetje kwam langzaamaan door en de luchtvochtigheid was prima. Alle ingrediënten waren dus aanwezig voor een heerlijke zondagse rit. Edje voegde zich snel bij mij en toen druppelde iedereen langzaam binnen.
Bou, de man die bijna met pensioen is, Joop, Lisette, Sebas, Sjel, Maickel en Kas…ze kwamen allemaal mooi op tijd aan bij het Strandhuys. Negen Toro’s, wat een mooi aantal…maar ook wat onhandig eigenlijk. Gelukkig fietste Siebe net voorbij en nog gelukkiger was dat hij besloot aan te sluiten bij ons mooie peletonnetje. Negen man, één vrouw op pad!
Als Leo er niet is, missen we ook vaak onze TomTom. Leo weet vaak de rondjes wel aan elkaar te verzinnen. Als hij er dan een keertje niet is, is het toch altijd maar de vraag wie het ritkapiteinschap op zich neemt. Deze zondag had ik er wel oren naar, dus we gingen op pad richting de haven.
Met Kas, die spijt had van zijn korte handschoentjes, op kop over het kop van het hoofd…dat klinkt leuk! Het tempo lekker in de opwarmstand en zo de haven door naar de Spinolaberg. Toch altijd wel een favoriet bultje moet ik zeggen. We vervolgden de weg naar Tholen en reden gestaag de Thoolse Brug op. Iedereen lekker aan het kletsen, tempootje lekker, zonnetje komt door…genieten!
Na de Thoolse Brug reden we richting het pad van Sjel, de vijf, zes of zeven bomen laan! Vorig jaar vertelde Sjel zo blij dat hij zeven bomen had ontdekt op de weg, nou ik zag er maar vijf…maar dat heeft allemaal te maken met perspectief! Dit is ook een foto ooit gemaakt met een leuk perspectief, maar dat terzijde.
Bij het oprijden van de zeven bomen laan verliet Kas de kop en kwam Sjel gelukkig naar voren. Onze Sjel had ik namelijk net nodig. We kwamen overeen tot een co-ritkapiteinschap en Sjel leidde ons over allerlei leuke, nostalgische paadjes. De roots van Sjel liggen namelijk op dit eiland en hij wist bij elk paadje wel een verhaaltje. Hier toeterde zijn vader, hier loopt hij dan weer hard….en dat allemaal op kop met het tempo rond de 30!
Na wat leuke lusjes reden we richting de prachtige toren in Scherpenisse, gossie wat lelijk. Net voor binnenkomst van Scherpenisse lichtte ik Lisette in (die strak in tweede positie zat) dat ik zo van kop ging. Hierdoor kon ze mooi wat terugzakken en was ze goed voorbereid, fijn die heldere communicatie! Na Scherpenisse reden we nog wat leuke lusjes en Sebas en ik besloten bij een mooi bochtje onszelf te laten afzakken naar achter.
Net voor de bocht….psssssssssssssssssssssst. Hey, daar ging mijn tubeless band, paniek! De achterband liep heerlijk leeg en de witte melk was verouderd dus het werd niet meer opgevuld. Eerste ingeving is dan: ‘SEBAS’?! Gelukkig kan onze kleine generaal alles! Hij schoot me snel te hulp en ik had een mooi toolsetje met pluggen bij. GIng er niet zo makkelijk in…wie lukte het wel? JOOP! Gossie, wat een goede hulp van Joop,,, nogmaals duizend maal dank.
De plug hielp niet, de band bleef leeg lopen. Toen een binnenbandje erin, het patroontje van Lisette erin gejast en door op de fiets. De kilometerteller gaf 45 aan, verste punt van de route hadden we bereikt…we gaan weer lekker richting Bergen.
Langs wat leuke polderweggetjes in de richting van Tholen. Hier is een zinderende finale de brug op gereden door Maickel…die alle zeilen bij moest zetten om Bou bij te houden. Kas kon ook aansluiten! Hierna fietsten we over Halsteren langs de schans naar de Brabantse Wal. Het tempo ging er nog een beetje op en alle viaductjes werd weer geprobeerd elkaar lekker kapot te rijden…leuk hoor!
Na 80 kilometer parkeerden we de fietsen bij het Strandhuys en konden we weer plaatsnemen in de zithoek van onze geliefde zaak. We worden tegenwoordig een beetje uit beeld gezet…maar dat mag de pret niet drukken. We dronken een lekker biertje, en Sjel besloot al snel naar de SPADO lopers te gaan. Lonneke was hier ook onderdeel van en die had een halve marathon achter de rug.
Over Maickel gesproken, hij had honger. De week ervoor kwam de tosti amigo weer van stal…maar deze week was er niemand voor te porren. Joop was echter de beroerste niet en toen de serveerster dan ook de bestelling kwam opnemen, nam hij maar al te happig een tosti kip (was gezond). Onze Cucaracha besloot toen echter niet meer te eten…waardoor Joop in zijn eentje van het feestmaal moest genieten.
We genoten en praatten nog wat na en de biertjes vloeiden weer als vanouds. ZO hadden we het over de leuke ritjes die komen dit jaar. Een pizzarit bij Edje, moestuinrit bij Lisette en het dakterrasritje van Sebas. Ook spraken we natuurlijk over het pensioen van Bou. MOrgen is zijn laatste werkdag, waar we hem natuurlijk allemaal heeeeel veel plezier bij wensen!!!! Geniet ervan Bou.
Na drie biertjes en één tosti kip stapten we weer op de fiets en konden we weer terugkijken op een geslaagde clubrit. Bedankt allemaal weer hoor, blijft een feestje!
X Kevin
