Alweer bijna zondag, op naar weer geen groepsrit, maar de Toro’s hebben het goed voor elkaar hoor. Voor de 5e week op rij wordt er een rondje gereden, dit keer niet alleen, niet in duo’s maar het leek onze CEO Joop een goed idee om rustig aan weer te wennen aan het rijden in grotere formatie, we zouden in trio’s de strijd met de tijd aangaan.
De opkomst is al weken heel hoog, zo ook deze zondag. Er waren slechts een paar afmeldingen: Michel en Cornald hebben afgezegd, Bart heeft naar de verkeerde weersgoden geluisterd en zijn kilometers op zaterdag al gemaakt en ook Constant had voor deze zondag andere plannen. Charlie zou wel weer haar mannetje gaan staan.
Maar voordat het ritverslag een vervolg krijgt eerst even dit: We rijden inmiddels alweer een paar weken in onze nieuwe flitsende tenues. Tom en Kevin hebben een prachtig ontwerp gemaakt en we staan er allemaal harstikke goed mee (zie foto’s). Dat wordt wat als we straks weer met z’n allen de weg op gaan…
Oké, trio’s dus:
Joop zou deze week hoe dan ook met Leo rijden. En wie past daar beter bij dan Charlène? Voor de afstand draait ze inmiddels haar handen niet meer om. En ook het tempo houdt ze bij. (Nu gewoon alle zondagen mee!). Om 9.00 uur stipt vertrokken ze als eersten, om vervolgens door gewoon niemand ingehaald te worden.
Het volgende trio bestond uit Fons, Edwin en Boudewijn. Hoewel Edwin het nog niet zag gebeuren om na vorige week weer een PR te rijden, was Boudewijn vastbesloten de heren in een nieuwe toptijd over het parcours te jagen. Dat is dan ook gelukt. Bij de finish zat Edwin gelukzalig op het muurtje: “Oh, zo voelt 33,5 km/uur, dat is me nog nooit gelukt!” Later is op de foto’s ook nog goed te zien hoe dat voelt 😉
Tom, inmiddels goed warm gereden via de Oesterdam, kwam aan de start met Rob en mij. De strategie was nog niet helemaal duidelijk, werd het theedrinken/ kletsen, of zouden we ‘zum schluss’? Eerst maar es vertrekken… Bij de geitjes aan het eind van de Boulevard was het duidelijk hoor. Het was meteen volle bak. Ik kon nog net vertellen dat er bij de bochten een klein beetje ingehouden mocht worden. Kop over kop gingen Tom en Rob, ’t was mooi om te zien 😉 Onderweg nog even gezwaaid naar trio 1 aan de overkant, waren ze nou aan het zingen??
Heerlijk ging het over de inmiddels bekende route, kwam mooi uit, want het ging te hard om ook nog es rustig van de omgeving te genieten. Tom moest vlak voor Wouw even eten, waardoor ik zowaar op kop kwam te zitten, nou vooruit dan maar, ook wel es leuk…
Even na Wouw werden we ingehaald door het laatste duo: Sebas en Maickel. Kevin was helaas niet van de partij, hij verrichtte thuis EHBO(pstarten na lockdown).
Wel of niet onder de 2 uur gereden?
Rit-evaluatie 
Het was weer genieten!
Na even aanhaken bij het snelle duo vond ik het welletjes, mijn benen begonnen te protesteren. Op het zoompad lieten we ze gaan, om ze vervolgens de hele route niet meer uit het oog te verliezen. Er werd gestaag doorgetrapt en na iets meer dan 2 uur was iedereen weer blij over de finish. Tom kon mooi op tijd naar zijn schoonouders, de anderen zijn nog even tot bezinning gekomen bij de kapel om vervolgens huiswaarts te keren, alwaar mij een heerlijke moederdagbrunch wachtte 🙂
Lisette
